Raszejowa z Deniszczuków Stanisława (1892–1973), chemik, zastępca profesora Akademii Medycznej w Poznaniu. Ur. 2 X w Warszawie, była córką Stanisława Deniszczuka, konserwatora mebli, i Marii z Witkowskich.
Stanisława kształciła się w gimnazjum Cecylii Zyberk-Platerówny w Warszawie, gdzie w roku 1910 zdała maturę. Następnie do r. 1915 pracowała jako nauczycielka domowa w majątku Wnorowskich w Niemirach. Studiowała w latach 1915–18 na Wydziale Przyrodniczym Tow. Wyższych Kursów Naukowych w Warszawie, a w l. 1918–23 chemię na Wydziale Filozoficznym Uniw. Warsz. pod kierunkiem Kazimierza Jabłczyńskiego i Wiktora Lampego. Równolegle ze studiami pracowała jako asystent w okresie od 1 XII 1919 do 1 XII 1922 w pracowni chemicznej Państwowego Instytutu Torfowego. Od 15 XII 1922 do r. 1926 była młodszym asystentem w Zakładzie Chemii Ogólnej Wydziału Rolniczo-Leśnego Uniw. Pozn. Tu pod kierunkiem Stanisława Glixellego przygotowała rozprawę pt. O roztworach koloidalnych kwasu antymonowego, na podstawie której 16 XI 1925 otrzymała doktorat filozofii z zakresu chemii; w pracy tej przedstawiła metodę otrzymywania bardzo stężonych roztworów kwasu antymonowego. Streszczenie tej rozprawy pt. Préparation et propriétés des solutions de l’acide antimonique ogłosiła w „Comptes Rendus de l’Académie des Sciences de Paris” (Vol. 182: 1926, wspólnie z S. Glixellim).
W r. 1926 wyszła za mąż za Franciszka Raszeję (zob.). Po dwuletniej przerwie, R. od 1 X 1928 pracowała początkowo jako wolontariusz, potem etatowy asystent przy Zakładzie Chemii Ogólnej na Wydziale Lekarskim Uniw. Pozn., a od 12 IX 1931 aż do wybuchu drugiej wojny światowej była adiunktem przy Zakładzie Chemii Fizjologicznej, gdzie pod kierunkiem Stefana Dąbrowskiego prowadziła badania z zakresu mikroanalityki chloru i sodu w osoczu krwi i w erytrocytach i ogłosiła na ten temat 6 publikacji m. in.: Sur le microdosage du chlore plasmatique et globulaire dans le sang humain („Bull. Intern. de l’Académie Polonaise des Sciences et des Lett.”, Classe de Médecine 1932 nr 1–3), Sur la répartition du sodium entre les hématies et le plasma du sang humain et de certains animaux (tamże 1936 nr 9–10, 1937), Méthode microvolumétrique de dosage du sodium dans les liquides biologiques (tamże 1939 nr 5–10, 1946). Wyjeżdżała na międzynarodowe zjazdy naukowe, gdzie referowała swoje prace (m. in. w Brukseli – w r. 1935, Lyonie i Paryżu w r. 1937).
R. w pierwszych dniach wojny 1939 r. przebywała z rodziną w Kowlu, a w początkach grudnia zamieszkała w Warszawie. W lipcu 1942 mąż jej został rozstrzelany przez Niemców. Od września t. r. R. uczestniczyła w tajnym nauczaniu na Wydziale Lekarskim Uniw. Warszawskiego, gdzie prowadziła ćwiczenia z chemii ilościowej i fizjologicznej. Ćwiczenia odbywały się w laboratorium aptecznym przy ul. Marszałkowskiej 72. Po powstaniu warszawskim przebywała z córkami w majątku Stankiewiczów w Błędowie w pow. grójeckim.
Po powrocie do Poznania R. rozpoczęła pracę 1 IV 1945 jako starszy asystent, od 1 VIII jako adiunkt w Zakładzie Chemii Ogólnej na Wydziale Lekarskim Uniw. Pozn., brała udział w organizowaniu i urządzaniu zniszczonego zakładu. Po śmierci Stefana Dąbrowskiego, 23 III 1947 została kierownikiem tego zakładu. Równocześnie od 1 IX 1947 była kontraktowym wykładowcą chemii ogólnej dla pierwszych lat lekarzy, stomatologów i studentów wychowania fizycznego. Jako członek Polskiej Partii Robotniczej (PPR), a potem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), wchodziła R. do egzekutywy oddziałowej PPR Uniw. Pozn. (1947–8) i do egzekutywy Podstawowej Organizacji Partyjnej PZPR (1950–1). Po utworzeniu Akademii Medycznej była od 1 IX 1950 adiunktem, a od 1 IX 1951 pełniła obowiązki zastępcy profesora. Nominację na docenta otrzymała 10 VIII 1952, a tytuł zastępcy profesora 27 XII 1954. Nadal kierowała Zakładem Chemii Ogólnej aż do przejścia na emeryturę 30 IX 1961.
R. w pierwszych latach po drugiej wojnie światowej zajmowała się głównie dydaktyką. Wspólnie z S. Bączykiem, O. Kachelską i I. Smochówną wydała dwie edycje skryptu pt. Wybrane ćwiczenia z chemii analitycznej dla I roku medycyny i stomatologii (P. 1948, 1949), sama zaś opracowała skrypt Analiza jakościowa. Dla słuchaczy pierwszego roku medycyny i stomatologii Akademii Medycznej w Poznaniu (P. 1951). Przetłumaczyła z rosyjskiego podręcznik: N. L. Glinki „Zadania i ćwiczenia z chemii ogólnej” (W. 1952, Wyd. 12, 1973). Wspólnie z Z. Grotową i Piotrowską wydała skrypt pt. Analiza jakościowa nieorganiczna dla słuchaczy I roku medycyny akademii medycznych (W. 1955, 1957, P. 1959). W latach późniejszych prowadziła badania naukowe w zakresie nieorganicznej analizy jakościowej nad wykrywaniem kationów. Z grupą współautorów z zakładu opracowała także metodę regeneracji srebra ze zużytych utrwalaczy rentgenowskich i fotograficznych (O regeneracji srebra ze zużytych utrwalaczy fotograficznych, „Rudy i Metale Nieżelazne” R. 7: 1962 nr 5).
W l. 1946–8 R. była razem ze Stefanem Różyckim na Wydziale Lekarskim Uniw. Pozn. opiekunem koła Akademickiego Związku Walki Młodych «Życie», zwłaszcza odpowiedzialna za pracę w «Zerówce», przygotowującej młodzież pochodzenia robotniczo-chłopskiego na studia. W latach 1948–9 była pierwszą przewodniczącą Związku Nauczycielstwa Polskiego (na Uniw. Pozn.), a w l. 1950–2 pierwszą przewodniczącą Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia, do którego przeszli z poprzedniego związku wszyscy pracownicy nowo utworzonej Akademii Medycznej. W l. 1951–3 przewodniczyła komisji przydziału pracy dla absolwentów Akademii Medycznej w Poznaniu, była również m. in. rzeczoznawcą w Komisji Wynalazczości i delegatem ministra zdrowia do spraw młodzieży (1950–3). Zmarła 13 VIII 1973 w Warszawie i pochowana została na starym cmentarzu Powązkowskim w grobie rodzinnym. Była odznaczona m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1969), odznaką «Za wzorową pracę w służbie zdrowia» (1960).
Informacje o potomstwie zob. w życiorysie męża, Franciszka Raszei.
Akademia Medyczna w Poznaniu, Bibliografia publikacji z lat 1945–1955, P. 1958; Katalog Polskiej Literatury Biologicznej, t. 20 za l. 1935–9, Wr. 1975; Skład osobowy i spis wykładów Akademii Medycznej w Poznaniu za l. 1950–1961; – 25 lat Akademii Medycznej w Poznaniu, P. 1974 (fot.); Hasik J., Juszczyk J., Dzieje Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego i Akademii Medycznej (1919–1979), P. 1979; Nauka w Wielkopolsce, P. 1973; Ruch młodzieżowy na Akademii Medycznej w latach 1945–1970, P. 1972 s. 5, 7, 8; Tajne nauczanie medycyny i farmacji w latach 1939–1945, W. 1977; W 50-lecie rozwoju nauk medycznych w Poznaniu 1920–1970, P. 1969; Wrzosek A., Uniwersytet Poznański w pierwszych latach swego istnienia 1919–23, P. 1924; – Akademia Medyczna w Poznaniu w r. akad. 1973–1974, P. 1973 s. 221–2; Kronika Akademii Medycznej w Poznaniu od 1 stycznia 1950 r. do 30 września 1957 r., P. 1959 I; Kronika Uniwersytetu Poznańskiego za l. 1923–55; Wydział Rolniczo-Leśny Uniwersytetu Poznańskiego. Sprawozdanie za pierwsze 15 lat istnienia 1919/29–1933/34, P. 1934 s. 95, 102, 106, 108, 426; – „Gaz. Pozn.” 1973 nr 194 s. 4; „Głos Wpol.” 1973 nr 193 s. 2, 5; „Roczniki Akad. Med. w Poznaniu” T. 8: 1974 s. 387–90 (fot.); „Służba Zdrowia” 1973 nr 34 s. 7; „Tryb. Ludu” 1973 nr 229; „Tyg. Powsz.” 1973 nr 40; „Życie Warszawy” 1973 nr 195 s. 8, nr 196 s. 9, nr 199 s. 9; – Arch. Akad. Med. w P.: Akta osobowe R-owej sygn. 1916/32; Arch. Państw. w P.: Karta meldunkowa; Arch. Uniw. Pozn.: Wydz. Mat.-Przyr. Uniw. Pozn. – chemia sygn. 387/9; – Dudziak R., Życie i działalność prof. dr Stanisławy Raszejowej (1896–1973), P. 1981 s. 52 (mszp. pracy magisterskiej wykonanej na Wydz. Pielęgniarstwa Akad. Med. w P. – zawiera błędy); – Informacje córki, Bożeny Raszeja-Wanic z P.
Andrzej Dzięczkowski