INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Stanisław Tadeusz Niemczycki      Stanisław Niemczycki, wizerunek na podstawie fotografii.

Stanisław Tadeusz Niemczycki  

 
 
Biogram został opublikowany w 1977 r. w XXII tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Niemczycki Stanisław Tadeusz (1872–1943), chemik, rektor Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Ur. 19 IX w Jarosławiu, był synem Jana, inżyniera miernika, i Anny z Kossowskich, miał brata Władysława, zmarłego w młodości. Wcześnie osierocony studiował w ciężkich warunkach, utrzymując siebie i matkę z zajęć dodatkowych. Gimnazjum ukończył we Lwowie, tam też studiował chemię na Uniw. Lwow. u Bronisława Radziszewskiego i z niej się doktoryzował w r. 1896. W l. 1896–1904 był asystentem chemii u Juliana Schramma, w l. 1904–8 kierownikiem fabryki konserw warzywnych i owocowych w Lubyczy Królewskiej (nagrodzony za wytwory na wystawie rolniczej w Buczaczu), w l. 1908–10 nauczycielem gimnazjalnym chemii, fizyki i matematyki we Lwowie. W okresie 1910–19 był docentem chemii i matematyki Wyższej Szkoły Lasowej we Lwowie i równocześnie w l. 1910–12 także demonstratorem zakładu higieny na Wydziale Lekarskim Uniw. Lwow. W r. 1912 habilitował się z higieny mleka i nauki o środkach spożywczych w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, gdzie wykładał te przedmioty w l. 1912–19 jako docent; od r. 1914 do r. 1918 pracował dodatkowo jako epidemiolog m. Lwowa. W r. 1919 powołany na katedrę wykładanych przez siebie przedmiotów jako profesor nadzwycz., od r. 1921 jako profesor zwycz., po reorganizacji uczelni objął w r. 1929 w niej zakład chemii ogólnej i nauki o mleku, kierując tymże zakładem do r. 1941. W l. 1923–7 był rektorem uczelni i w tym czasie doprowadził do wybudowania domu akademickiego, którym się potem opiekował jako kurator. W l. 1929–41 kierował także biblioteką uczelni. W okresie 1919–29 należał do redakcji „Przeglądu Weterynaryjnego”, w l. 1921–4 jako współredaktor z Zygmuntem Markowskim. W r. 1922 powołano go w skład Państwowej Rady Weterynaryjnej przy Min. Rolnictwa, w r. 1928 – do centralnej komisji egzaminacyjnej przy tym ministerstwie. Usunięty po wkroczeniu Niemców do Lwowa z uczelni i mieszkania, pracował przejściowo w zawodowej szkole chemicznej.

Twórczość N-ego (pełnej bibliografii brak) dotyczyła różnych problemów chemii organicznej oraz mleczarstwa, choć publikował także podręczniki z chemii ogólnej, jak Analiza miareczkowa (Lw. 1901), Chemia organiczna i nieorganiczna dla studentów medycyny weterynaryjnej (Lw. b. r.). Z chemii organicznej opublikował kilkanaście prac w języku polskim i niemieckim w wydawnictwach AU (m. in. Przyczynek do syntezy za pomocą chlorku cynkowego, 1905, O trzech normalnych butylotoluolach, 1900) oraz z badań nad kwasem azotowym czy badań nad tłuszczami nierogacizny w „Archiv für Chemie und Mikroskopie der Untersuchungsanstalt für Lebensmitteln in Wien” w l. 1905–12. Potem poświęcił się całkowicie mlekoznawstwu i nauce o żywieniu, wydając znane prace: Higiena mleka (Lw. 1925), Witaminy w świetle obecnego stanu nauki i ich znaczenie dla mleka (Lw. 1929), Zagadnienie mleka w Polsce (Lw. 1933), L’ammoniaque du lait et son dosage (Paris 1936). Poza tym wydrukował przeszło 20 artykułów w „Przeglądzie Weterynaryjnym”, wiele w „Rozprawach Biologicznych z zakresu medycyny weterynaryjnej, rolnictwa i hodowli”, „Rolniku”, paryskim „Le Lait”. Urządził też we Lwowie kilka kursów mleczarskich oraz z zakresu higieny mięsa. W latach międzywojennych brał żywy udział w pracach społecznych: w radzie szkolnej m. Lwowa, komisji dyscyplinarnej dla nauczycieli przy kuratorium lwowskim, w Małopolskiej Kasie Oszczędności, Związku Harcerstwa Polskiego jako harcmistrz Rzeczypospolitej i bliski współpracownik Michała Grażyńskiego, prezes Ligi Przyjaźni Polsko-Jugosłowiańskiej i in. Zmarł 12 V 1943 we Lwowie. Odznaczony był m. in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Niepodległości i in.

W małżeństwie z Marią z Langów, lekarką, miał córki Marię Wandę Bablową i Annę Lubieniecką.

 

Millak, Słown. lekarzy wet. (częściowa bibliogr. prac); Olszewicz, Lista strat kultury pol.; – Perenc A., Historia lecznictwa zwierząt w Polsce, W. 1956 (fot.); „Gaz. Lwow.” 1943 nr 114; – „Przegl. Wet.” 1925 s. 30, 1936 s. 61, 80, 756, 1936 t. jubileuszowy s. 16–17, 51–3, XL; – Gł. B. Lek.: Materiały W. Ziembiekiego; – Informacje rodziny.

Stanisław M. Brzozowski

 

 
 

Chmura tagów

 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.