Brown Józef (1801–1879), jezuita, bibljograf. Anglik z pochodzenia, syn Jana, lekarza nadwornego carowej Marji Teodorówny i Marji Rossi, Włoszki, ur. się na statku na Bałtyku 1 VI. Szkoły średnie ukończył jako konwiktor gimnazjów jezuickich w Petersburgu i Połocku, 1817 wstąpił do nowicjatu w Puszy. Po wypędzeniu jezuitów z Białej Rusi udał się do Ferrary, skąd wrócił do Polski, by dokończyć studjów filozoficznych i teologicznych. 11 lat pracował jako wychowawca i profesor w konwikcie tarnopolskim, później w konwikcie lwowskim przejściowo wykładał teologję; przez lat 12 (1854–1856) był prowincjałem galicyjskim. Ostatnie lata życia spędził w domu lwowskim, gdzie też umarł 31 XII 1879. Chociaż cudzoziemiec, zżył się blisko z jezuitami polskimi, zainteresował się polskiem, a zwłaszcza jezuickiem piśmiennictwem. Objawem tego zainteresowania były długoletnie, bo już w Ferrarze zaczęte, poszukiwania i zbieranie materjału do bibljografji polskich pisarzy jezuickich. Przejrzał bibljoteki rzymskie, wiedeńskie, galicyjskie; łączyły go bardzo bliskie stosunki z M. Dzieduszyckim, A. Bielowskim i K. Szajnochą, którzy mu ułatwiali pracę w Ossolineum. Owocem tej pracy jest bibljografja polskiego piśmiennictwa jezuickiego, napisana przez B-a w języku łacińskim, a wydana w przekładzie polskim jezuity Wł. Kiejnowskiego w Poznaniu pt. Bibljoteka Pisarzów assystencji polskiej, dzieło, które dziś nie straciło swej wartości. Prócz tego opracował niewydaną historję jezuitów na Białej Rusi i w Galicji.
Archiwum Prow. Małopolskiej T. J.: rękopisy i materjały biograficzne B-a; Załęski, Jezuici w Polsce, Lw. 1906, V 2.
Stanisław Bednarski T. J.