Przyborowski (Sulima-Przyborowski) Adam Kazimierz (1858–1936), lekarz warszawski, właściciel lecznicy chirurgicznej. Ur. 19 X, był synem Józefa (zob.) i Marii z Scholzów.
Wydział lekarski P. ukończył w r. 1885. W r. 1888 założył w Warszawie wraz z Tadeuszem Brochockim lecznicę chirurgiczną, gdzie udzielano również pomocy ambulatoryjnej. W latach dziewięćdziesiątych był ordynatorem kliniki chirurgicznej w Warszawie. Dn. 2 XII 1894 założył własny luksusowy, świetnie wyposażony zakład chirurgiczny w Warszawie przy ul. Sewerynów 5. W dolnej części tego domu mieścił się zakład hydropatyczny i pneumatyczny doktora Adama Ciąglińskiego; obok niego P. urządził salę operacyjną na parterze, dla zabiegów na tkankach zakażonych. Tam też wykonywano zabiegi ambulatoryjne. Na I piętrze znajdowała się sala chirurgiczna aseptyczna. W ambulatorium niezamożni chorzy byli przyjmowani bezpłatnie. Poza tym P. dobudował do domu część operacyjną. Sprzęt i wyposażenie sal operacyjnych zakupiono w Berlinie. Zakład P-ego cieszył się powszechną renomą. P. ogłosił m. in. O ranach postrzałowych brzucha drążących z podaniem 2-ch własnych przypadków operowanych („Medycyna” 1893 i odb. W. 1893), w której to pracy stwierdzał na podstawie bogatego piśmiennictwa zagranicznego i własnych obserwacji, że przy tych ranach należy operować, i to jak najwcześniej, podawał też technikę operacyjną; poza tym drukował drobniejsze przyczynki z historii medycyny („Medycyna” 1892 nr 16), chirurgii żołądka („Pam. Tow. Lek. Warsz.” 1893 nr 2), oceny prac lekarskich (m. in. R. Jasińskiego „Diagnostyka chirurgiczna…– w „Medycynie” 1894 nr 31). Opisał też Zakład chirurgiczny D-ra Adama Przyborowskiego w Warszawie przy ulicy Sewerynów No 5 (róg Oboźnej) (otwarty w grudniu 1894 roku) (w: „Zdrojowiska, zakłady lecznicze i stacye klimatyczne w guberniach Królestwa Polskiego i najbliższych guberniach Cesarstwa oraz prywatne zakłady lecznicze w Warszawie”, W. 1896, toż osobno W. 1896).
P. był prezesem, a następnie członkiem honorowym Stowarzyszenia Lekarzy Polskich, naczelnikiem Izby Lekarskiej Warszawsko-Białostockiej, wiceprezesem francusko-polskiego Tow. Lekarskiego oraz długoletnim delegatem do międzynarodowego stowarzyszenia zawodowego lekarzy. Posiadał piękną willę w Wołominie. Zmarł 8 III 1936 w Warszawie. Pochowany został na Powązkach (kwatera 177 wprost/4).
W małżeństwie z Emilią z Rosenblumów (1864–1939) P. miał czworo dzieci: Helenę (1890–1976), zamężną za Janem Małachowskim, malarzem, następnie za Włodzimierzem Ritterschildem, sportowcem narciarzem, Marię (1892–1978), filologa klasycznego, m. in. współpracownika Polskiego Radia i redakcji „Płomyka”, tłumacza Instytutu Dermatologii w Warszawie, Józefa (zob.), Cecylię Władysławę (1896–1978), zamężną za Michałem Julianem Piotrowskim (muzykiem, kompozytorem, dyrektorem Konserwatorium Muzycznego w Krakowie), która była m. in. przewodniczącą Związku Sodalicji Mariańskich Inteligencji Żeńskiej w Polsce (1932–8), członkiem Armii Krajowej, pseud. Sulima (1940–44), pracownikiem Instytutu Tomistycznego (1966–78).
Konopka, Pol. bibliogr. lek., VIII; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej, W. 1933, 1936; – Ciechomski A., Zakład chirurgiczny dra Adama Przyborowskiego, „Gaz. Lek.” 1894 nr 52 s. 1418–19; Demel M., 7 pasji doktora Dobrzyckiego, W. 1974 s. 57; J. R., Otwarcie zakładu chirurgicznego dra Adama Przyborowskiego, „Medycyna” 1894 s. 990; – „Arch. Hist. Med.” T. 29: 1966 nr 4 s. 451; „Dzien. Urzęd. Izb Lek.” R. 8: 1937 nr 5 s. 228; Kalendarz lekarski pod red. J. Polaka, 1897 s. V; „Roczn. Lek.” 1888 s. 100; „Roczn. Lek. Naczelnej Izby Lek.” 1938 s. 935; „Zdrowie” T. 10: 1894 s. 456–7; – Wspomnienia i nekrologi z r. 1936; „Medycyna” R. 10 s. 222; „Nowiny Lek.” R. 48 s. 328; – Gł. B. Lek.: Zbiory specjalne, Akt zgonu P-ego, Akt ślubu Cecylii Władysławy Przyborowskiej; – Hanecki M., Dzieje lekarskie Warszawy w latach 1863–1900, W. 1969 I 175 (mszp. powielany); – Informacje Marii Piotrowskiej (s. Rosarii) z W.
Teresa Ostrowska