Mroczek z Łopuchowa h. Leszczyc (zm. między r. 1427 a r. 1429), starosta babimojski, powidzki. Był, być może, synem Żegoty z Łopuchowa (w dawnym pow. poznańskim, koło Murowanej Gośliny) i jego żony Machny. Przez siostrę (ciotkę?) Katarzynę z Łopuchowa (matkę kanonika poznańskiego Mirosława, Bieniaka, Bodzęty i Pietrasza z Bytynia oraz Niemierzy z Kiszewa) spowinowacony był z wielkopolskimi Łodzicami. Jako zaufany królewski wystąpił w r. 1410 podczas wielkiej wojny krzyżackiej: po bitwie grunwaldzkiej otrzymał od króla w zarząd zamek Przezmark. Długosz notuje, że M. zagarnął zgromadzone tam liczne skarby krzyżackie i że zapewne inspirował zamordowanie spisującego te skarby pisarza królewskiego Jana Sochy. W l. n. zabiegał o zwrot wydatków, jakie miał ponieść z tytułu zarządzania Przezmarkiem; sąd nadworny w Nowym Korczynie 25 VIII 1412 oddalił jego pretensje. W tym samym czasie M. popadł w inny konflikt z Jagiełłą: w r. 1412 na zjeździe odbytym przy królu w ziemi chełmskiej stanął w obronie Piotra Wysza, przenoszonego przez Jagiełłę z biskupstwa krakowskiego na poznańskie (wg Długosza M. był bliskim krewnym Wysza). Protestującego M-a osadzić miano w wieży; wyszedł z niej jednak niedługo i (wg Długosza) miał przygotowywać zamach na Wojciecha Jastrzębca, uważanego za inspiratora translacji Wysza. M. szybko odzyskał łaskę królewską, która wyraziła się zapisami sum na wielkopolskich królewszczyznach: w l. 1416–26 potwierdzony jest jako starosta (tenutarz) Powidza, a w l. 1420–4 miał też część tenuty babimojskiej, którą w (przed?) r. 1426 wykupił odeń podkomorzy poznański Piotr Korczbok. Wydana przez M-a ordynacja dla Powidza (1426) obowiązywała jeszcze w w. XVII.
Przed r. 1416 M. ożenił się z Dobrochną, córką zmarłego kasztelana kaliskiego Świętosława z Szubina i Wichny Wezenborgówny (Cieplucha). Żona wniosła mu Posadowo w pow. poznańskim (koło Trzciela), a zapewne i udziały w Poniecu Wezenborgów, o które procesował się w r. 1420. W Wielkopolsce zapisał się jako dość częsty uczestnik sądów rozjemczych. Jesienią 1421 posłował od Jagiełły do Raciborza, gdzie został zresztą – zapewne na krótko – uwięziony. W r. 1425 przebywał w otoczeniu Jagiełły w Brześciu Kujawskim i Kaliszu. Wiosną r. n. posłował ze zjazdów warckiego, potem łęczyckiego od Jagiełły do w. ks. Witolda na Litwę. Jako żyjący wspomniany został jeszcze 14 I 1427, nie żył już 1 II 1429.
M. pozostawił syna Gerwarda (zm. przed r. 1433), ożenionego z Małgorzatą, córką Stanisława Słapa z Palędzia, wieloletniego powiernika woj. poznańskiego Sędziwoja Ostroroga, oraz przynajmniej trzy córki, z których Dobrochna była potem żoną Piotra z Nidomia.
Boniecki; – Cieplucha Z., Z przeszłości ziemi kościańskiej, Kościan 1929 s. 213, 245–6; Kijak S., Piotr Wysz biskup krakowski, Kr. 1933 s. 68–71; Kozierowski S., Leszczyce i ich plemiennik arcybiskup gnieźnieński św. Bogumił z Dobrowa, P. (1926) s. 12–14; – Długosz, Opera, I, XIII; Kod. Wpol., V (tu na s. 423 błędnie nazwany starostą pobiedziskim); Lustracja województw wielkopolskich i kujawskich 1628–1632, Wr. 1967 I 173; Pawiński A., Sejmiki ziemskie, W. 1895 dok. na s. XLVII; Podwody kazimierskie 1407–1432, Arch. Kom. Hist. AU, Kr. 1909 XI 25 (416); Wielkopolskie roty sądowe XIV–XV wieku, P.–W.–Wr. 1959–67 I nr 863, 1239, II nr 788, III nr 841, 860, 1001, 1002; Zapiski sądowe województwa sandomierskiego, Arch. Kom. Prawn. AU, Kr. 1907 VIII z. 1. s. 117; – AGAD: Metryka Kor. t. 172 k. 45, Terr. Brześć t. 4 k. 221; Arch. Państw. w P.: Poznań Ziem. t. 6 k. 57v., 83, t. 8 k. 88, 91, 124, t. 9 k. 52v., t. 10 k. 169, t. 11 k. 142, Kościan Ziem. t. 6 k. 72v., Kalisz Ziem. t. 4 k. 359.
Antoni Gąsiorowski