Rey (Rej) Krzysztof z Nagłowic h. Oksza (zm. 1625), stolnik lubelski i działacz kalwiński. Był średnim synem Mikołaja (zob.) i Zofii z Kosnów.
W r. 1563 R. immatrykulował się na uniwersytecie w Lipsku. Jeszcze za życia ojca (1569) dokonywał pewnych transakcji wspólnie z bratem Mikołajem. Po śmierci ojca wraz z braćmi regulował rodzinne sprawy majątkowe. Nie wiemy, kiedy młodzi Rejowie dokonali działu dóbr. W r. 1578 odstąpił R. bratu Mikołajowi królewszczyznę Stajne w ziemi chełmskiej, przed r. 1582 objął w dziedzictwo miasteczko Rejowiec w ziemi chełmskiej oraz Popkowice i Skorczyce w woj. lubelskim. Miał nadto kilka wsi koło Bochni oraz Błogoszów w pow. chęcińskim. Między r. 1586 a 1590 został stolnikiem lubelskim. Brał udział w życiu politycznym swojej ziemi. W r. 1586 był delegatem woj. lubelskiego na sejmik generalny w Nowym Mieście Korczynie, 27 XII t. r. uczestniczył w zjeździe senatorów i rycerstwa woj. krakowskiego, sandomierskiego i lubelskiego w Krakowie. Być może, iż od Zygmunta III otrzymał tytuł dworzanina królewskiego (występował z nim na przełomie XVI i XVII w.). W l. 1607 i 1610 był marszałkiem sejmiku lubelskiego, w r. 1609 poborcą podatków w woj. lubelskim, w r. 1611 wybrano go na posła na sejm z tego województwa.
R. był wyznawcą kalwinizmu, patronem zborów w Rejowcu i Popkowicach. Należał do aktywnych działaczy, często bywał na synodach, aczkolwiek w r. 1582, w czasie wizytacji zboru w Popkowicach zarzucano mu, iż nie daje dobrego przykładu poddanym (nie uczestniczy w komunii) i «ludzi też nie przymusza do słuchania». W literaturze (K. Lepszy, W. Zakrzewski) przypisuje się R-owi udział w zjazdach protestantów w Chmielniku i w Radomiu w r. 1591. Z uwagi jednak na to, iż w odnoszących się do tych wydarzeń źródłach mowa o «p. Reju», a Krzysztof był już wówczas stolnikiem lubelskim, informacje te należy odnieść do jego brata Andrzeja, dziedzica Nagłowic. Jako delegat dystryktu lubelskiego brał R. udział w obradach synodu generalnego w Toruniu w r. 1595. W czasie dyskusji nad planowaniem działań w celu obrony swobód wyznaniowych opowiadał się za wysłaniem posłów do króla. Uważał jednak, iż przede wszystkim należy zadbać o liczniejsze uczestnictwo protestantów w sejmikach i wybieranie ich na posłów, aby mieć swoich przedstawicieli w sejmie. W czerwcu 1596 obrano R-a jednym ze scholarchów szkoły w Kocku oraz seniorem dystryktu lubelskiego. Urząd seniora pełnił zapewne do r. 1599. T. r. uczestniczył w obradach w Wilnie, które doprowadziły do porozumienia protestantów i dyzunitów oraz został tam wybrany jednym z kilkudziesięciu prowizorów dysydentów. W r. 1600 był scholarchą szkoły w Opolu lubelskim, w r. 1616 scholarchą szkoły prowincjonalnej w Bełżycach (świeżo utworzonej). W l. 1583–1617 był R. skarbnikiem dystryktu lubelskiego, przy czym dołożył w tym czasie sporo z własnych pieniędzy na potrzeby zborów. Był też zapewne protektorem literata zborowego Jana Tynieckiego. W l. 1601–11 nie bywał R. na synodach, nadal jednak administrował zborowym funduszem; w r. 1600 ulokował go na korzystnych warunkach na dobrach Feliksa Słupeckiego.
W r. 1621 zrezygnował R. (18 X) z godności stolnika lubelskiego na rzecz syna Stanisława. Nadal jednak tytułowano go stolnikiem. R. zmarł nieco po 29 IX 1625.
R. był żonaty dwukrotnie. Jego pierwszą żoną (od r. 1575) była Katarzyna z Drohojowskich, córka Andrzeja (zm. na przełomie XVI i XVII w. ). Ok. r. 1620 żoną R-a była Dorota Rusiecka.
R. pozostawił synów: Marka, star. niegrodowego urzędowskiego, Adama, Stanisława, sekretarza królewskiego, stolnika lubelskiego, i Andrzeja, star. libuskiego (zob.) oraz córki: Annę, zamężną za Stanisławem Piekarskim, Jadwigę za Stanisławem Biesiadeckim, Zuzannę za Piotrem Tęgoborskim i Katarzynę za Piotrem Boguszem oraz (wg „Liber chamorum”) Elżbietę Helenę 1. v. za Józefem Łozką, marszałkiem mozyrskim, 2. v. żoną Piotra Kuczborskiego. Współcześnie żył inny Krzysztof Rey, syn Mikołaja i Doroty Hlebowiczówny, wnuk pisarza Mikołaja (zob.).
Estreicher, XXVI 174; Uruski; Żychliński, XV; – Byliński J., Sejm z roku 1611, Wr. 1970 s. 222; Drohojowski J., Kronika Drohojowskich, Kr. 1904 cz. 1 s. 39, cz. 2 nr 182, 191a, 194, 197; Lepszy K., Rzeczpospolita Polska w dobie sejmu inkwizycyjnego, Kr. 1939; Merczyng H., Rejowie z Nagłowic jako członkowie polskiego Kościoła ewangelickiego, w: Z wieku Mikołaja Reja, W. 1905 s. 52–3, 58–9; Studia z dziejów epoki Renesansu, W. 1979 s. 277; Śladkowski W., Skład społeczny, wyznaniowy i ideologia sejmiku lubelskiego w latach 1572–1648, „Annales Univ. M. C. Skłodowska”. Sectio F, t. 12: 1957 (druk 1960), s. 129–156; Tworek S., Działalność oświatowo-kulturalna kalwinizmu małopolskiego, L. 1970 s. 141, 210; – Akta grodz. i ziem., XX 108; Akta sejmikowe woj. krakowskiego, I; Akta synodów różnowierczych w Pol., III, Diariusz zjazdu protestantów w Radomiu 1591 r., Wyd. W. Zakrzewski, Kr. 1902, Arch. Kom. Hist., IX; Liber chamorum; Materiały do biografii Mikołaja Reja z Nagłowic, Wyd. Z. Kniaziołucki, Arch. do Dziej. Liter., VII; Metrica nec non liber Nationis Polonicae Universitatis Lipsiensis..., Wyd. S. Tomkowicz, tamże II; Rejestr poborowy województwa lubelskiego, Wr. 1957 s. 75 i in.; – AGAD: Metryka Kor., t. 167 k. 56v.–57, t. 189 k. 638v.–639v.; Arch. Archidiec. w Kr.: Wizytacja własna, t. 1 k. 43r.; Arch. Państw. w L.: Castr. Lub. Inscriptionum t. 3 k. 628, t. 42 k. 574 r., t. 52 k. 26, 349, t. 58 k. 53v., Castr. Lub. Decretorum t. 70 k. 145, 342v., t. 39 k. 2v., Terrestria Lub. Inscr. t. 45 k. 264, t. 51 k. 29v., 48v., t. 53 k. 382, 415, t. 54 k. 354v., t. 62 k. 19, 155, Terr. Urzendoviensia Inscr. t. 12 k. 336, t. 15 k. 164, 414, 571; B. Czart.: rkp. 369 s. 247; B. im. H. Łopacińskiego w L.: rkp. 1381; B. PAN w Kr.: rkp. 8323, k. 53, 83, 106, 109.
Wacław Urban