Nikodemowicz Józef (1869–1931), prawnik, wicewojewoda poznański. Ur. 2 II w miejscowości Rozdół w pow. żydaczowskim, był synem Maksymiliana, inżyniera geodety, i Katarzyny z Szymańskich. Po ukończeniu gimnazjum w Stryju studiował prawo i ekonomię polityczną na Uniw. Lwow. Po uzyskaniu dyplomu wstąpił w r. 1897 do służby państwowej rządu krajowego dla Bośni i Hercegowiny jako aplikant sądowy. Po odbyciu aplikacji przeszedł do pracy w administracji, dochodząc przed r. 1910 do stanowiska starosty okręgowego (Bezirks Vorsteher) w okręgu Ključ (pow. Bihač), później w okręgu Brčko (pow. Tuzka), a po r. 1916 w Banja-Luce. W początkach 1919 r. wrócił do Polski i w połowie t. r. przyjechał do Poznania, gdzie 1 VIII objął z upoważnienia Naczelnej Rady Ludowej decernat policyjny w Urzędzie Wojewódzkim Poznańskim. Następnie przez rok był starostą grodzkim w Poznaniu. Z początkiem 1921 r. otrzymał nominację na naczelnika wydziału bezpieczeństwa w Urzędzie Wojewódzkim Poznańskim. Pod koniec 1923 r. Min. Spraw Wewnętrznych mianowało go wicewojewodą poznańskim. Na zajmowanych stanowiskach wyszkolił wielu młodych urzędników administracyjnych i z tego względu był ceniony przez wojewodów Witolda Celichowskiego i Adolfa Bnińskiego. Po zamachu majowym 1926 r. podzielił los woj. A. Bnińskiego i w sierpniu 1928, po objęciu urzędu wojewody przez Piotra Dunin-Borkowskiego, został przedwcześnie posłany na emeryturę. Choć miał posiadłość ziemską pod Lwowem, pozostał w Wielkopolsce. Nabył resztówkę w Batorowie w pow. poznańskim i gospodarował na ziemi. Zmarł 25 III 1931 w Batorowie. Pochowany został w Poznaniu na cmentarzu farnym. Był odznaczony m. in. austriackim Orderem Żelaznej Korony 3 kl. i Orderem Franciszka Józefa, a w latach międzywojennych Orderem Polonia Restituta.
Ożeniony (od r. 1897) z Bogumiłą Zakreys, pozostawił N. córki: Zofię (ur. 1900), żonę Teofila Ukraińskiego, lekarkę, i Marię (ur. 1901), żonę Sobiesława Mościckiego.
Handbuch der allerhöchsten Hofes und des Hofstaates seiner K. und K. Apostolischen Majestät für 1918, Wien [1918]; – „Hof- und Staats-Handbuch der österreichisch-ungarischen Monarchie” 1901–3, 1905, 1907, 1910, 1914, 1916; „Kur. Pozn.” 1931 nr 140, 144; – Arch. Państw. w P.: Kartoteka ewidencji ludności, PAP Poznań Akta gminy Batorowo sygn. 512 i 513; – Informacje córki Marii Mościckiej.
Zygmunt Kaczmarek