Rymwid-Mickiewicz Józef (1869–1940), lutnik. Ur. w Witebsku.
Początkowo samouk, po r. 1885 był R. uczniem Włodzimierza Wasyla Iwanowa, następnie korektorem w pracowni Ernesta Geissera, konserwatora petersburskiego konserwatorium. Po pobycie w Moskwie i Kijowie założył w r. 1897 własną pracownię w Odessie, przy ul. Chersońskiej 40 (w r. 1912 ul. Žukovskaja), od r. 1919 miał pracownię w Warszawie przy ul. Widok 22. Budował skrzypce wg modeli: A. Stradivariego, Guarneriego i własnego, o donośnym dźwięku, mistrzowskim wykończeniu. Stosował cienko nakładany lakier żółtawy i czerwono-żółty. Robił doskonałe smyczki. Używał karteczek drukowanych i pisanych. Naprawiał m. in. w r. 1935 skrzypce Groblicza, należące do Stanisława Ciepielowskiego z Warszawy. Nagrodzony został dyplomem honorowym na wystawie światowej w Antwerpii w r. 1894. Na wystawie światowej w Nowym Jorku w r. 1939 prezentował dwoje skrzypiec inkrustowanych (intarsjowanych?). Zmarł w r. 1940 w Warszawie.
Skrzypce R-a z początku XX w. posiada w swoich zbiorach Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu (nr inw. MNPI/704).
Słown. muzyków pol., II; Szulc Z., Słownik lutników polskich, P. 1953 (fot. karteczek rozpoznawczych); Official Catalogue of the Polish Pavilion at the World’s Fair in New York 1939, W. 1939 s. 396 poz. 192–3; Wit P. de, Welt-Adressbuch der gesamten Musikinstrumenten Industrie, Leipzig 1903 s. 471, 1912 s. 708; – Lütgendorff W. L. F. v., Die Geigen und Lutenmacher, Frankfurt a. Main 1922 II 431.
Beniamin Vogel