Berini Józef z drobnej rodziny szlacheckiej, urodzony w r. 1808 w Sandomierskiem, został w r. 1829 wzięty do armji Królestwa Kongresowego. Służył w 4. pułku piechoty linjowej jako szeregowiec. W czasie powstania został przeniesiony do 5. pułku linjowego jako podoficer. Po upadku powstania przekroczył granicę galicyjską w grupie Ramorina. Pozostawszy w Galicji, pracował jako pisarz w miasteczku Telniowce w cyrkule tarnowskim. W r. 1833 wciągnęli go do sprzysiężenia Zaliwskiego Łubieński i Feliks Białkowski. Brał wówczas zbrojny udział w partyzantce w grupie Łubieńskiego pod pseudonimem Wojciecha Kołbasy. Odznaczył się w napadzie na Józefów. Gdy po odwołaniu partyzantki, porzuciwszy broń, usiłował się przeprawić przez Wisłę we wsi Wałowice, został wydany przez dawnego kolegę szkolnego Walentego Kazimirskiego. Białynia-Chołodecki błędnie umieszcza B-go pośród rozstrzelanych. Trzymany początkowo w areszcie w Rachowie, został przepędzony przez 2.000 kijów i zesłany na Sybir. Wmieszany w spisek omski ks. Sierocińskiego, znowu był gnany przez kije i oddany na ciężkie roboty do kopalń nerczyńskich, skąd uwolniony po 25 latach katorgi. W r. 1850 żył na Syberji jako osiedleniec.
Zaleski L. ks., Z dziejów partyzantki r. 1833, Lublin 1934, 68–9; Giller A., Historja powstania narodu polskiego, III 361; Borkowski K., Pamiętnik historyczny o wyprawie partyzanckiej, Lipsk 1863, 233; Berg M., Zapiski o polskich zagoworach i wozstaniach 1831–62, Moskwa 1873, 36; Białynia-Chołodecki J., Patrjotyczna działalność księży, Lw. 1912, 7; tenże, Banialuki Rolińskiego, Lw. 1908, 14, 15, 32; Akta Komisji Śledczej, vol. 15q, Archiw. Główne w Warszawie.
Zygmunt Mann