INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Karol Bechon      fragment obrazu "Aleksander Macedoński w obozie króla Dariusza" przypisywanego (wariantowo?) Karolowi Bechonowi - w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie - źródło kopii cyfrowej: Wikimedia Commons.

Karol Bechon  

 
 
ok. 1732 - 1812-04-16
Biogram został opublikowany w 1935 r. w I tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Bechon Karol († 1812), malarz minjaturzysta, osiadły w Warszawie, ur. około r. 1732. Z pochodzenia Francuz, ożeniony z Dorotą z Knakfusów, występuje z nią we wspólnych sprawach majątkowych kilkakrotnie w latach 1773–1796. Zmarł w Warszawie 16 IV 1812.

Muzeum Narodowe w Warszawie posiada dwie minjatury nieznanych osób, kobietę i mężczyznę, z r. 1789 i 1790 (ze zbiorów po A. Strzałeckim), Muzeum Mielżyńskich (Tow. Przyj. Nauk) w Poznaniu – podobiznę Kościuszki, Kilińskiego, Suworowa, A. Ogińskiej, żony hetmana w. lit., ks. St. Poniatowskiego, podskarbiego w. lit. i M. T. Tyszkiewiczowej, żony referendarza lit. (wszystkie ze zbioru po E. Rastawieckim), Muzeum Czartoryskich w Krakowie – podobiznę ks. K. Poniatowskiego, podkomorzego, Muzeum Lubomiskich we Lwowie – podobiznę nieznanego mężczyzny z r. 1791. Portretowe minjatury B-a trafiają się w prywatnych zbiorach, np. hr. Tarnowskich. Oprócz portretów malował B. przedmioty mitologiczne i rodzajowe oraz kopje z obrazów mistrzów francuskich i włoskich. Z minjatur jego, przechowywanych w zbiorach prywatnych, zasługuje na szczególną uwagę Dziewczyna, starzec i stara z workiem pieniędzy, własność F. Neumanowej w Warszawie, a to ze względu na mistyfikujący podpis utworu: jnv. et fait p. un Americain Ch. Nohceb à Paris 1795. Ten anagram nazwiska spotyka się też jako podpis na portreciku ks. Zajączka.

B. należał do artystów o średniem uzdolnieniu, nadrabiających braki sumiennością techniczną. Współczesny K. Gröll, który sam był minjaturzystą i zarazem znawcą sztuki, określił jego dzieła przymiotnikiem léchés. Długie lata pracy B-a w Warszawie w przeciwstawieniu do wielu przelotnie tu działających obcokrajowców i związek jego ze światem mieszczańskim czynią go osobistością interesującą. Podano o nim, że poza wykonywaniem minjatur dawał lekcje rysunków i minjatorstwa i wykształcił kilku uczniów.

Był on ojcem innego twórcy minjatur, który na jednej (u ks. Czetwertyńskich w Warszawie) podpisał się J. Bechon fils 1803. Wedle wskazówki Kraszewskiego wypada go utożsamiać z Józefem Bechonem, wojskowym z czasów Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego. Józef B., ur. około r. 1784 w Warszawie, wstąpiwszy do formowanych wojsk polskich w r. 1806, uczestniczył w wojnach 1807, 1809 i 1812/13 i wskutek złego stanu zdrowia otrzymał dymisję z wojskowej służby jako podpułkownik szaserów gwardji pieszej i adjutant polowy generała piechoty Zajączka. Potem podobno mieszkał w r. 1825 w Zawadach pod Tykocinem w dobrach żony swojej, z domu Agnieszki Opackiej, l-voto Rajmundowej Rembielińskiej. Poza ową minjaturą z r. 1803, która jest kopją portretu Anny z Cetnerów Kajetanowej Potockiej, malowanego przez E. Vigée-Lebrun w r. 1791, zasługuje na uwagę minjaturą z r. 1804 osoby nieznanej, znajdująca się w Muzeum Przemysłowem w Krakowie. Rozróżnianie przypisywanego Bechonom autorstwa w minjaturach, pochodzących ze wspólnego im chronologicznie okresu 1803–1812, sprawia trudności wskutek niedostatecznej znajomości prac B-a młodszego.

 

Rastawiecki E., Słownik mal. pol., 1, 3, W. 1850, 1857; »Pamiętnik sztuk piękn.«, 2/I, W. 1855, 17; Kraszewski J. I., Ikonotheka, Wil. 1858, 92 (dod. do Teki wileńskiej); »Kronika rodzinna«, W. 1884, 519; Spis rycin w zbiorze E. Hutten Czapskiego, Kr. 1901, nr 2151; »Przewodnik nauk. i lit.«, Lw. 1911, XXXIX 1180–81 (Hajdecki A.); Pamiętnik wystawy minjatur, W. 1912, n-ry 27b, c, 28, 28a, b, 29, 30, 461 i tabl. II i III; Bachowski W. i Treter M., Wystawa minjatur, Lw. 1912, wyd. 2, n-ry 213–17 i tabL 27; »Sztuka«, Lw. 1913, III 62 i 2 ilustr. (Zarewicz St.), Tygodnik ilustr. W. 1917, II 467, 476 (ilustr.). – Rękopisy: Archiwum Główne (Oblaty 47, Radzieckie 110, Plenipotencje 22–24, 32–33, Protok. rewizji Warszawy, 1792, nr 1316); Archiwum Akt Dawnych w Warszawie (Komisja rząd. Wojny 2678, 3066); Bibl. ord. Zamoyskich w Warszawie, Rkp. Spis II, nr 410, plik 16 ([Gröll K.], Quelques notes sur ceux des artistes du Dictionnaire des peintres T. I du Baron Rastawiecki, qui ont été mes contemporains).

Zygmunt Batowski

 
 

Chmura tagów

 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.