Małecki Jan Kazimierz (1914–1959), docent nauk rolniczych, podsekretarz stanu w Min. Rolnictwa. Ur. 12 IX w Winiatyńcach (pow. Zaleszczyki), w rodzinie chłopskiej, był synem Franciszka i Honoraty Szychowskiej. W l. 1924–8 uczęszczał do gimnazjum w Krotoszynie, a następnie od r. 1928 do Gimnazjum im. Staszica w Stanisławowie, gdzie w r. 1932 uzyskał świadectwo dojrzałości. W t. r. rozpoczął studia na Wydziale Medycznym Uniw. Lwow., lecz po roku przerwał je i przeniósł się na Wydział Rolniczo-Lasowy Politechniki Lwow. w Dublanach, który ukończył w r. 1938 ze stopniem inżyniera rolnika. Praktykę odbywał jako agronom powiatowy w Horodence (1938–9). W czasie drugiej wojny światowej pracował w Stacji Hodowli Jedwabników w Stanisławowie (1940–3) i jako inspektor ochrony roślin na punkcie granicznym Kosów–Kuty (1943). W r. 1944 przebywał w okolicach Bochni.
Po wojnie M. poświęcił się wyłącznie działalności na polu mechanizacji rolnictwa. W l. 1945–7 był dyrektorem Stacji Technicznej Obsługi Rolnictwa w Brzegu nad Odrą, następnie jednym z dyrektorów Zarządu Państwowych Nieruchomości Ziemskich w Poznaniu (1947–8), dyrektorem Departamentu Mechanizacji w Min. Państwowych Gospodarstw Rolnych (1949). W l. 1950–9 pracował w Instytucie Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa (IMER) w Warszawie. Jako pracownik IMER początkowo prowadził eksploatacyjne badania maszyn rolniczych w organizowanych przez siebie Terenowych Ośrodkach Badawczych IMER w woj. poznańskim – w Puszczykówku (1950–2) i Brodach (1952–4), a następnie pracował nad typizacją ciągników i maszyn rolniczych dla terenów górskich w Zakładzie Doświadczalnym IMER Piaski Wielkie koło Krakowa (1954–7). W r. 1954 Centralna Komisja Kwalifikacyjna dla Pracowników Naukowych przyznała M-emu tytuł docenta, a w r. 1959 doktoryzował się, na podstawie pracy Podstawowe zagadnienia organizacyjne i ekonomiczne Państwowego Ośrodka Maszynowego w warunkach obsługi gospodarstw chłopskich, na Wydziale Rolnym Wyższej Szkoły Rolniczej w Krakowie. W r. 1957 został mianowany dyrektorem Zakładu Doświadczalnego IMER w Trzyciążu koło Olkusza i równocześnie dyrektorem Państwowego Ośrodka Maszynowego (POM); w ciągu 3 lat przeprowadzał prace eksperymentalne nad ustaleniem możliwości przystosowania POM do obsługi drobnych gospodarstw chłopskich. Ośrodek ten dzięki jego działalności stał się jedną z czołowych, wzorcowych tego rodzaju placówek w kraju. Dn. 10 XII 1959 na kilkanaście dni przed śmiercią został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Min. Rolnictwa.
Działalność naukową M-ego na polu mechanizacji rolnictwa charakteryzowało ścisłe powiązanie z praktyką rolniczą. Opracowywał zagadnienia agregatowania maszyn i narzędzi rolniczych współpracujących z ciągnikami oraz badał zużywalność ich elementów roboczych. Początkowe doświadczenia nad wpływem różnych czynników na wydajność pracy i zużycie paliwa przez agregaty ciągnikowe stały się podstawą do opracowania norm z tego zakresu, wprowadzonych w gospodarstwach państwowych. Liczne prace M-ego dotyczyły zagadnień ekonomicznych i organizacyjnych, głównie eksploatacji ciągników i maszyn rolniczych w Państwowych Gospodarstwach Rolnych (PGR) i POM. Szczególne znaczenie posiadały wyniki badań przeprowadzonych przez niego w Trzyciążu, dzięki którym zostały opracowane typowe zestawy maszyn dla drobnych gospodarstw, stosowane w praktyce. Całokształt działalności naukowej M-ego przyczynił się do podniesienia poziomu obsługi mechanicznej w rolnictwie oraz zwiększenia efektywności gospodarczej pracy POM-ów. Wyniki niektórych swoich prac publikował M. w czasopismach, m. in. Wykorzystanie ciągników do siewów rzędowych („Mechanizacja i Elektryfikacja Rolnictwa” 1951 nr 7–8 s. 26–30), cykl: Z doświadczeń POM Trzyciąż („Mechanizacja Rolnictwa” 1959 nr 2, 3, 4, 10, 11), Wykorzystanie narzędzi rolniczych w uprawie gleb metodą T. S. Malcewa („Nowe Rolnictwo” 1955 nr 2 s. 77–84). Ogłaszał również artykuły popularne w czasopiśmie „Plon”. M. współpracował z Polską Akademią Nauk jako członek Sekcji Budowy Maszyn Wydziału IV oraz członek Komitetu Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa Wydziału V (Nauk Rolniczo-Leśnych). Pracował także społecznie w Komisji Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa Rady Naukowo-Technicznej przy Ministrze Rolnictwa oraz w Radzie Naukowo-Technicznej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie. Od r. 1950 był M. członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Został odznaczony m. in. Orderem Sztandaru Pracy II kl. Zginął 28 XII 1959 w katastrofie samochodowej pod Chęcinami (woj. Kielce) i pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Z małżeństwa z Janiną Schima miał córkę Danutę, zamężną Paszkiewicz, nauczycielkę.
Fot. w posiadaniu rodziny; – Kamieńska H., Zawłocka M., Bibliografia prac doktorskich i magisterskich wykonanych w Wyższej Szkole Rolniczej w Krakowie do roku 1964 włącznie, Kr. 1966; – 10 lat pracy Instytutu Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa w Warszawie 1950–1960, W. 1960 s. 10, 23, 24, 25, 34, 35, 94–8 (fot.); – „Dzien. Pol.” 1959 nr 307, 308, 1960 nr 1; „Mechanizacja Rolnictwa” 1960 nr 4 s. 14 (fot.); „Nowe Rolnictwo” R. 9: 1960 nr 1 s. 36; „Trybuna Ludu” 1959 nr 359, 360, 361; „Życie Warsz.” 1959 nr 311, 312, 1960 nr 1; – Arch. Wyższej Szk. Roln. w Kr.: Akta doktorskie; IMER w W.: Dokumenty; – Informacje żony Janiny Małeckiej i brata Mieczysława Małeckiego.
Ligia Hayto