Christoph Teodor (1839–1893), kapłan górnośląski, syn nauczyciela niemieckiego, ur. 4 VIII w Sobacisku (Zottwitz) pod Oławą na Śląsku Środkowym, wyświęcony 28 VI 1864 we Wrocławiu, stracił oboje rodziców, gdy jeszcze ze starszym bratem Wojciechem uczęszczał we Wrocławiu do gimnazjum św. Macieja. Przyswoiwszy sobie gruntownie język polski, poświęcili się obaj bracia stanowi duchownemu. Ch. był kolejno wikarym w Chorzowie i Chrapkowicach na Górnym Śląsku, a od 29 VII 1871 samodzielnym duszpasterzem w Miasteczku (Georgenberg), w powiecie tarnogórskim, gdzie już pozostał aż do śmierci świętobliwej (10 II 1893) jako lokalista, w końcu z tytułem proboszcza. Działając słowem i przykładem, był duszpasterzem wzorowym. Ponadto trzy razy przeorał parafię wielkimi misjami. Skromne dochody dzielił z ubogimi, przy czym polecał także chrześcijańskie organizacje dla obrony ludu, np. Związek Wzajemnej Pomocy dla robotników. Dobrodziejem całego Górnego Śląska stał się przez to, że przyjmował synów biednych rodziców do siebie, by ich przysposobić do wyższych klas gimnazjalnych. Wszystko czynił niemal bezpłatnie. Pedagogiem był znakomitym, łącząc słodycz ze siłą. Germanizacji nie popierał, bo godziła w przyrodzony pietyzm; niejednego nawet od zniemczenia się zachował.

Piełka K. ks., Ks. prob. Teodor Christoph, »Gość Niedzielny«, Katowice 1926, nr 11.

Ks. Emil Szramek