Hahn Otto (1904–1942), artysta malarz. Ur. w Stanisławowie, był synem dra Feliksa H-a, lekarza, pułkownika W. P., i Marii z Hasklerów. Gimnazjum ukończył w Stanisławowie. Studia artystyczne rozpoczął w Wiedniu, przez krótki czas uczęszczając do tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Następnie w l. 1923–5 był uczniem Wyższej Szkoły Sztuk Zdobniczych we Lwowie, w pracowni prof. Kazimierza Sichulskiego. W r. 1925 wyjechał do Paryża, gdzie przebywał do r. 1928 i studiował w pracowni Fernanda Legera. W r. 1927 miał wystawę wraz z Markiem Włodarskim i Wandą Wolską w Galerie Sacre du Printemps. W r. 1928 wrócił do Lwowa i w tamtejszym Tow. Przyj. Sztuk Pięknych urządził wystawę swych prac, wespół z Ludwikiem Lille i M. Włodarskim. H. był jednym z pierwszych członków powstałego w r. 1930 we Lwowie Zrzeszenia Artystów Plastyków «Artes», którego program związany był z artystyczną problematyką surrealizmu i abstrakcjonizmu. Brał udział w licznych wystawach organizowanych przez to Zrzeszenie, pokazując obrazy olejne, gwasze i rysunki. W r. 1932 w Tow. Przyj. Sztuk Pięknych we Lwowie wystawił 30 rysunków z l. 1930–2; miał wystawy w kilku miastach wschodniej Małopolski, a także w Warszawie i w Krakowie (1932 w Tow. Przyj. Sztuk Pięknych). H., pozostając malarzem awangardowym, przejawiał pewne tendencje do upraszczania formy, do form walcowatych w typie utworów Légera, i do poetyckiej przedmiotowości (Most z kuflem piwa, Kule bilardowe). Malarstwo H-a zmieniło się trochę ok. 1936, po rozwiązaniu się Zrzeszenia «Artes». Artysta zbliżył się do Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy. Jego kompozycje skłaniały się teraz bardziej ku czystemu realizmowi. W tym czasie wystawił szereg rysunków kredką w Tow. Przyj. Sztuk Pięknych we Lwowie. Wojna r. 1939 zastała H-a we Lwowie. Zrazu pracował w Zrzeszeniu Związkowym. Namalował szereg kompozycji figuralnych (np. Pogrzeb Kozaka), które nie spotkały się z uznaniem. Mimo tego nie przerwał pracy artystycznej. W czasie okupacji niemieckiej, prześladowany przez hitlerowców, pracował ciężko jako lakiernik. Aresztowany w jednej z łapanek we Lwowie w r. 1942, został wysłany do obozu w Bełżcu. Podczas transportu wyskoczył z pociągu i w trakcie ucieczki został postrzelony, lecz mimo tego udało mu się dotrzeć do Lwowa, gdzie się ukrywał, lecz po kilku tygodniach umarł wskutek ran. Większość prac H-a została we Lwowie u malarza ukraińskiego Włodzimierza Łasowskiego.
Fot.: w zbiorach Instytutu Sztuki PAN w Warszawie; – Olszewicz, Lista strat kultury pol.; Katalog wystawy, 150 rysunków, gwaszy, drzeworytów, październik 1932 Tow. Przyj. Sztuk Pięknych we Lw.; Wystawa Zbiorowa Zrzeszenia Artystów Plastyków «Artes» od 15 XI–4 XII 1931 Tow. Przyj. Sztuk Pięknych we Lw.; Wystawa Zrzeszenia Lwowskich Artystów Plastyków «Artes» IV–V 1932, Tow. Przyj. Sztuk Pięknych w Kr.; – „Głos Plastyków” R. 7, 12: 1946 s. 6–7; „Odrodzenie” 1944 nr 1 s. 1; – Materiały do słownika biograficznego artystów Pamiętnika Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, II (rkp.); – Informacja pisemna M. Włodarskiego.
Ignacy Trybowski