INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Kazimierz Skirmunt     

Kazimierz Skirmunt  

 
 
Biogram został opublikowany w latach 1997-1998 w XXXVIII tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Skirmunt Kazimierz (1861–1931), prawnik, ksiądz, protonotariusz apostolski, radca kanoniczny ambasady polskiej przy Watykanie. Ur. 8 II w majątku rodzinnym Szemetowszczyzna w pow. święciańskim, był wnukiem Aleksandra (zob.), synem Konstantego i Gabrieli z Umiastowskich.

S. gimnazjum ukończył w Rydze; w l. 1878–82 odbył studia prawnicze na uniwersytecie w Dorpacie. Jakiś czas pracował w sądzie okręgowym w Moskwie. Wg informacji młodszego brata Bolesława «na samym początku pontyfikatu Leona XIII pojechał po raz pierwszy jako wysłannik sekretny, w sprawach bardzo ważnych diecezji wileńskiej, do Rzymu». W l.n. jeszcze wielokrotnie podejmował się podobnych misji. Z tego zapewne okresu datuje się jego znajomość z księżmi zmartwychwstańcami. W r. 1884 podjął studia rolnicze na Uniw. Wrocł. W r. 1888 zdecydował się obrać drogę duchowną. Zrzekł się praw majątkowych na rzecz brata Bolesława, uzyskał zmianę obywatelstwa na austriackie. Zapewne już wtedy był w kontakcie z kard. Albinem Dunajewskim, biskupem krakowskim, gdyż w Rzymie występował później jako inkardynowany do tej diecezji.

Do Rzymu S. wyjechał w r. 1888. Od jesieni 1891 przebywał w Collegium Germanicum i studiował na Uniw. Gregoriańskim. Święcenia kapłańskie przyjął 28 X 1893. Doktorat z teologii uzyskał 29 XI 1895. W l. 1895–7 kontynuował jeszcze studia w Accademia dei Nobili Ecclesiastici, przygotowującej kadry przyszłej administracji i dyplomacji watykańskiej. Od r. 1897 pracował w Sekretariacie Stanu pod kierownictwem G. della Chiesa, przyszłego papieża Benedykta XV. Bliską i dozgonną przyjaźń z papieżem podkreślają wszystkie wspomnienia; dla polskich spraw miało to duże znaczenie. Był zaufanym pośrednikiem między episkopatem polskim a Stolicą Apostolską. Informował Watykan o aktualnych sprawach życia kościelnego, zwłaszcza na terenach pod zaborem rosyjskim i pruskim, z którymi łączność w tamtym okresie była niezmiernie utrudniona. W dn. 30 III 1898 mianowano go konsultorem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, a w r. 1904 został konsultorem Kongregacji do Spraw Nadzwyczajnych Kościoła i jednocześnie (5 II) papieskim prałatem domowym. Funkcję konsultora obydwu kongregacji spełniał do śmierci. Współpracował także z innymi urzędami watykańskimi, a zwłaszcza z Kongregacją Konsystorialną. Znaczenie miały przede wszystkim informacje, jakich dostarczał o kandydatach na wyższe godności kościelne.

Jeszcze przed przybyciem do Rzymu i potem S. zajmował się również działalnością publicystyczną, pisując głównie o stosunkach kościelnych w zaborze pruskim do dzienników w Galicji, m. in. do „Czasu”. Władając dobrze sześcioma językami, informował opinię publiczną za granicą o prześladowaniach Polaków pod zaborami w artykułach zamieszczanych w prasie zagranicznej, np. we francuskiej „La Croix”, wiedeńskim piśmie „Vaterland”, berlińskim „Germania” i w ,,L’Osservatore Romano” oraz w mediolańskim ,,L’Osservatore Catholico”.

Po przystąpieniu Włoch do pierwszej wojny światowej (23 V 1915), S. jako poddany austriacki musiał opuścić Rzym. Udał się do Einsiedeln w Szwajcarii, gdzie kontynuował działalność informacyjną. Jego raporty znajdują się w wielu zbiorach Archiwum Watykańskiego, a także trafiały do archiwów innych dykasterii. Już te nieliczne, znane obecnie, świadczą, że były one przygotowywane bardzo starannie. Wiele danych wskazuje na to, że opinie i informacje S-a budziły zaufanie i były brane pod uwagę przy podejmowaniu ważnych decyzji. Za jego pośrednictwem papież Benedykt XV przekazywał do Polski swoją pomoc humanitarną w okresie wojennym. S. blisko współpracował z Włodzimierzem Ledóchowskim, najpierw asystentem przy generale, a następnie generałem zakonu jezuitów. W Einsiedeln otrzymał S. w r. 1907 honorowe członkostwo tamtejszego opactwa benedyktynów. W r. 1919 przyjął obywatelstwo szwajcarskie. Z okazji obchodów 25-lecia kapłaństwa (28 X 1919) został odznaczony przez Benedykta XV godnością protonotariusza apostolskiego. Był także kanonikiem honorowym katedry wileńskiej.

Do Rzymu wrócił w r. 1919 obejmując, na wyraźne życzenie samego papieża oraz kard. P. Gasparriego, sekretarza stanu, funkcję radcy kanonicznego w tworzącym się poselstwie polskim przy Watykanie. Jednak z chwilą powstania poselstwa (od r. 1924 ambasady polskiej) zakończyła się dotychczasowa funkcja S-a. Wydaje się, że nie odgrywał on już w l.n. większej roli, a jego znaczna aktywność w okresie prac nad konkordatem jest trudna do bliższego określenia. S. był gorącym patriotą, nie uniknął jednak pomówień, nawet w druku (J. Borodzicz odwołał publicznie swe zarzuty), o wiernopoddańczą postawę wobec caratu. Bliskie mu były przede wszystkim sprawy Kościoła i w te angażował się z całym oddaniem. Od powrotu ze Szwajcarii mieszkał w Rzymie do końca życia w jezuickim Collegio Massimo. Był kanonikiem honorowym Bazyliki Najświętszej Marii Panny w Monte Santo.

Zmarł po krótkiej chorobie 26 V 1931 w Rzymie. Uroczystości pogrzebowe przy licznym udziale przedstawicielstw dyplomatycznych i Polonii, odbyły się w kościele polskim św. Stanisława. Został pochowany w kaplicy generalskiej, w grobowcu jezuitów na rzymskim cmentarzu Campo Verano. Był odznaczony Orderem Polonia Restituta.

W kościele św. Stanisława w Rzymie umieszczono w r. 1933 tablicę pamiątkową z brązu (z profilem S-a) wykonaną przez rzeźbiarza Antoniego Madeyskiego.

 

Hasselblatt A., Otto G., Album Academicum der Kaiserlichen Universität Dorpat, Dorpat 1889; – Borodzicz J., Kresy polskie w niebezpieczeństwie, Wil. [1930]; tenże, Kresy Wileńskie w niebezpieczeństwie, Wil. [1928]; H. M., Kasimir von Skirmunt, „Korespondentblatt” 1932 nr z 8 I s. 13–16; Księga Sapieżyńska, Praca zbior. pod red. J. Wolnego, Kr. 1982–6 I–II (fot. zbiorowa); Pałyga E. J., Polsko-watykańskie stosunki dyplomatyczne, W. 1988 s. 137; Polskie pomniki w świątyniach Rzymu, W. 1994 s. 211; – Meysztowicz W., Gawędy o czasach i ludziach, Londyn 1983; Skirmunt B., W służbie Kościoła i Polski. Ks. dr Kazimierz Skirmunt, Wil. 1931 [1932] (fot.; w książce tej znajduje się cykl wspomnień B. Skirmunta o bracie zamieszczonych wcześniej w „Dzien. Wil.” 1931, a także przedrukowane większe nekrologi S-a z r. 1931, np.: „Dzien. Wil.” nr 126, „Czas” nr 120, „Kur. Warsz.” nr 144, 145); [Umiastowska J.] Nałęcz, Szmat ziemi i życia, Wil. 1928 s. 108, 187–92; – Arch. Collegio Germanico w Rzymie: Pfült O., Die Germanike 1818–1918, w: Studien aus dem Germanicum, XIII, 2. Heft IV, s. 157 (mszp.); Arch. Pontificio Istituto di Studi Ecclesiastici w Rzymie: Dział fotokopie; Arch. Pontificia Univ. Gregoriana: Reg. Theol. vol. 1 1890–1908 f. 61. vol. Direct. Can. I. C; Arch. Secretum Vaticanum i inne archiwa Stolicy Apostolskiej; Arch. Zgromadzenia XX Zmartwychwstańców w Rzymie; – Groby polskie w Rzymie [w druku] (mszp., m. in. w IH PAN w W.).

Hieronim Fokciński

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 

Postaci powiązane

   
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Kazimiera Iłłakowiczówna

1889-08-06 - 1983-02-16
poetka
 

Marian Leon Fulman

1864-03-27 - 1945-12-18
biskup lubelski
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Ludwik Jenike

1818 - 1903-05-02
redaktor
 

Teofila Certowicz

1862-05-22 - 1918-09-21
rzeźbiarka
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.