Drewnowicz Aleksy (1739–1812), rajca, burmistrz i landwójt m. Łodzi. Pochodził ze starego zamożnego rodu mieszczańskiego Rożków-Drewnów. Jeden z Rożkowiców, Jędrzej, w pierwszych latach w. XVII dał początek rodzinie Drewnowiczów. Aleksy urodził się 22 VI z ojca Zygmunta i Urszuli Krzysztofówny. Wykształcenia prawdopodobnie żadnego nie odebrał, bo stale podpisywał się »ręką trzymaną«. W 22. roku życia ożenił się z Marianną Zająckiewiczówną, pasierbicą swego stryja, burmistrza m. Łodzi, Józefa D-a. Aleksy należał do najzamożniejszych mieszczan-rolników Łodzi. Zamożność i wzięcie u mieszczan tutejszych prędko wysunęły go na przodownicze stanowiska w łódzkich władzach miejskich. Licząc 36 lat (1775) »obrany jest od pospólstwa całego i od dworu potwierdzony na burmistrza Łodzi na przeciąg 2 lat«. W r. 1779 obdarzono go tą godnością i urzędem po raz drugi znów na 2 lata. Po raz trzeci został burmistrzem w r. 1785. Po ustąpieniu z burmistrzostwa stanął na czele ławy miejskiej jako landwójt. Po 2 latach (1788) był pierwszym rajcą miejskim. W r. 1790 znów przewodniczył ławie przez rok. W r. 1791 wycofał się z życia publicznego i zajął się intensywnie własnym gospodarstwem. Zmarł 25 III 1812. Jako burmistrz miał dużo zrozumienia dla archiwum miasteczka, zajął się uporządkowaniem i oprawą ksiąg »wiekuistych«.
Ród D-ów przodującą grał rolę w życiu miasteczka Łodzi w XVIII stuleciu. W życiu publicznym D-cze długie lata sprawowali rządy miasteczkiem jako burmistrzowie, wójtowie, rajcy i ławnicy. Andrzej D. żył i działał w pierwszej połowie w. XVIII. Był synem Michała, rajcy miejskiego. Żoną Andrzeja była Katarzyna Ostojówna, wdowa po mieszczaninie Janie Podróżnym. Od r. 1717 do 1730 z przerwami zasiadał Andrzej w radzie miasteczka; w r. 1730 wybrano go burmistrzem na 2 lata; powtórnie piastował ten urząd w l. 1734–6. Potem długi czas służył swym doświadczeniem landwójtowi, będąc powołany do ławy miejskiej (1736–44). – Józef D., stryj Aleksego († przed marcem 1775), na którego przelał cały swój majątek, był bogatym mieszczaninem łódzkim. Żoną jego była Magdalena Zająckiewiczówna. W l. 1750–2 był rajcą, w r. 1752 został pierwszy raz wybrany burmistrzem, a po raz wtóry w r. 1754. W kilka lat później zasiadał w ławie. – Piotr D. (1744–1811), rajca, burmistrz i landwójt m. Łodzi, syn Józefa i Magdaleny, ur. się 13 X. Był ostatnim wybitnym członkiem tego rodu. Znaczne posiadłości miejskie i tradycje rodzinne ułatwiły mu drogę w życiu publicznym miasteczka. W l. 1782–5 był rajcą. W r. 1786 wybrano go burmistrzem Łodzi. Stąd przeszedł na urząd landwójta w r. 1788. Od r. 1790 aż do powołania go po raz drugi na burmistrza (1794) zasiadał w radzie. Po raz trzeci i ostatni stał na czele władz miejskich jako burmistrz z wyboru w l. 1798–1800. Następnie nadal brał czynny udział w gospodarowaniu miastem, służąc jako rajca przez 3 lata (1800–3). Zmarł 11 IV 1811.
Kaczmarek R., Aleksy D., burmistrz Łodzi z XVIII wieku, Łódź 1937; Zand A., Łódź rolnicza 1332–1793, Łódź 1930. – Materiały rękopiśmienne: Arch. Główne Akt Dawn. w W-wie; Arch. Miejskie w Łodzi i Księgi wieczyste; Arch. Diecezjalne w Łodzi, księgi par. staromiejskiej N. M. P.
Roman Kaczmarek