Opocki Witalis (ok. 1836–1877), urzędnik i spiskowiec. Był synem Lamberta, właściciela dóbr Kalinówka w pow. żytomierskim. Po ukończeniu uniwersytetu kijowskiego wstąpił na służbę w I Departamencie Min. Dóbr Państwowych w Petersburgu, gdzie doszedł do rangi kolegialnego sekretarza. Od końca 1860 r. należał do kółka Jarosława Dąbrowskiego, a po wyjeździe tego ostatniego – do kierownictwa polskiej organizacji tajnej w Petersburgu. W r. 1863 zajmował się wyprawianiem oficerów do powstania na Litwie. Rzucił tę czynność już w sierpniu t. r., opuszczając Petersburg; objął wówczas posadę w zarządzie dóbr i interesów Mieczysława Potockiego w Kijowie. Zbiegł do Rumunii w październiku 1864 na wieść o grożącym mu aresztowaniu. W tych warunkach jego eks-towarzysze obciążali go w śledztwie zwiększoną odpowiedzialnością. Co robił za granicą, nie wiadomo. W r. 1872 zgłosił zamiar powrotu do kraju w ambasadzie rosyjskiej w Stambule. Poddany śledztwu w Kijowie i Wilnie zeznawał dość powściągliwie i został skazany na zesłanie. Zmarł, jak się wydaje, na Syberii.
Djakov V., Dejateli russkogo i pol’skogo osvoboditel’nogo dviženija, Moskva 1967; Smirnov A., Vosstanie 1863 goda v Litve i Belorussii, Moskva 1963; Współpraca rewolucyjna polsko-rosyjska, Moskwa 1963 (fot. zbiorowa); – Gogel I., Jozafat Ogryzko i petersburgskij revoljucionnyj ržond v dele poslednago mjateža, Wil. 1867 s. 62, 79, 139–45, 165; Kossovskij V., Zametki o peterburgskom podpol’e i pol’skoj emigracii na kanune vosstanija 1863 g., w: Revoljucionnaja Rossija i revoljucionnaja Pol’ša, Moskva 1967.
Stefan Kieniewicz