Campana Giacinto (Jacynt), malarz szkoły bolońskiej, z pierwszej połowy w. XVII, urodzony ok. r. 1600 (?). Uczeń Fr. Brizziego i Fr. Albaniego. Dekorował malowidłami wespół z Camillem Gavasetti Palazzo del Giardino w Parmie (sceny z Tassa, w dwóch pokojach, najpóźniej w r. 1628) i pozostawił prace w kościołach w Bolonii: w Ospedale S. Francesco (w kaplicy Rainieri, Śmierć św. Józefa i Męczeństwo św. Urszuli, i w S. Maria dei Servi (w kaplicy Zoppi, fresk z przedstawieniem Boga Ojca), oraz w katedrze w Piacenzy (Św. Barbara, w pierwszej kaplicy na lewo). Albani zalecał go jako swego ucznia dworowi hiszpańskiemu, za sprawą jednak kardynała Santa Croce znalazł się C. w Polsce w służbie Władysława IV. Jedynym dotychczas wykrytym śladem tej działalności artysty jest wiadomość o wykonywaniu przezeń bliżej nieokreślonych prac w kaplicy św. Kazimierza w katedrze wileńskiej i o kwocie 400 talarów, którą król kazał mu wypłacić za nie, w lipcu 1639 r. (pismem datowanym z Trok), oraz o przetrzymywaniu mu wypłaty przez pewien czas, co go skłoniło do śmiałego upominania się o nią. Pobyt C-y w Polsce mógł trwać co najmniej lat 7: pod datą 11 II 1646 r. zanotowano go w Warszawie jako świadka ślubu, z tytułem »Pictor Sacrae Regiae Majestatis«. Zasłużony dziełem o malarzach bolońskich Cario Cesare Malvasia przypomina w nim parę razy związek C-y z Polską. Widocznie był to fakt dobrze mu pamiętny jako uczniowi C-y i zapewne głośny podówczas. Bądź co bądź był C. prawdopodobnie najwybitniejszym z malarzy Bolończyków, którzy dotarli do Polski. Zmarł w niej »nie zdoławszy znieść miejscowych chłodów, będąc bardzo szczupły, delikatny i słabego zdrowia«.

Malvasia C. C., Felsina pittrice, vite de pittori Bolognesi, I 547–8, II 39, 215, 264, 266, 281, 370, 397, 399; Bolognini Amorini A., Vite dei pittori ed artefici bolognesi, Bologna 1843, V, 150/1; Thieme-Becker; Batowski Z., Giacinto C. i kaplica św. Kazimierza w Wilnie, Biuletyn naukowy wyd. przez Zakład archit. pol. Politechniki Warszawskiej (I), W. 1932, 72 i nast. (z wskaz. materiałów archiw.).

Zygmunt Batowski