Michał h. Zaremba (zm. między 1312 a 1319) wojewoda kaliski. Najmłodszy syn Janka, długoletniego kasztelana kaliskiego, a następnie wojewody poznańskiego. Żonaty był z Krajną, z nie określonej źródłowo rodziny. W r. 1289 M. i starsi jego bracia (Filip, Sędziwój, Olbracht i Mikołaj) zwrócili biskupowi lubuskiemu wieś Siekierzyn, którą ojciec ich posiadał w dożywocie. Cztery lata później ci sami Zarembowie (prócz nie żyjącego już zapewne Olbrachta) darowali biskupstwu poznańskiemu odziedziczoną po ojcu i stryju wieś Tarnowo. Na odpowiednim dokumencie M. występuje jako podczaszy kaliski. Działalność polityczną M-a, pozostającego widocznie w cieniu swych wybitnych braci: Sędziwoja, wojewody poznańskiego i Mikołaja (zob.), potwierdzają źródła dopiero dla końcowych lat jego życia. Dn. 10 V 1305 występuje M. na gnieźnieńskim wiecu stronników Wacława II, kierowanym przez obu wojewodów wielkopolskich – Mikołaja Przedpełkowica oraz wspomnianego Sędziwoja. Rychły zgon pierwszego z nich (8 VI t. r.) przyniósł M-owi nominację na godność wojewody kaliskiego; tym samym dwa najwyższe urzędy ziemskie w Wielkopolsce znalazły się w rękach rodzonych braci. Dn. 20 III 1306 na zjeździe Zarembów w Pyzdrach M. uczynił pobożną fundację w intencji własnej oraz zmarłej (zapewne niedawno) żony, nadając wieś Piątkowo biskupstwu poznańskiemu. Na darowiznę tę wyrazili zgodę bratankowie wystawcy. Prawdopodobnie tam właśnie zapadła decyzja zerwania z Wacławem III i przywołania na tron wielkopolski księcia głogowskiego Henryka, którą poparli następnie inni możnowładcy wielkopolscy. Między tą datą a początkiem 1308 r. M. scedował urząd wojewody na rzecz bratanka, Marcina (zob.), syna Sędziwoja. W źródłach po raz ostatni występuje 4 IX 1312, jako świadek aktu sprzedaży Człuchowa na Pomorzu Gdańskim zakonowi krzyżackiemu przez Mikołaja Mikołajowica, innego ze swych synowców. Nie żył już w początkach 1319 r., brak go bowiem w kręgu rodzinnym dysponującym wówczas spadkiem po synach Olbrachta. Potomstwa M. nie pozostawił.
Bieniak J., Wielkopolska, Kujawy, ziemie łęczycka i sieradzka wobec problemu zjednoczenia państwowego w latach 1300–1306, Tor. 1969; Jasiński K., Z problematyki zjednoczenia państwa polskiego na przełomie XIII i XIV wieku, „Zap. Tow. Nauk. w Tor.” R. 21: 1955 z. 1–2 s. 218–22; Karasiewicz W., Działalność polityczna Andrzeja Zaręby w okresie jednoczenia państwa polskiego na przełomie XIII/XIV wieku, P. 1961 s. 13, 26; Kujot S., Dzieje Prus Królewskich, Tor. 1924 II 15; Małecki A., Studia heraldyczne, Lw. 1890 II 103–15; – Arch. Sanguszków, II; Kod. Wpol., II; Preuss. Urk.-buch, II.
Janusz Bieniak