Koziebrodzki Kazimierz Bolesta (1842–1914), powstaniec 1863 r., inżynier. Ur. 4 III w Rącznej pod Krakowem, syn Adama i Matyldy z Zagórskich. Przed r. 1863 wraz z bratem Władysławem uczęszczał prawdopodobnie do krakowskiego Instytutu Technicznego. Brał udział w powstaniu styczniowym jako oficer oddziału A. Jeziorańskiego, następnie M. Langiewicza, a po upadku jego dyktatury i rozproszeniu korpusu przeszedł do D. Czachowskiego. Wiosną 1864 r. emigrował do Francji, gdzie ukończył wyższe studia techniczne i otrzymał dyplom inżyniera. Po r. 1870 był zatrudniony przy budowie linii kolejowych w Rosji, w r. 1877 przebywał w Konstantynopolu. Po r. 1878 zaangażował się do utworzonego przez F. Lessepsa przedsiębiorstwa budowy Kanału Panamskiego, gdzie pracował prawdopodobnie do r. 1889. Po abdykacji cesarza brazylijskiego Pedra II w r. 1889, K. przez kilka lat pełnił urząd dyrektora komunikacji republiki brazylijskiej, następnie wyjechał do Paryża. W r. 1912 mieszkał w emigracyjnym schronisku św. Kazimierza w Paryżu. W r. 1913 wyjechał do rodziny w Galicji. Zmarł 15 I 1914 r. w Zadwórzu w pow. przemyślańskim.

Boniecki; Borkowski J. Dunin, Almanach błękitny. Genealogia żyjących rodów polskich, Lw.–W. 1908 I 472; Uruski; Żychliński; – „Bull. Polonais Littéraire, Scientifique et Artistique” (Paris) 1914 nr 307 s. 63.

Jerzy Zdrada