Strzeszewski Wojciech Bolesław (1885–1954), ksiądz rzymskokatolicki, botanik.
Ur. 3 VI w Małej Wsi (pow. płocki), był synem Hipolita, administratora majątku w Radzanowie (pow. płocki), oraz Michaliny z Wawrzyńskich.
Po ukończeniu w r. 1903 gimnazjum filologicznego w Płocku wstąpił S. do tamtejszego seminarium duchownego. Dn. 6 X 1907 w kościele parafialnym w Królewie (pow. płoński) przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. płockiego Apolinarego Wnukowskiego. Następnie został skierowany na studia przyrodnicze na Wydz. Filozoficznym UJ; tam w r. 1913 uzyskał stopień doktora filozofii w zakresie botaniki na podstawie rozprawy Studia nad florą wód siarczanych, napisanej pod kierunkiem Mariana Raciborskiego. Podczas studiów opublikował prace Przyczynek do znajomości flory wód siarczanych okolic Krakowa i Przyczynek do znajomości fototaktyzmu Chromatium Weissie (obie „Rozpr. Wydz. Mat.-Przyr. AU”, S. III Dział B, T. 13: 1913, po niemiecku „Bulletin International de l’Akadémie des Sciences de Cracovie. Classe des Sciences Mathématiques et Naturelles”, Série B, 1913 nr 6, 7). Dn. 19 VII 1913 bp płocki Antoni Julian Nowowiejski mianował S-ego profesorem przyrody (biologii), astronomii, fizyki i chemii na tzw. trzyletnim kursie przygotowawczym (przekształconym w r. 1916 w Liceum św. Stanisława Kostki przy Seminarium Diecezjalnym w Płocku, a w r. szk. 1923/4 w Prywatne Gimnazjum Męskie im. św. Stanisława Kostki). S. zorganizował tam i wyposażył gabinet fizyczny oraz obserwatorium astronomiczne. Dn. 1 IX 1913 otrzymał również nominację na profesora nauk przyrodniczych w Wyższym Seminarium Diecezjalnym w Płocku. W l. 1914–45 był współpracownikiem Komisji Fizjograficznej AU (od r. 1919 PAU).
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w r. 1918, z powodu niskiego wynagrodzenia, prosił S. wielokrotnie bp. Nowowiejskiego (10 IX 1920, 7 VI 1921, 27 IV 1922 i 5 IV 1923) o zwolnienie z obowiązków pedagogicznych i przeniesienie do pracy duszpasterskiej. Biskup odrzucał te prośby, a 4 XII 1925 Min. WRiOP potwierdziło kwalifikacje zawodowe S-ego do nauczania fizyki, chemii i przyrodoznawstwa w szkołach średnich ogólnokształcących oraz seminariach nauczycielskich. S. objął 12 VII 1930 dyrekcję Prywatnego Gimnazjum Męskiego im. św. Stanisława Kostki w Płocku (od r. szk. 1933/4 Prywatne Gimnazjum i Liceum Męskie im. św. Stanisława Kostki przy Wyższym Seminarium Diecezjalnym w Płocku). Dn. 25 IX 1930 został kanonikiem gremialnym kapit. kolegiackiej w Pułtusku. W Płocku zorganizował Kasę Wzajemnej Pomocy księży profesorów Seminarium Diecezjalnego. Własnym kosztem wybudował w r. 1936 dom na terenie Seminarium, który przeznaczył na salę gimnastyczną i zajęcia praktyczne dla uczniów. Na początku okupacji niemieckiej, 9 XII 1939, budynki Seminarium zostały zamienione na wojskowe koszary SS. Zamieszkał S. wówczas w Warszawie, gdzie 22 I 1941 został zameldowany u siostry i jej męża Klemensa Składanka przy ul. Moniuszki 3/7. Podczas powstania warszawskiego 1944 r., dom ten uległ zniszczeniu i S. z krewnymi przeprowadził się na ul. Szpitalną; ranny podczas bombardowania, trafił do szpitala, z którym w październiku t.r. ewakuował się do Kielc. Po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej, w styczniu 1945, bp kielecki Czesław Kaczmarek skierował go na leczenie do Szpitala Zakonu Bonifratrów św. Jana Grandego w Krakowie.
Dn. 19 III 1945 wrócił S. do Płocka i pod koniec tego miesiąca ponownie objął obowiązki dyrektora Prywatnego Gimnazjum i Liceum Męskiego im. św. Stanisława Kostki; już 4 IV t.r. rozpoczął tam pierwszy po wojnie rok szkolny. Od chwili wznowienia zajęć czynił starania u władz o nadanie szkole uprawnień państwowych; Min. Oświaty wyraziło zgodę 16 VIII 1946. Dn. 25 V 1947 został S. prałatem-kustoszem kapit. kolegiackiej w Pułtusku. Z powodu obrażeń doznanych w powstaniu warszawskim musiał poddać się leczeniu specjalistycznemu; w l. 1947–52 odbywał miesięczne kuracje w Busku-Zdroju. Dn. 12 VII 1948 decyzją Min. Oświaty Prywatne Gimnazjum i Liceum Męskie im. św. Stanisława Kostki przekształcono w Prywatną Szkołę Ogólnokształcącą Stopnia Licealnego im. św. Stanisława Kostki. Kiedy w r. 1949 cofnięto szkole uprawnienia państwowe, bp płocki Tadeusz Paweł Zakrzewski zmienił jej nazwę na Seminarium Duchowne Niższe im. św. Stanisława Kostki w Płocku. S. cały czas pozostawał dyrektorem tej placówki. Od r. 1953 chorował na cukrzycę. Zmarł 26 VI 1954 w Szpitalu Świętej Trójcy w Płocku, został pochowany 28 VI w grobowcu rodzinnym na cmentarzu paraf. p. wezw. św. Bartłomieja.
Katalog wydawnictw Polskiej Akademii Umiejętności 1873–1947, Kr. 1948 I–II; Köhler P., Bibliografia botaniki w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Akademii Umiejętności, Polskiej Akademii Umiejętności (1818–1952–2000), Kr. 2004; Nycek J., Ludzie i książki. Słownik biograficzny ludzi książki i pióra województwa płockiego, Płock 1983; Papierowski A. J., Stefański J., Płocczanie znani i nieznani. Słownik biograficzny, Płock 2002; Szulc M., Materiały do historii fotografii polskiej, Wr. 1963 (dot. Składanka); Wierzbicki S., Byli naszymi duszpasterzami, Płock 2005; – Bońkowski S., Dzieje zewnętrzne Seminarium Duchownego Niższego w Płocku (1916–1939) „Roczniki Teolog.-Kanoniczne” T. 22: 1975 z. 4 s. 83–4; Filipowicz W., Duchowieństwo diecezji płockiej w latach 1918–1939, Oberwald–Płock 2003 s. 144, 146, 154–5, 164; Köhler P., Botanika w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności (1815–1952), Kr. 2002; Pamięć i przesłanie, Red. T. Kadziński, Płock 2006 s. 16, 24–45, 74, 84, 86, 230–2, 235, 239, 242–3, 282, 284–5, 289–90, 292, 294 (fot.); Płażewski I., Dzieje polskiej fotografii 1839–1939, W. 2003 (dot. Składanka); Zemanek A., Historia botaniki na Uniwersytecie Jagiellońskim (1780–1917), Kr. 1989; – Catalogus cleri dioeceseos Plocensis pro anno a mundi salute 1924 [b.m.r.w.]; Catalogus ecclesiarum et utriusque cleri tam saecularis quam regularis dioecesis Plocensis pro anno domini 1926, 1935, Plociae 1926, 1934; – „Świat Fot.” R. 4: 1949 nr 12 s. 42–3 (J. Sunderland, dot. Składanka); „Mies. Pasterski Płocki” R. 48: 1963 nr 5 s. 90–9 [W. Jezusek]; – Arch. Diec. w Płocku: sygn. 102 (teczka personalna S-ego); Arch. Nauki PAN i PAU w Kr.: Kartoteka współpracowników i członków; Arch. UJ: sygn. S II 521 nr 4172 (księga promocji doktorskich), sygn. WF II 504 (teczka doktorska); B. Jag.: sygn. Przyb. 630/73 k. 94; B. Ossol.: rkp. 17226/II s. 253–6 (koresp. Józefa Umińskiego).
Waldemar Graczyk