Adami Paweł (1739–1814), prof. weterynarji. Urodził się 9 VII 1739 w Trenczynie, czy też wedle innych danych w Bellus na Węgrzech, odbył studja uniwersyteckie w Wiedniu najpierw na Wydziale prawniczym a potem lekarskim. W r. 1766 uzyskał stopień doktora medycyny, poczem wkrótce, bo już w r. 1767, dostał się do Chorwacji, mianowany lekarzem rządowym dla tłumienia zwierzęcych chorób zakaźnych. W r. 1775 wrócił do Wiednia, powołany na nauczyciela weterynarji w tamtejszym Uniwersytecie. Wykłady jego obejmowały z urzędu nie całość weterynarji, lecz tylko dział o chorobach zakaźnych i o pomorach zwierząt. W r. 1803 przeniósł go rząd austrjacki do Krakowa jako profesora zwyczajnego epidemjologji zwierząt, i tutaj A. wykładał starannie swój przedmiot aż do jesieni 1809, tj. do objęcia Uniwersytetu przez rząd Księstwa Warszawskiego. Po powrocie do Wiednia przeszedł w r. 1812 w stan spoczynku. Zmarł w Wiedniu 11 XI 1814. Był autorem dzieła z zakresu swej specjalności, którem się długo potem posługiwali jego następcy na katedrze weterynarji w Uniwersytecie Jagiellońskim.

Kośmiński, Słownik lek., W. 1888: W. Enc. Il.: Skobel F., Wiadomość o stanie Wydziału lek., Rocznik Wydz. lek. T. V. Kr. 1842; Hübotter F., Biogr. Lex. hervorrag. Ärzte itd., Berlin–Wien 1929. T. I; Wiadomość od dra Fischera z wiedeńskiego Doktoren-Kollegium o głównych datach z życia prof. Adamiego.                                         

Leon Wachholz