Lucenberger Wilhelm (2. poł. XVI w.), chirurg wojskowy. Posiadamy o L-rze bardzo skąpe wiadomości. Można się tylko domyślać, że był pochodzenia niemieckiego. W wojsku kor. widzimy go jako chirurga już za panowania Zygmunta Augusta. Za okres 4 XI 1568 – 4 XI 1572 wypłacono mu 400 fl. Obowiązki swoje pełnił następnie za panowania Stefana Batorego, i to poczynając od wojny z Gdańskiem w r. 1577. Otrzymał np. w Brodnicy 535 fl. na leczenie rannych w bitwie lubieszowskiej. W okresie wojny inflanckiej w l. 1579–82 stał na czele zespołu chirurgów wojennych (cyrulików), zaciąganych doraźnie na każdą z wypraw. Poza normalnymi obowiązkami, jak leczenie, transport rannych, zakup lekarstw itp., pełnił funkcje organizacyjne, zaciągając zespół cyrulików a następnie zarządzając nim. Zajmował się leczeniem wszelkich ran ciętych i postrzałowych. Bardziej skomplikowane zabiegi miały miejsce w osobnych namiotach «balwierskich». Kwalifikacje L-a musiano oceniać pozytywnie, skoro najprawdopodobniej do końca życia przetrwał w służbie polskiej, gdyż jeszcze W r. 1598 jest wzmiankowany w Metryce Koronnej.

Enc. wojsk.; Giedroyć, Źródła do dziej. medycyny; – Giedroyć F., Służba zdrowia w dawnem wojsku polskiem, W. 1927 s. 9–10, 463; Knot A., Dwór lekarski Stefana Batorego, P. 1928 s. 43; Zembrzuski L., Rys dziejów chirurgii wojennej polskiej, W. 1919 s. 27; – AGAD: ASK, Rachunki Król. rkp. 239 k. 43., 65.

Red.