Dembowski Zygmunt (z Dembowej Góry) (1823–1896), potomek zasłużonej senatorskiej rodziny, ur. 14 III w Warszawie, syn Ignacego kapitana wojsk napoleońskich i wojewodzianki Eleonory hr. Zboińskiej, po studiach w Warszawie i za granicą i kilkuletniej gospodarce w rodzinnych dobrach w ziemi płockiej przesiedlił się do Małopolski. Tu zasłynął jako wzorowy gospodarz w powiatach jarosławskim i przemyskim i oddał się gorliwej pracy obywatelskiej, zajmując w obu tych powiatach naczelne stanowiska w radach powiatowych, zrzeszeniach rolniczych i ekonomicznych (w r. 1863 również w akcji powstańczej). Należał do nielicznego grona patriotycznych ziemian, zbliżonych poglądami do Adama Sapiehy. Przez z górą lat dwadzieścia piastował mandat poselski do sejmu we Lwowie, w którym był cenionym czynnikiem porozumienia i zgody między przeciwnymi obozami. Przez lat kilkanaście był zrazu wiceprezesem, od r. 1890 zaś prezesem Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego we Lwowie, łącząc z tym stanowiskiem godność prezesa rady nadzorczej Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie, uchodzącą za drugi, najwyższy zaszczyt obywatelski z wolnego wyboru w samorządzie gospodarczym kraju. Żonaty w r. 1858 z Małopolanką hr. Heleną Humnicką, po raz drugi w r. 1881 z Litwinką ks. Antoniną Radziwiłłówną, był D. szlachetnym typem wysokiej kultury ziemianina, obcego wszelkim partykularyzmom, wnoszącego w pracę publiczną pierwiastki ładu, inicjatywy, energii i wytrwałości. Zmarł we Lwowie 25 X 1896, pochowany w rodzinnych Kosienicach.
Portrety w Tow. Kred. Ziem. Al. Augustynowicza, a w Krak. Tow. Ubezp. Fr. J. Machniewicza.
Sprawozdania: sejmowe, Tow. Kred. Ziemskiego, Wzaj. Ubezpieczeń w Krakowie, Tow. Gospodarczego we Lwowie itd. O jego roli politycznej wzmianki w Kieniewicza, Adam Sapieha, Lw. 1939.
Red.