INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Wacław Zachariasz Sobierański     

Wacław Zachariasz Sobierański  

 
 
1861-09-06 - 1902-12-12
Biogram został opublikowany w latach 1999-2000 w XXXIX tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Sobierański Wacław Zachariasz Józef (1861–1902), farmakolog, profesor Uniw. Lwow. Ur. 6 IX w Płocku, był synem Józefa (ur. 1821), sędziego Trybunału Cywilnego Guberni Płockiej, i Marianny z Kierzkowskich (ur. 1834).

Po ukończeniu nauki w gimnazjach płockim i warszawskim S. rozpoczął w r. 1879 studia w zakresie nauk przyrodniczych na Uniw. Warsz., ukończył je na uniwersytecie w Heidelbergu w r. 1883 z tytułem doktora filozofii i został tam asystentem w katedrze chemii u R.W. Bunsena. Od r. 1885 studiował medycynę w Strasburgu, potem w Lipsku, gdzie w laboratorium fizjologicznym C.F. Ludwiga badał zmiany własności nerwów pod wpływem temperatury i opublikował Die Änderung in den Eigenschaften des Muskelnerven mit dem Wärmegrad („Archiv für Anatomie und Physiologie. Physiologische Abteilung” 1890, odb. Leipzig 1890). Dyplom doktora medycyny uzyskał na wydz. lekarskim uniwersytetu w Strasburgu w r. 1890 na podstawie rozprawy napisanej pod kierunkiem J. E. Schmiedeberga Über das „Timbo” (Paullinia pinata), ein brasilianisches Fischgift (Strasburg 1890), w której wykazał, że działanie tej trucizny używanej w Brazylii do łowienia ryb polega na wywołaniu zaburzeń czynności układu nerwowego. T.r. został asystentem w katedrze farmakologii i toksykologii na uniwersytecie w Marburgu. Habilitował się tu w r. 1894 na podstawie rozprawy Über die Nierenfunction und die Wirkungsweise der Diuretica (Leipzig 1895 oraz „Archiv für experimentelle Pathologie und Pharmakologie” 1895 Nr. 2/3) i jako docent prywatny wykładał farmakologię i toksykologię.

W r. 1896 S. przeniósł się do Lwowa, gdzie po ukonstytuowaniu się t.r. Wydz. Lekarskiego na uniwersytecie objął wykłady z farmakologii i farmakognozji oraz kierownictwo nowo powstałej katedry i Zakładu Farmakologii i Farmakognozji (od 11 VIII 1897 jako profesor zwycz.). Zakład utworzył w oparciu o pracownię farmakognostyczną Wydz. Filozoficznego, kierowaną dotąd przez Władysława Niemiłowicza, co stało się przyczyną konfliktu obu uczonych. S. zorganizował nowoczesny zakład obejmujący w 19 pomieszczeniach, m.in. salę wykładową dla 80 słuchaczy, pracownię bakteriologiczną, chemiczną i mikroskopową, pokoje: wagowy, operacyjny i wiwisekcyjne, a także salę muzealną z roślinnymi preparatami farmakognostycznymi i zbiorami chemikaliów oraz bibliotekę zawierającą ponad 500 tomów. Dzięki wyposażeniu w nowoczesną aparaturę umożliwiającą badania i eksperymenty w różnych dziedzinach farmakologii zakład nie ustępował przodującym placówkom tego typu w Europie.

S. prowadził badania naukowe nad właściwościami farmakologicznymi i toksycznymi wielu preparatów i związków chemicznych, m.in. fluoru, gliceryny, jodu i wapnia, ogłaszając kilkanaście artykułów w pracy zbiorowej „Pharmakologie und Toxikologie” (Wien 1894). Szczególnie interesował się farmakologią żelaza, zwłaszcza wpływami soli tego metalu na organizm i ich stosowaniem w praktyce, m.in. w pracach Uwagi krytyczne nad farmakologią żelaza ( z powodu artykułu dra Jana Wojtaszka: O działaniu zabójczym przetworów żelaza na ustrój zwierzęcy) oparte na obcych i własnych doświadczeniach („Przegl. Lek.” 1893 nr 4, 5, odb. Kr. 1893) i Nowsze badania nad farmakologią żelaza („Nowiny Lek.” 1895 nr 1, 2). Zajmował się też wchłanianiem środków farmakologicznych przez skórę i leczeniem cholery, ale najważniejsze jego badania dotyczyły czynności nerek i działania środków moczopędnych. Problematyką tą zainteresował się wkrótce po doktoracie, publikując wspólnie z C. Jacobim Über das Functionsvermögen der künstlich durchbluteten Niere („Archiv für experimentelle Pathologie” Bd. 29: 1891), kontynuował w pracy habilitacyjnej i później w publikacjach O czynności nerek i działaniu środków moczopędnych („Pam. Tow. Lek. Warsz.” 1895 nr 3, odb. W. 1895), O zmianach zachodzących w nabłonkach kanalików krętych podczas czynności nerek („Gaz. Lek.” 1895 nr 43) i Dalsze badania nad czynnością nerek („Przegl. Lek.” 1898 nr 10, 11, odb. Kr. 1898).

We Lwowie S. opiekował się stow. młodzieży uniwersyteckiej, od r. 1897 zasiadał w Radzie Nadzorczej Tow. Wydawniczego we Lwowie i był członkiem powołanej w r. 1900 Komisji Bibliograficznej AU. W ostatnich latach życia zapadł na zdrowiu i wyjeżdżał na kuracje do Włoch i Egiptu. Zmarł 12 XII 1902 we Lwowie, pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

W małżeństwie zawartym z Eugenią z Zaorskich miał S. troje dzieci: dwóch synów i córkę.

 

Estreicher w. XIX; Konopka, Pol. bibliogr. lek. XIX w.; – Hist. Nauki Pol. IV; Kron. Uniw. Lwow., I–II (częściowa bibliogr.); Księga pamiątkowa wydana w dwudziestą piątą rocznicę istnienia Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza 1894–1919, Lw. 1920 s. 7, 48–50 (fot.); Medycyna, przyroda i technika we Lwowie. Wydział Lekarski U.J.K., „Pol. Gaz. Lek.” 1937 nr 27 s. 507; Wojtkiewicz-Rok W., Dzieje Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Lwowskiego w latach 1894–1918, Wr. 1992; Zagórski C., Katedra anatomii człowieka na Uniwersytecie Lwowskim (1784–1944), „Arch. Hist. i Filoz. Med. oraz Hist. Nauk Przyr.” T. 18: 1939–47 s. 147–9; Zwoździak W., Historia Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Lwowskiego, „Arch. Hist. Med.” 1964 nr 3 s. 194, 197, 218, 221; – Wspomnienia pośmiertne i nekrologi z r. 1902: „Czas” nr 286, „Gaz. Lek.” nr 52 s. 1295–1301 (J. Pruszyński), „Słowo Pol.” nr 598 s. 6–7, nr 600 s. 5, nr 602 s. 1–2 (S. Bądzyński), „Tyg. Ilustr.” nr 51 s. 1018 (fot.); – „Roczn. AU” 1900/1 s. 42, 1901/2 s. 60; – Mater. Red. PSB: Odpis aktu ur. S-ego z ksiąg metrykalnych paraf. rzymskokatol. w Płocku.

Stanisław Tadeusz Sroka

 

 
 

Powiązane zdjęcia

   
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
Ten biogram został opublikowany dzięki PGE - Mecenasowi projektu iPSB. pge-logo-pion-size2.png
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Józef Hieronim Retinger

1888-04-17 - 1960-06-12
polityk
 

Walerian Czuma

1890-12-24 - 1962-04-07
dowódca obrony Warszawy
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Wacław Ritschel

1794 - 1872-06-16
architekt
 

Wincenty Smoczyński

1842-11-07 - 1903-08-10
ksiądz
 

Józef Stolarczyk

1816-02-12 - 1893-07-06
ksiądz
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.