Sołtyk Stanisław (ok. 1856–1900), kapitan fregaty we flocie austro-węgierskiej. Ur. w Babicach w Galicji, był synem Henryka (9 I 1818 – 19 I 1886), dziedzica dóbr Wojczy w Stopnickiem, i Florencji Lee Childe (1838 – 23 IV 1919), pochodzącej ze znanej amerykańskiej rodziny generalskiej. Stryjną S-a była Henryka Ewa Kuczkowska (zob.), 1.v. Stanisławowa Sołtykowa.
Dzieciństwo S. spędził w Krakowie, gdzie jego rodzice posiadali pałac przy ul. Floriańskiej. W r. 1866 został uczniem tamtejszego Gimnazjum św. Anny. Bywał częstym gościem związanego z Sołtykami domu Pawła Popiela (ożenionego z ciotką S-a, Emilią Sołtykówną). Ojciec S-a, «znakomity szuler, stary urwis» (K. Girtler), przegrał w karty rodzinną fortunę i bez środków do życia zamieszkał u Popielów w Ruszczy. Być może na tym tle doszło do separacji rodziców S-a; Florencja Sołtykowa przed r. 1860 osiadła w Paryżu, gdzie jej matka prowadziła znany salon literacko-polityczny. Ta sytuacja rodzinna skłoniła S-a do opuszczenia Krakowa. Dzięki finansowej pomocy rodziny matki mógł studiować, nie udało się jednak ustalić – gdzie.
S. wstąpił do floty austro-węgierskiej. Po otrzymaniu stopnia porucznika marynarki I kl., przydzielony został do wojskowego attachatu w ambasadzie austro-węgierskiej w Rzymie. Później pełnił funkcję attaché wojskowego przy poselstwie austro-węgierskim w Madrycie, a następnie w Rzymie. W czerwcu 1897 otrzymał nominację na szefa II oddziału sekcji marynarki w austro-węgierskim min. wojny w Wiedniu. Był reprezentantem Austro-Węgier na I Kongresie Pokojowym w Hadze w maju 1899; uczestniczył aktywnie w debatach kongresowych i w równoległych spotkaniach towarzyskich, m.in. bywał w salonie austriackiej działaczki pacyfistycznej B. von Suttner; swe wydawnictwa pokojowe przysyłali mu polscy socjaliści. Z końcem l. dziewięćdziesiątych był S. kapitanem okrętu torpedowego naukowo-wojskowego «Alfa». Zapewne na jego pokładzie przybył w r. 1900 do Chin w czasie «powstania bokserów» w ramach ekspedycji zbrojnej, mającej na celu oswobodzenie dyplomatów europejskich uwięzionych w Pekinie. Zmarł tam pod koniec r. 1900 na atak serca. Pochowany został w grudniu w Poli (Pula, w Istrii).
S. prawdopodobnie nie założył rodziny.
Żychliński, XVII 177, XXIV 209–10 (nekrolog); Inskrypcje grobów polskich na cmentarzu w Paryżu. Pere Lachaise, W. 1991 (dot. matki S-a); – Kamiński A. J., Stanowisko Niemiec na pierwszej konferencji haskiej (1900), P. 1962 s. 119; Kołodziejczyk R., Jan Bloch (1836–1902), W. 1983; Leniek, Książka pamiątkowa Gimn. św. Anny; – Chłędowski K., Pamiętniki, [Wyd.] A. Knot, Kr. 1957 II (dot. rodziców S-a); Girtler K., Opowiadania, Kr. 1971 II; Kelles-Krauz K., Listy, Red. F. Tych, Wr. 1984 II; Koźmian A. E., Listy (1829–1864), Lw. 1896; Suttner B. von, Memoiren, Stuttgart–Leipzig 1909; – „Dzien. Pozn.” 1897 nr 142; – B. Jag.: sygn. 224649 V teka 20 (klepsydra pogrzebowa ojca S-a); B. Narod.: sygn. 8319 t. 4 k. 18v. (fot. matki S-a).
Elżbieta Orman-Michta