Borzysławski vel Borysławski Antoni Marcin, h. Śreniawa, konfederat barski, pisał się z Miłkowic, a rewindykował od ekonomji samborskiej także wsie Borynie i Jabłonnę. Był już od wielu lat chorążym halickim i pułkownikiem w. kor., gdy zyskał od sejmiku 17 VIII 1762 r. zalecenie, jako »w zagranicznych państwach i ekspedycjach cum discrimine zdrowia i substancji nieskazitelną wiarą najjaśniejszemu panu« zasłużony; w walkach stronniczych 1763–4 szedł z Ksawerym Branickim w pierwszym szeregu stronników Czartoryskich. 27 II 1764 został powołany do sądu kapturowego; 23 VII z Tadeuszem Dzieduszyckim manifestował się w Marjampolu przeciw konfederacji halickiej pięciu Potockich, 13 VIII wszedł jako konsyljarz do miejscowej rekonfederacji partji Czartoryskich i przyjął mandat na sejm elekcyjny. Za te zasługi wybrany 4 IX 1765 podkomorzym i zatwierdzony w tej godności przez Stanisława Augusta. Jeszcze we wrześniu 1766 r. działał jako marszałek konfederacji halickiej tegoż obozu, ale wnet zwątpił o gwieździe »familji«, bo 29 V 1767 razem z Potockimi zawiązał inną konfederację w obronie wolności »przeciwko dysydentom i innym kacerstwom«. 22 II 1768 przewodniczy przy obiorze komisarzy, co mieli się zająć organizacją dostaw dla opiekuńczego wojska rosyjskiego, a po paru miesiącach już jako konfederat barski obejmuje 2 V pułkownikostwo milicji halickiej, ale wnet ze swym wodzem Joachimem Potockim i marszałkiem Marjanem P. przeżywa klęskę podhajecką (11 V) i uchodzi na Wołoszczyznę. Spędził w obozach pod Chocimem, we wsi Kopance, w Isakczy, Warnie, Czernowodzie za Dunajem lat 31/2. Jako konsyljarz konfederacji halickiej należał do najwierniejszych stronników Joachima P., regimentarza, jeździł od niego z misją do w. wezyra; jesienią 1771 występował wrogo przeciw naczelnemu szefowi Barzan, Michałowi Krasińskiemu. Zimą 1771–2 odbył z partją Potockiego uciążliwą podróż przez Węgry do Cieszyna, gdzie rezydowała Generalność. Skutkiem rozbioru stał się poddanym austrjackim; dalsze losy jego nieznane. Syn jego Andrzej dowodził od 13 VI 1768 »chorągwią pułkową« halicką.
Lauda sejmikowe halickie, Lw. 1935, II, wyd W. Hejnosz (A. Gr. Z. XXV); Morawski, Materjały do konf. barskiej, Lw. 1851, I 108, 278; Pułaski K., Szkice poszukiwania, Pet. 1898, II; Konopczyński, Konf. barska II (w druku). Rkp B. Cz. 660 i B. Os. 3382.
Władysław Konopczyński