Piotrowski (właściwie Ginwił Piotrowski) Mikołaj h. własnego (zm. 1657), dworzanin królewski, kuchmistrz litewski. Pochodził z rodziny osiadłej w pow. wiłkomierskim, był zapewne jednym z trzech synów Piotra Wojciechowicza i Polonii Michałówny Giedroyciówny. W r. 1631, jako dzierżawca oniski, otrzymał przywilej na starostwo stokliskie (woj. trockie) po śmierci Anny z Paców Kiełczewskiej. W tym czasie był już na dworze królewskim, być może najpierw w charakterze dworzanina Urszuli Meierin, wychowawczyni dzieci Zygmunta III. Dn. 8 VIII 1632 ożenił się w Warszawie z byłą dworką królowej Konstancji – Małgorzatą Konstancją z Wolffów von Ludinghausen. Związało go to jeszcze bardziej z dworem królewskim, najpierw Władysława IV, a następnie Jana Kazimierza. W marcu 1639 występuje jako ciwun wileński, który to urząd przekazał w r. 1646 Janowi Denhoffowi. W r. 1647 został deputatem z powiatu grodzieńskiego do Trybunału Litewskiego. Prawdopodobnie już w końcu tegoż, lub na pocz. 1648 r. mianowany został marszałkiem grodzieńskim po śmierci Władysława Kierdeja. Uczestniczył w elekcji 1648 r. i podpisał sufragia na Jana Kazimierza z powiatem grodzieńskim. W t. r. rewidował wraz z Piotrem Sławieńskim, sekretarzem królewskim, ekonomię szawelską, a w r. 1649 wraz z tymże Sławieńskim i Kazimierzem Niecieszewskim, dworzaninem skarbowym, ekonomię olicką. Podobno przy obu tych rewizjach P. dopuścił się wielu nadużyć, o co był oskarżany w suplikach chłopskich do króla. W t. r. został kuchmistrzem litewskim. Jesienią 1654, możliwe, iż w trakcie rewizji ekonomii mohylewskiej, P. znalazł się w oblężonym przez wojska moskiewskie Mohylewie, po którego poddaniu został wypuszczony i przybył do Mińska. Jesienią 1656, wraz z Janem Władysławem Newelskim, skarbnikiem brzeskim, rewidował ekonomię brzeską. Prawdopodobnie rewidował później także ekonomię kobryńską.
Prócz wymienionych starostw i przez kilka lat posiadanego ciwuństwa wileńskiego, które dawało około 10 000 zł rocznego dochodu, oraz dóbr kuchmistrzowskich, P. posiadał także majętność Zbrożkowszczyznę w pow. grodzieńskim, Mełotyn zwany też Trzeciakowszczyzną (sprzedał te dobra w r. 1652 płkowi Zygmuntowi Wahlowi) i Antuzow w pow. wiłkomierskim. W r. 1650 kupił od Mikołaja Stefana Paca (przyszłego bpa wileńskiego) duże dobra Dusiaty, o które procesował się następnie z roszczącym do nich pretensje Krzysztofem Rudominą Dusiackim, kaszt. połockim. P. zmarł 15 V 1657 w Kossowie, jadąc z Kobrynia. Pochowany został w kościele Bernardynów w Wilnie.
Z małżeństwa z Małgorzatą Konstancją z Wolffów von Ludinghausen (zm. 31 X 1664) miał P. trzy córki: Petronelę, mniszkę w zakonie bernardynek w Wilnie na Zarzeczu, Katarzynę Konstancję (1634–1710), dworkę królowej Ludwiki Marii, 1. v. żonę Samuela Stanisława Nadolskiego (zm. 1655), kasztelana rawskiego, od r. 1657 żonę Hieronima Wierzbowskiego, woj. brzeskiego kujawskiego, później sieradzkiego, a od r. 1668 żonę Stanisława Skarszewskiego, kaszt. wojnickiego. Trzecią córką P-ego była Cecylia, żona podstolego witebskiego Jana Baczyńskiego Szwykowskiego.
PSB, (Kierdej Władysław); Kojałowicz, Compendium; Niesiecki, VII; Wolff J., Senatorowie W. Ks. Lit.; – tenże, Pacowie. Pet. 1885; – Akty Vil. Archeogr. Kom. V, XV; Drzewo herbownego Nieczuie z krwawej podczas wojny powodzi na brzeg szczęśliwej wieczności w Jaśnie Wielm. JM Paniej Katarzynie z Ginwiłłow Piotrowskiej… roku 1710; Ojczyste spominki, Wyd. A. Grabowski, Kr. 1845 I 129; Rachunki podskarbstwa litewskiego 1648–1652, Wyd. E. Tyszkiewicz, Wil. 1855 s. 29, 40; Vol. leg., IV 216; Wierzbowski S., Konnotata wypadków w domu i w kraju zaszłych od 1634 do 1689 r., Lipsk 1858 s. 9, 71, 110, 120, 121; – AGAD: Arch. Platerów z Antuzowa, nr 19 s. 95, Arch. Radziwiłłów Dz. II ks. 9 nr 1211, ks. 21 s. 434, Dz. V nr 6168 (W. J. Judycki do A. L. Radziwiłła, W. 27 I 1650), nr 11777, Dz. XXIII teka 12 plik 27, Dz. XXV nr 2869, Arch. Zamoyskich nr 410 s. 67, nr 737 s. 83; B. Jag.: Akc. 217/61 (Trybunał Lit. 1647); B. Uniw. Wrocł.: Akc. 1949/440 s. 586–586v.
Andrzej Rachuba