Kozubski Włodzimierz Antoni (1880–1951), prawnik, profesor Uniw. Warsz. Ur. 10 VIII w Bochni, był synem Ludwika i Marii z Trybulców. W r. 1899 ukończył gimnazjum w Nowym Sączu, a następnie studiował na Wydziale Prawa UJ. Tytuł doktora praw uzyskał w r. 1904 i rozpoczął pracę w sądzie w Krakowie. W r. 1906 przeniósł się do Wiednia i pracował kolejno w Prokuratorii Skarbu, Min. Komunikacji i Min. dla Galicji. Równocześnie uczęszczał na seminarium prof. Vlasaka i pod jego kierunkiem napisał pracę Opieka nad kobietami w prawie rzymskim (Kr. 1922), która posłużyła mu jako podstawa habilitacji na UJ w r. 1923. Opracował też wraz z L. Wyszatyckim Słownik niemiecko-polski dla użytku prawników (Wiedeń 1912). Po wybuchu pierwszej wojny światowej był w l. 1914–6 z ramienia Min. dla Galicji kierownikiem akcji pomocy uchodźcom wojennym. Następnie od lutego 1917 r. kierował biurem Krajowego Szefa Cywilnego dla spraw gospodarczych i społecznych w Lublinie. K. był inicjatorem utworzenia w Lublinie Krajowej Rady Gospodarczej i Komitetu Technicznego, instytucji mających na celu obronę interesów polskiego przemysłu na terenach okupowanych przez wojska austriackie. Ugruntował podstawy finansowe Krajowej Rady Gospodarczej, uzyskując kredyty kilku banków austriackich, wszedł również do jej władz zwierzchnich. W Komitecie Technicznym pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego. Był również komisarzem w Radzie Nadzorczej Polskiej Centrali Handlowej. Na kursach, zorganizowanych w Lublinie w l. 1917–8 przez Krajowy Komisariat Cywilny dla wykształcenia polskiej kadry urzędników administracyjnych, wykładał ekonomię polityczną.
Od grudnia 1918 do maja 1921 r. pracował w Warszawie w Min. Kolei Żelaznych na stanowiskach: radcy ministerialnego, potem sekretarza generalnego oraz szefa sekcji administracyjnej. Następnie pracował w Min. Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, a w l. 1923–4 był wiceprezesem Państwowej Komisji Oszczędnościowej. W l. 1923–8 i 1930–1 wykładał prawo rzymskie na UJ. Wraz z prof. R. Taubenschlagiem wydał tłumaczenie podręcznika R. Sohma „Instytucje, historia i system rzymskiego prawa prywatnego” (Kr. 1925) oraz „Wybór źródeł do rzymskiego prawa prywatnego” (W. 1931). Po przeniesieniu habilitacji w r. 1934 na Uniw. Warsz. K. prowadził wykłady z prawa rzymskiego, a po przejściu na emeryturę w r. 1935 prof. I. Koschembahr-Łyskowskiego objął po nim katedrę z tytułem zastępcy profesora, a następnie profesora nadzwycz. W r. 1935 opublikował w czasopiśmie „Themis Polska” pracę Elementy kodyfikacji justyniańskiej, będącą wynikiem długoletnich badań. W r. 1938 opracował, wraz z R. Taubenschlagiem, podręcznik Instytucje i historia rzymskiego prawa prywatnego (Kr. 1938, dalsze wyd. Kr.-W. 1938, W. 1945 i 1948). W okresie okupacji hitlerowskiej w l. 1940–44 K. prowadził wykłady prawa rzymskiego i cywilnego na tajnych kompletach Wydziału Prawa zorganizowanego przez Uniw. Ziem Zachodnich, od r. akad. 1942/3 przyłączonego do Uniw. Warsz.
W maju 1946 r. objął K. katedrę prawa cywilnego na Uniw. Warsz. Równocześnie był doradcą prawnym rektora w sprawach administracyjno-budżetowych uniwersytetu, a także radcą prawnym Polskiego Banku Komunalnego w Warszawie. W t. r. został członkiem korespondentem Tow. Naukowego Warszawskiego. Dzięki zabiegom K-ego odbudowany został dom profesorski przy ul. Wilczej 13 w Warszawie. W czasopismach naukowych opublikował w tym okresie kilka prac. We wrześniu 1950 r. K. przeniesiony został na emeryturę, wykładał jednak jeszcze prawo antyczne na Wydziale Historycznym Uniw. Warsz. Zmarł bezżennie w Warszawie 14 X 1951 r. Odznaczony był w r. 1923 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; – Konarski S., Szkolnictwo wyższe, w: Walka o oświatę, naukę i kulturę w latach okupacji 1939–1944, W. 1967 s. 314 przyp. 21; Kowalenko W., Tajny Uniwersytet Ziem Zachodnich. Uniwersytet Poznański 1940–1945, P. 1961 s. 29, 48, 50; Manteuffel T., Uniwersytet Warszawski w latach 1915/16–1934/35. Kronika, W. 1936; tenże, Uniwersytet Warszawski w latach wojny i okupacji, w: Straty kulturalne Warszawy, W. 1948 s. 269; Taubenschlag R., W. K. (1880–1951), „Roczn. Tow. Nauk. Warsz.” R. 44: 1951 s. 149–50; – „Dzien. Urzęd. Min. Kolei Żelaznych” 1919 nr 1 s. 25, nr 3 s. 64, 1920 nr 6 s. 8, 1921 nr 18 s. 6; Kumaniecki K. W., Czasy lubelskie. Wspomnienia i dokumenty, Kr. 1927; Spis wykładów Uniwersytetu Jagiellońskiego na r. szk. 1923/4 – 1930/31; Uniwersytet Warszawski. Spis wykładów na r. akad. 1935/6–1938/9; – „Roczn. Tow. Nauk. Warsz.” R. 40: 1947 s. 58–9; „Roczn. Uniw. Warsz.” T. 3: 1962 s. 69; – Arch. PAN w W.: rkp. 166 (zespół akt Tow. Nauk. Warsz. – personalia); Arch. UJ: W. P. II 239, W. P. II Habil. 138–1922/3, S. II 515; Arch. Uniw. Warsz.: Akta personalne, teczka nr 36.
Stanisław Konarski