Szołdrski Stefan Maciej h. Łodzia (1702–1737), starosta łęczycki, poseł na sejmy.
Ur. 1 I w Wilkowie Polskim był najstarszym synem Ludwika (zob.) i Marianny Bogumiły z Unrugów 1.v. Pilchowskiej. Miał brata Władysława Józefa (zob.) i siostry Wiktorię Rozalię (1710 – ok. 1775), żonę Jana Prospera Załuskiego, star. zawichojskiego i kuchmistrza lit., oraz Cecylię Franciszkę (1714–1745), zamężną za Maciejem Ponińskim, stolnikiem wschowskim; w dzieciństwie zmarli: brat Andrzej Antoni oraz siostry Joanna Łucja i Bona Teodozja.
S. kształcił się w kolegium jezuickim w Poznaniu, a potem studiował sztuki wyzwolone na Uniw. Krak. Następnie wyjechał z bratem w podróż zagraniczną, podczas której odwiedził, m.in. Paryż, Londyn, Wenecję i Rzym, przebywał też na dworze Augusta II. Dn. 17 VIII 1726 został obrany marszałkiem powtórnego sejmiku przedsejmowego woj. poznańskiego i kaliskiego w Środzie, a także posłem na sejm t.r. z woj. kaliskiego. Na sejmie tym wszedł do komisji do rokowań z przedstawicielami dworu berlińskiego. Spodziewając się uzyskać grodowe star. łęczyckie, kupił w r. 1727 za 5 tys. zł od Franciszka i Michała Pomorskich część wsi Suchodoły w pow. łęczyckim; starostwo otrzymał 19 VI 1728. Po śmierci podskarbiego w. kor. Jana Jerzego Przebendowskiego zabiegał w Dreźnie w marcu 1729 o nominację dla ojca na urząd starosty generalnego Wielkopolski; w tej sprawie miał poparcie m.in. kanclerza kor. Jana Szembeka. Dn. 10 VIII 1730 został mianowany podpułkownikiem w armii kor. Na sejm t.r. posłował z woj. łęczyckiego. Uczestniczył w konferencjach z ministrami cudzoziemskimi 22 II 1731 na Zamku w Warszawie. Podczas elekcji opata benedyktynów Teodora Kazimierza Czartoryskiego wystąpił w czerwcu 1731 w Lubiniu jako oficjalny poseł króla Augusta II, przedstawiając nominację królewską na opata komendatoryjnego. Dn. 24 X 1731 wraz z ojcem i bratem witał w grupie senatorów wpol. na drodze do Kargowy zmierzającego tam Augusta II. W r. 1732 Marcin Grzybowski dedykował S-emu konkluzje teologiczne i matematyczne, opublikowane po dyspucie z listopada t.r. w poznańskim kolegium jezuickim i poprzedził je poświęconym mu panegirykiem „Altum honoris et gloriae...” (P.). Na sejmiku nadzwycz. woj. poznańskiego i kaliskiego w Środzie wybrano S-ego 23 VIII 1734 do Komisji Skarbowej Poznańskiej. Na sejmie pacyfikacyjnym 1736 r. reprezentował S. woj. kaliskie; został na nim wyznaczony do sądów ekstraordynaryjnych przy boku króla Augusta III. Dn. 18 VII 1736 uzyskał przywilej królewski na urządzanie targów we wsi Romanowa (woj. kaliskie).
W l. 1725–8 dzierżawił S. wsie Dachowy i Robakowo (woj. poznańskie) za 20 tys. zł, a w l. 1734–7 Koszuty w pow. pyzdrskim (woj. kaliskie). W r. 1724 wydał przywilej dla bractwa kurkowego w Trzcielu, a w r. 1728 trzy statuty dla tamtejszych rzemieślników. Dn. 1 VIII 1730 wystawił przywilej dla Nowego Miasta Trzciela w dobrach trzcielskich (woj. poznańskie), otrzymanych od ojca. Poślubiona w r. 1732 Teofila z Działyńskich (zob. Szołdrska Teofila) wniosła mu rozległe dobra kórnickie (m. Kórnik z zamkiem, m. Bnin, ok. 40 wsi oraz kompleksy leśne pod Poznaniem), które S. oprawił na dobrach trzcielskich. Prowadząc szeroką akcję nabywania i dzierżawienia dóbr, zadłużył swe majątki, zwłaszcza te wniesione przez żonę. Spodziewając się, że ojciec dokona na jego rzecz cesji star. generalnego Wielkopolski (za konsensem królewskim z 21 II 1734), S. scedował 6 II 1737 star. łęczyckie bratu. Zachorował jednak nagle i 26 II 1737 zmarł w Czempiniu; został pochowany w tamtejszym kościele paraf. Śmierć S-ego, w którym ojciec pokładał wielkie nadzieje, stanowiła cios dla budowanej pozycji rodu.
Z zawartego 24 VIII 1732 w Gostyniu małżeństwa z Teofilą, córką Zygmunta Działyńskiego i Teresy z Tarłów, miał S. dwoje zmarłych w dzieciństwie (ale już po jego śmierci) dzieci: córkę Mariannę (ur. 13 VIII 1733 w Kórniku) i syna Ludwika, a także syna Feliksa Antoniego (zob.).
Estreicher; Niesiecki, VIII; Urzędnicy, II/2; Żychliński, XXII 96; – Czamańska I., Wiśniowieccy. Monografia rodu, P. 2007; Glabiszewski P., Franciszek Radzewski wielkopolski działacz szlachecki i pisarz polityczny czasów saskich, P. 1999 s. 75; Kulejewska-Topolska Z., Nowe lokacje miejskie w Wielkopolsce od XVI do końca XVIII wieku. Studium historyczno-prawne, P. 1964 s. 16, 40; Leitgeber S., Potuliccy, Londyn 1990; Mazek D., Ku ozdobie i profitowi. Prawodawstwo miast prywatnych Wielkopolski 1660–1764, W. 2003; Zwierzykowski M., Komisja Skarbowa Poznańska. Z dziejów sejmikowej administracji i sądownictwa skarbowego w Wielkopolsce w XVII i XVIII w., P. 2003; tenże, Samorząd sejmikowy województw poznańskiego i kaliskiego w latach 1696–1732, P. 2010; – Akta sejmikowe województw poznańskiego i kaliskiego. Lata 1696–1732, Wyd. M. Zwierzykowski, P. 2008; Teka Podoskiego, IV, 14; Teki Dworzaczka CD-ROM, Kórnik–P. 1997; Vol. leg., VI 646; – „Kur. Pol.” 1731 nr 62, 66, 97, 1732 nr 141; – AGAD: Sigillata, rkp. 21 k. 177, rkp. 22 k. 44, rkp. 24 k. 4, rkp. 25 k. 42, 45, 145; AP w P.: Kościan Gr. 89 k. 239, Gr. 93 k. 15, Nakło Gr. 177 k. 45, Poznań Gr. 502 k. 37, Gr. 508 k. 87v, 90v, Gr. 509 k. 76v, Gr. 510 k. 36, Gr. 1220 k. 230v, Wschowa Gr. 204 k. 84; Arch. Archidiec. w P.: Metrykalia, Bnin LM (26 II 1737), Czempiń LM (26 II 1737), Iłówiec LM (26 II 1737), Kórnik LB (13 VIII 1733, 30 V 1736), LC (24 VIII 1732), LM (26 II 1737), Wilkowo Polskie LB (1 I 1702); B. Czart.: rkp. 487 s. 220; B. Kórn.: rkp. 1437, 1464 k. 15–16, 32, 88, 97, 111, 158–9v; – Informacje Jerzego Dygdały z Tor.
Michał Zwierzykowski