Głogowski Paweł h. Grzymała (1502–1580), członek kapituły płockiej, archidiakon. Pochodził z Głogowca w ziemi gostyńskiej, był synem Jana, chorążego i sędziego ziemskiego gostyńskiego, i Małgorzaty Pileckiej. Studia odbywał na Akademii Krakowskiej (imatr. w 2 półroczu 1520/21), mieszkał w Bursie Jerozolimskiej. Na Akademii był bliskim towarzyszem A. F. Modrzewskiego, St. Hozjusza, A. Ephorina. Pozostawał on także w kręgu uczniów Stanisława z Łowicza, który zaznaczył się na Akademii szerzeniem kultury humanistycznej i był twórcą pierwszego studenckiego teatru. W 1522 r. G. brał udział w wystawianej przez Stanisława z Łowicza na zamku wawelskim sztuce humanisty niemieckiego J. Lachera, pt. „Sąd Parysa”. W tym czasie G., co sam później wyznał, zdradzał pewne sympatie proreformacyjne, ale później był zdecydowanym katolikiem. W l. 1529–31 przebywał na dworze bpa płockiego Andrzeja Krzyckiego, który darzył go zaufaniem i sympatią. W r. 1533 był przez krótki czas sekretarzem królewskim, a następnie, prawdopodobnie dzięki poparciu Krzyckiego i Tomickiego, wszedł do kapituły płockiej, w której w r. 1547 zajmował stanowisko archidiakona. Jako archidiakon reprezentował on kapitułę płocką na synodzie prowincjonalnym łęczyckim we wrześniu 1547 r. Zadzierzgnięte kontakty z St. Hozjuszem jeszcze na Akademii Krakowskiej, ożywiły się teraz znacznie w okresie organizowania sił Kościoła do walki z reformacją. G. należał do stałych korespondentów Hozjusza, donosił mu o wydarzeniach bieżących, sytuacji w kapitule i diecezji płockiej oraz dzielił się swoimi uwagami o sposobach i środkach mających na celu uzdrowienie sytuacji wśród duchowieństwa i umocnienia katolicyzmu. W r. 1554 opracował i przesłał na ręce Hozjusza obszerne uwagi do Wyznania wiary przyjętego przez synod Piotrkowski. W 1556 r. 16 maja uczestniczył w zebraniu kapituły płockiej z nuncjuszem A. Lippomano, który, przedstawił wówczas kapitule do zatwierdzenia 5 punktów dotyczących religii, a przede wszystkim chciał wybadać stanowisko kapituły wobec kwestii soboru narodowego. G. odpowiadał nuncjuszowi imieniem kapituły płockiej. Podkreślił on, że kapituła jest przeciwna soborowi narodowemu, natomiast uznaje konieczność zwołania soboru powszechnego, który, ze swej strony, uważa on za jedyną drogę do uregulowania spraw religijnych i wzmocnienia Kościoła. W r. 1556 reprezentował swą kapitułę na Synodzie w Łowiczu; przeprowadził wówczas dłuższą rozmowę z legatem papieskim, Lippomano, odnośnie konfesji tamże podpisanej. W r. 1560 wystawił w rodzinnym Głogowcu kościół. W r. 1564 został wybrany delegatem kapituły na niedoszły synod prowincjonalny piotrkowski. G. posiadał opinię człowieka o głębokiej wiedzy, prawnika i znawcy języków; prawdopodobnie miał tytuł dra praw i teologii. Nie pozostawił jednakże żadnych prac ani teologicznych, ani prawniczych. Zachował się tylko jego list do prezbiterów załączony do dziełka A. Krzyckiego „De ratione Missae”, polecający tę książkę. W 1570 r. Jakub Górski załączył do wydrukowanej mowy Piotra Myszkowskiego na cześć Henryka Walezego przedmowę, skierowaną do G-o. Zmarł 10 II 1580 r.
Popiersie G-ego z piaskowca w katedrze płockiej w kaplicy królewskiej. – Estreicher; Boniecki; – Barycz H., Historia Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kr. 1935; Gawarecki W. H., Pamiętnik historyczny płocki, W. 1828 s. 701; Nowowiejski A. J., Płock. Monografia, Płock 1931; Wierzbowski T., Jakub Uchański arcybiskup gnieźnieński, W. 1895; – Acta Tom., XI, XIII, XV; Album stud. Univ. Crac, II 205; Hosii Stanislai Epistolae, II; Korespondencja Andrzeja Zebrzydowskiego, Wyd. W. Wislocki, Kr. 1878, Acta Hist., I; Uchansciana, II s. 51–56.
Halina Kowalska