Nasław (zm. ok. 1238), archidiakon wrocławski, kanclerz Henryka Brodatego. Wg autora Księgi Henrykowskiej pochodził z możnego rodu śląskiego. Pierwsza autentyczna wiadomość źródłowa o N-ie pochodzi z r. 1223. Towarzyszył wtedy księciu śląskiemu, jako kapelan dworu, na wiecu międzydzielnicowym w Wierdzielewie. Przed r. 1226 uzyskał kanonię katedralną we Wrocławiu, rozpoczął też żywszą działalność na dworze książęcym. Kanclerz Tomasz wprowadził zmiany w organizacji kancelarii śląskiej, ustanawiając wzorem zachodnim, za zgodą Henryka Brodatego, stanowisko protonotariusza, który spełniał podobne funkcje jak podkanclerzy w innych dzielnicach Polski, odpowiadając przede wszystkim za prawidłowy tok pracy kancelarii książęcej. To ważne stanowisko po raz pierwszy objął ok. r. 1228 N., bliski współpracownik kanclerza Tomasza. Odtąd występował często na dokumentach książęcych (tytułowany czasem także notariuszem), brał też czynny udział w pracach kapituły wrocławskiej i rychło został jej archidiakonem (1228). Po przejściu kanclerza Tomasza na stolicę biskupią we Wrocławiu (1232) Henryk Brodaty mianował N-a kanclerzem. Przyjmuje się, że urząd ten pełnił do r. 1238 (Bielińska, Maleczyński; w dokumentach poświadczony do r. 1236). Zapewne dzięki pośrednictwu N-a Henryk Brodaty mianował notariuszem Konrada z Rokitnicy zwanego Polakiem, a do kapeli dworskiej powołał również Polaków (Jan, Milej, Racibor, Unimir). N. był nie określonym bliżej dobroczyńcą cysterskiego klasztoru w Henrykowie. Zmarł ok. r. 1238, gdyż r.n. archidiakonem wrocławskim był już Bogusław. Jako archidiakon N. używał pięknej, okrągłej pieczęci z wyobrażeniem własnej osoby modlącej się do Madonny, z napisem w otoku: † S. NASLAY WRAT ARCHIDIACONI.
Hist. Śląska, PAU, I, III; Maleczyński K., Zarys dyplomatyki polskiej wieków średnich, Wr. 1951; Maleczyński K., Bielińska M., Gąsiorowski A., Dyplomatyka wieków średnich, W. 1971; Polaczkówna H., Roty przywileju Henryka Brodatego dla Trzebnicy z 1208 r., w: Księga pamiątkowa ku czci Władysława Abrahama, L. w 1930 s. 444; Samuski R., Untersuchungen über die persönliche Zusammensetzung des Breslauer Domkapitels im Mitellalter, Weimar 1940 I; Schilling F., Ursprung und Frühzeit des Deutschtums in Schlesien und im Land Lebus, Leipzig 1938; Schultz A., Die schlesichen Siegel bis 1250, Breslau 1870 s. 12 tabl. VI nr 47; – Cod. Sil., VII (Regesten zur schlesischen Geschichte, Hrsg. v. C. Grünhagen, I); Cod. Sil. (Maleczyńskiego), II, III; Kod. Wpol., I nr 169; Księga Henrykowska, P.–Wr. 1949; Urkundensammlung zur Geschichte des Fürstenthums Oels bis zum Aussterben der Piastischen Herzogslinie, Hrsg. v. W. Haeusler, Breslau 1883 nr 37, 42.
Franciszek Sikora