Raciborski Jakub, pseud. Kuba (1882–1926), poeta ludowy. Ur. 15 VII we wsi Mokre Lipie (Zamojszczyzna), był synem rolnika gospodarującego na sześciu morgach (odziedziczonych przez matkę z domu Kyc).
Czytać i pisać nauczył się R. u miejscowego organisty, wiedzę o świecie zdobywał drogą samouctwa, głównie za pośrednictwem czasopism ludowych, np. „Zorzy”, „Gazety Świątecznej”; ich redaktorom – Mieczysławowi Brzezińskiemu i Konradowi Prószyńskiemu – poświęcił osobne wiersze nagrobne. Zajmował się pracą na roli w gospodarstwie ojca w Mokrem Lipiu, bystro obserwował życie i miejscowe stosunki społeczne. Szczególnie interesowały go kwestie oświaty na wsi. Ok. r. 1896 zaczął pisać wiersze, proste, bezpretensjonalne «rymowanki», często przypominające prozę, pisane niezbyt poprawną polszczyzną. Adresowane do ludu wiejskiego, zawierały rady i pouczenia, mówiły o obowiązkach patriotycznych. Tematyka niektórych wierszy wiązała się z aktualnymi wydarzeniami społeczno-politycznymi. W l. 1908–9 R. współpracował z „Zaraniem” i „Nową Jutrzenką”, której redaktor ks. Antoni Kwiatkowski zwrócił uwagę na jego talent. Na łamach tych czasopism R. opublikował kilkanaście wierszy oraz parę artykułów w formie listów do redakcji. W r. 1913 w Lublinie ukazał się Zbiorek wierszy i poezji ludowych R-ego, opublikowany staraniem ks. Kwiatkowskiego. Znalazły się tu wiersze drukowane wcześniej w czasopismach, wiersz autobiograficzny Opis mego życia, utwory o charakterze społeczno-programowym, np. Do rodziców, Do młodzieży, Do ludzi uczonych zaniedbujących się w obowiązkach obywatelskich, Nieśmy oświatę, drobne wiersze liryczne, pieśni religijne (np. Pieśń majowa). Zajmował się też R. pracą społeczną. W l. 1904–6 współdziałał ze Stanisławem Moskalewskim, późniejszym woj. lubelskim. W r. 1918 należał do POW, organizował w rodzinnej wsi teatr amatorski. Zmarł na gruźlicę prawdopodobnie w Mokrem Lipiu 3 VI 1926.
Z małżeństwa z Katarzyną Jasińską z Radecznicy (zm. 4 X 1904) R. miał syna Bronisława (zm. 30 III 1904).
Stanisław Pigoń uwzględnił twórczość R-ego w Wyborze pisarzy ludowych, a w „Zarysie nowszej literatury ludowej” pisał o nim: «Uczuciowość jego pogodna wypowiada się w przywiązaniu do ziemi, do zjawisk przyrody ojczystej, pracy na roli, ale formy wyrazu bardziej artystycznej nie osiąga».
Kobierzycki L., Włościanin-poeta, „Kron. Pow. Zamojskiego” 1918 nr 16 s. 52–4; Pigoń S., Zarys nowszej literatury ludowej, Kr. 1946 s. 152, 218 (tu data śmierci: 1928); – [tenże], Wybór pisarzy ludowych, Wr. 1948 s. 187–91; – IBL PAN: Kartoteka bibliograficzna (A. Bara).
Cecylia Gajkowska