INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Margit Sielska (Reich-Sielska)      Magrit Sielska, wizerunek na podstawie fotografii z 1917 r.

Margit Sielska (Reich-Sielska)  

 
 
1900-06-23 - 1980-02-03
| grafik
 
Biogram został opublikowany w latach 1995-1996 w XXXVI tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Sielska (Reich-Sielska) z Reichów Margit (1900–1980), malarka i graficzka. Ur. 23 VI (w literaturze jest też podawana data ur. 1903) w Kołomyi, w rodzinie żydowskiej, była córką Izaaka Reicha i Zajry.
W l. 1920–22 studiowała w ASP w Krakowie, w pracowni Władysława Jarockiego. W r. 1924 wystawiała swe prace w Salonie Wiosennym w Pałacu Sztuki we Lwowie. W l. 1926–7 kontynuowała studia malarskie w Wiedniu, a w l. 1928–30 u F. Légera i A. Ozenfanta w Académie Moderne w Paryżu. W r. 1926 wystawiła dwa obrazy w paryskim Salonie Niezależnych.
Po powrocie do kraju zamieszkała we Lwowie; tu znalazła się w kręgu salonu artystycznego fotograficzki Wandy Diamand. Brała udział w założeniu Zrzeszenia Artystów Plastyków «artes» i zaprezentowała swe prace na pierwszej ekspozycji tej grupy we Lwowie w r. 1930 oraz w I tece «artes» (Frankfurt nad Menem, 1930) i w r. 1931 (styczeń) w Salonie Czesława Garlińskiego w Warszawie. Wystawiała swe prace jako M. Reichówna. W r. 1931 poślubiła Romana Sielskiego i odtąd występowała jako Reich-Sielska, później – Sielska. Z grupą «artes» wystawiała jeszcze w r. 1931 (listopad) w Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych (TPSP) we Lwowie, w r. 1932 w podziemiach Domu Towarowego braci Jabłkowskich w Warszawie i w t.r. w TPSP w Krakowie (kwiecień) i we Lwowie (październik). S. należała do Związku Zawodowego Artystów Polskich (ZZAP). Stosując się do ogłoszonego w r. 1934 przez tę organizację bojkotu TPSP, wystawiała we wrześniu t.r. w Teatrze Rozmaitości we Lwowie. Brała udział w wystawie w Miejskim Muzeum Przemysłu Artystycznego we Lwowie w r. 1935, w wystawach Instytutu Propagandy Sztuki (IPS) w Warszawie w l. 1935 i 1939, w wystawie ZZAP we Lwowie w czerwcu 1939.
Styl S-iej określano jako «realizm klasycyzujący». W niektórych swych pracach wzorowała się na malarstwie prymitywnym (Zakochani), a w Karuzeli upodobniła młodych jeźdźców do dzieci z obrazów Tadeusza Makowskiego; ulegała wpływom konstruktywizmu, czasem używała techniki fotomontażu. Wyspecjalizowała się w portretach, malowała też wiele pejzaży.
Losy S-iej w czasie drugiej wojny światowej nie są znane. Po wojnie była członkiem tow. «Spiłka chudożnikiw USRR» i brała udział w wystawach we Lwowie, Kijowie i Moskwie, pokazując nadal głównie portrety (m.in. Łesia Ukrainka, 1950) i pejzaże (m.in. Huculski pejzaż, 1956, Akerman–pejzaż, 1964, Zbiór winogron, 1968, Malwy, 1969). Zmarła 3 II 1980 we Lwowie, pochowana została na cmentarzu Łyczakowskim.
S. była żoną Romana Sielskiego (zob.).

Autoportret (olej., 1978), reprod. w: Encyclopedia of Ukraine; – Pol. Bibliogr. Sztuki, I–II; Encikl’opedija ukraïnoznavstva, Paris–Nju Jork 1974 VII; Encyclopedia of Ukraine, Toronto–Buffalo–London 1993 IV 580–1 (jako Mariia); Chudožniki radians’koï L’vivščini. Bibliografičnij pokažčik, [Oprac.] S. M. Kostiuk, L’viv 1980; Slovnik chudožnikiv Ukraïni, Kiïv 1973; Salon Niezależnych, Paryż 1926 s. 270; – Dobrowolski, Nowoczesne malarstwo pol.; Istorija ukraïns’kogo mistectva, Kiïv 1967–8 V–VI; Łukaszewicz P., Zrzeszenie Artystów Plastyków „artes” 1929–1935, Wr. 1975 (fot.); Malinowski J., Sztuka mniejszości narodowych w Polsce w XIX i XX wieku, w: Inni wśród swoich, W. 1994 s. 138; Pol. życie artyst. w l. 1915–39; Turowski A., Konstruktywizm polski. Próba rekonstrukcji nurtu (1921–1934), Wr. 1981; Wallis M., Sztuka polska dwudziestolecia, W. 1959; – Mater. do dziej. Akad. Sztuk Pięknych; Materiały do dziejów Instytutu Propagandy Sztuki, Wybrała, oprac., przedmową opatrzyła J. Sosnowska, W. 1992; Tyrowicz M., W poszukiwaniu siebie… Wspomnienia i refleksje, L. 1988 I; tenże, Wspomnienia o życiu kulturalnym i obyczajowym Lwowa 1918–1939, Wr. 1991; –  „Przegl. Artyst.” 1958 nr 1; „Sztuki Piękne” 1927 nr 8 s. 318, 1930 nr 2 s. 65, nr 5 s. 201, 1931 nr 2 s. 69, nr 12 s. 464, 1932 nr 1 s. 33; – Arch. ASP w Kr.: Księgi świadectw z r. 1923/27 i rodowody studentów z l. 1908–24; IS PAN: Mater. do Słownika Artystów Pol., Mater. Pracowni Plastyki Współczesnej; ŻIH w W.: Sandel E. i J., Materiały do słownika artystów żydowskich (mszp.); – Informacje Myrona Kaczaraby ze Lw. i Urszuli Makowskiej z W. (spis wystaw).

Andrzej A. Zięba

 

 

Powyższy tekst różni się w pewnych szczegółach od biogramu opublikowanego pierwotnie w Polskim Słowniku Biograficznym. Jest to wersja zaktualizowana, uwzględniająca opublikowane w późniejszych tomach PSB poprawki i uzupełnienia.    

 

 
 

Chmura tagów

 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.