Czapski Józef, h. Leliwa (1722–1765), kasztelan elbląski, najstarszy syn Ignacego, kasztelana gdańskiego, i Teofili Konopackiej. Urodził się zapewne w r. 1722, skoro w chwili śmierci liczono mu lat 43. Wcześnie odbył nauki, po czym jeździł za granicę. Po powrocie wstąpił do wojska i dostał nominację na generał-majora w pułku królewicza (patent 15 V 1755, forsztelacja 28 V 1756). Dn. 12 X 1757 otrzymał podkomorstwo pomorskie, a już 15 V 1758 postąpił na kasztelanię elbląską. Na koniec w r. 1760 został kawalerem orła białego. Na szerszą arenę polityczną nie wypłynął. Zasłynął jako gorliwy opiekun Akademii Chełmińskiej. Umarł 19 VIII (?) 1765, pochowany w jednym z kościołów Chełmna. Z dwu jego żon pierwsza, Elżbieta z Czapskich, córka miecznika ziem pruskich Józefa, pozostawiła mu dwie córki, Brygittę i Teofilę, i syna Ignacego, który prawdopodobnie umarł młodo. Z drugiej żony, Marianny Karłowskiej, nie miał potomstwa.

Boniecki; Złota Księga XI 65; Rydulski P., Dolor patriae super fatis… Josephi Czapski… 1765; B. Czart. rkp. 2684.               

Michał Nycz