Gajewicz Zygmunt (1880–1942), ksiądz i pedagog. Ur. 24 X w Modlinie jako syn Józefa i Natalii z Woyciechowskich. Ukończył II Gimnazjum w Warszawie w r. 1899. Tamże w rok później wstąpił do Metropolitalnego Seminarium Duchownego. W r. 1905 rozpoczął pracę kapłańską jako wikariusz w Zgierzu. W ll. 1906–11 sprawował tę funkcję przy wielu kościołach parafialnych w b. Królestwie; w międzyczasie był kapelanem »Królikarni« pod Warszawą. Następnie został administratorem parafii w Otwocku, wreszcie proboszczem w Kiczkach (1913). W okresie wojennym oddał się wyłącznie pracy pedagogicznej jako prefekt szkół w Zgierzu. W ll. 1922–3 zamianowany profesorem, a później wicerektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi oraz cenzorem ksiąg kościelnych. Od r. 1923 poświęcił się całkowicie pracy duszpasterskiej na licznych parafiach diecezji łódzkiej. W r. 1933 został proboszczem b. kolegiaty w Łasku oraz dziekanem dekanatu łaskiego. W trzy lata później powołano G-cza na członka i przedstawiciela łódzkiej Kurii Biskupiej w Radzie Szkolnej Powiatowej w tymże mieście. Tutaj został aresztowany w październiku r. 1941 przez niemieckiego okupanta i osadzony w obozie koncentracyjnym w Dachau, gdzie zginął wiosną r. 1942. Za zasługi położone dla Kościoła otrzymał w r. 1922 godność kanonika honorowego katedry łódzkiej.

Arch. Kurii Biskupiej w Łodzi, Akta osobiste ks. Z. G. oraz Spisy duchowieństwa i parafij diecezji łódzkiej w ll. 1922–39.

Roman Kaczmarek