Karnicki Władysław (1820–1883), dyplomata austriacki. Ur. 15 XI, był synem szambelana austriackiego Kajetana Cyriaka z Karnic (pow. turecki), właściciela rozległych dóbr w Galicji wschodniej (Majdan, Wereszyca, Podhajce, Jaremkowice, Wołczany, Lelechówka i Michalewice) oraz w Królestwie Polskim (Wysokie i Łabuńki), i Teofili z Grzębskich. K. odziedziczył po ojcu Łabuńki. Otrzymał staranne wykształcenie. W początkach lat czterdziestych wstąpił do służby w austriackim Min. Spraw Zagran. i po przejściu niższych stopni służbowych w r. 1852, jako pierwszy Polak, otrzymał placówkę zagraniczną, a mianowicie kierownictwo poselstwa w Szwajcarii, i funkcję tę pełnił do r. 1854. Od grudnia 1863 do lutego 1868 r. był posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym w Szwecji, a od lutego 1868 r. w Hiszpanii. Na tej placówce pozostawał do r. 187l. W r. 1855 K. został mianowany szambelanem c. k., a w maju 1867 r. otrzymał godność tajnego radcy. Był odznaczony wieloma orderami zagranicznymi i austriackimi. Po odejściu z placówki hiszpańskiej K. prawdopodobnie zakończył swą karierę dyplomatyczną na skutek złego stanu zdrowia. Zmarł w Bonn 31 XII 1883 r., dokąd wyjechał na kurację. K. był żonaty dwukrotnie: z Gabrielą Antoniną Bąkowską (1857), a następnie (1865) z Julią Lubomirską, z którą miał córkę Aleksandrynę Marię.
Boniecki; Borkowski J. S. Dunin, Genealogie żyjących utytułowanych rodów polskich, Lw. 1895 s. 274–7; Uruski; – Borkowski J. S. Dunin, Austriaccy radcy tajni w Galicji, Lw. 1901 s. 42–3; tenże, Polacy dygnitarzami austriackimi, Lw. 1890 s. 16; – „Czas” 1884 nr 4 s. 4, nr 5 s. 2; „Kur. Warsz.” 1884 nr 7.
Józef Buszko