Giżycki Mikołaj h. Gozdawa (zm. 1637), kasztelan czerski, starosta strzelecki. Pochodził z Mazowsza, był najstarszym synem Marcjana v. Marcina, stolnika gostyńskiego, i Zofii Krystyny Lasockiej h. Dołęga. Wczesna strata ojca nie przeszkodziła G-emu w studiach w Padwie, gdzie 18 III 1594 r. został wybrany konsyliarzem nacji polskiej. Po powrocie do kraju został dworzaninem królewskim i wziął udział w walkach w Inflantach. W r. 1606 należał do stronników króla, podpisał wówczas ugodę pod Janowcem. Zwolennikiem króla pozostał do końca życia. W r. 1618 król mianował go podkomorzym, a w r. 1622 kasztelanem czerskim. W r. 1625 uzyskał nadto starostwo strzeleckie. G. posłował z sejmiku czerskiego na sejmy: w l. 1605, 1611, 1616, 1619, 1625; potem brał udział w sejmach jako senator w l. 1627, 1632, 1633 i 1635 (pierwszy). Na sejmie w 1625 r. wystąpił z pochwałą polityki królewskiej, doradzając walkę o Szwecję, obronę przed Turcją, a łaskę Kozakom; bronił też wówczas króla przed grawaminami co do wyposażenia wakansami królewiczów. W 1626 r. na sejmie toruńskim wszedł do deputacji mającej obmyśleć reformę skarbowych dochodów. Wówczas wysunął G. projekt corocznych, stałych poborów i podwyższenia kwarty. W r. 1627 był deputatem do kwarty rawskiej. W okresie planów małżeńskich Władysława IV z Elżbietą, córką Fryderyka, zimowego króla czeskiego, G. na radzie senatu w r. 1636 zajął niezdecydowane stanowisko «zapomniawszy mazowieckiej gorliwości politycznie tę materyją zbył». G. żonaty był z Anną Czyszkowską; pozostawił czterech synów oraz dwie córki.
Enc. Org.; W. Enc. Ilustr.; Boniecki; Niesiecki; Uruski; Żychliński; – Szelągowski A., O ujście Wisły, W. 1905 s. 125; – Akta do dziejów Polski na morzu, Wyd. W. Czapliński, Gd. 1951 VII cz. 1; Pamiętnik A. S. Radziwiłła, Wyd. E. Raczyński, P. 1839 I 247–248; Rembowski A., Rokosz Zebrzydowskiego (B. Kras. IX–XII), W. 1893 s. 214; Vol. leg., III 523, 553; – B. Czart.: rkp. 363; B. Jag.: rkp. 102; Zbiory Zakł. Dok. IH PAN w Kr.: Kartoteka do studiów Polaków za granicą, Teka Pawińskiego, nr 2.
Adam Przyboś