Szołdrski Antoni Walenty Feliks h. Łodzia (1745–1782), starosta rogoziński.
Ur. 14 I i ochrzczony 16 I w Czempiniu, był wnukiem Ludwika Szołdrskiego (zob.) oraz Jana Antoniego Radomickiego (zob.), synem Władysława Józefa (zob.) i Franciszki z Radomickich (ok. 1720 – ok. 1778), bratem rodzonym Jakuba Piotra (zob.) i stryjecznym Feliksa Antoniego (zob.), a bratem ciotecznym Ignacego (zob.) i Ksawerego (zob.) Działyńskich.
W l. pięćdziesiątych był S. zapewne uczniem konwiktu jezuickiego w Poznaniu. W r. 1752 rektor tamtejszej Akad. Lubrańskiego, Klemens Stanisław Herka, dedykował S-emu i jego bratu Jakubowi swój podręcznik francuskiego „Recueil de quelques exercises de piété...” (P.). Prawdopodobnie ojciec zdążył przed śmiercią (zm. 15 VIII 1757) scedować S-emu star. rogozińskie. S. jako uczeń szkół jezuickich ogłosił w r. 1759 Wiersz polski Świętego Stanisława Kostkę Młodzieniaszka polskiego wysławiający... [b.m.w.]. Woj. lubelski Antoni Lubomirski i jego żona scedowali S-emu 7 VII 1759 wieś królewską Garbatka w woj. poznańskim; S. objął ją w posiadanie 7 IX t.r. Ludwik Nagłowski, regent grodzki kościański, dedykował S-emu i jego bratu Jakubowi żywoty ich dziadka Szołdrskiego i ojca („Vitae Illustrium Virorum...”, P. 1760). Na sejmiku przedkonwokacyjnym w Środzie pod laską marszałkowską star. babimojskiego Adama Ponińskiego został S. obrany 2 II 1764 posłem do prymasa Władysława Łubieńskiego. Dn. 9 V 1766 matka zwolniła swym synom z dożywocia wszystkie dobra pozostałe po ich ojcu (wtedy rozdzielono także długi po ojcu), a w r. 1767, jako dziedziczka wsi Wroniany i Choryń w pow. kościańskim, dała synom plenipotencję. Na zlecenie S-ego i jego brata burgrabia ziemski poznański Kazimierz Miedzwiedzki opublikował w r. 1766, na podstawie taryf z l. 1619 i 1620, spis miejscowości woj. poznańskiego i kaliskiego z podaniem łanów („Tarifa lanealis Posnaniensis et Calisiensis palatinatuum [...] ex tarifis [...] Hectoris Koszutski [...] Petri Gniewosz [...] reducta [...] et [...] conscripta...”, P.). Najpewniej w r. 1768 scedował S. star. rogozińskie bratu. Wg umowy zawartej w Pniewach 1 XII 1775 w obecności urzędników grodzkich poznańskich (z uwagi na stan zdrowia S-ego król Stanisław August zobowiązał ich do przybycia do Pniew) S. podzielił się z bratem Jakubem schedą po ojcu. S-emu przypadły dobra trzcielskie: miasta Stary i Nowy Trzciel oraz wsie Siercz, Jabłonka, Rybojady, Świdwowiec i Holendry, wszystkie w pow. poznańskim wraz z długami kościelnymi. Jednocześnie, 13 XII 1775, odwołał S. dożywocie zapisane na jego dobrach żonie Mariannie z Mycielskich, powołując się na jej niewywiązywanie się ze zobowiązań. Żona w r. 1776 sprzedała matce swoje części wsi Gostkowo w pow. kościańskim. W r. 1774 wydzierżawił S. dobra Siercz za 65 tys. złp. małżonkom Wilczyńskim. W r. 1777 Piotr Mieroszewski, posiadacz wsi Leszcze z przyległościami, skwitował S-ego z żoną, dziedziców tych dóbr, z sumy 21 940 złp. S. poważnie zadłużył swoje dobra, a wreszcie je sprzedał; majętność trzcielska, warta 910 tys. złp., należała już w r. 1782 do cześnika poznańskiego Michała Krzyżanowskiego. Pod koniec r. 1781 rozwiódł się S. z żoną. Zmarł 1 III 1782 w opuszczeniu, w wynajętych pomieszczeniach na probostwie w Pępowie, został pochowany w miejscowym kościele paraf.
W zawartym 12 II 1771 w Zbąszyniu małżeństwie z Teresą Marianną Mycielską (1753–1785), córką Macieja Mycielskiego, kasztelanica sieradzkiego, i Weroniki z Krzyckich (po rozwodzie zamężnej za wojewodzicem Stefanem Garczyńskim), S. nie miał dzieci.
Estreicher, XVIII 145, XXIII 18–19, XXX; Żychliński, XXII 97; – Łukaszewicz J., Obraz historyczno-statystyczny miasta Poznania, P. 1998 II 13; Zielińska T., Magnateria polska epoki saskiej, W. 1977 s. 102; – Nagłowski L., Vitae Illustrium Virorum Ludovici Magni Senatoris per Gradus Honorum ultimo Palatini Posnaniensis parentis, et Vladislai Palatini Iunivladislaviensis..., P. 1760; Teki Dworzaczka CD-ROM, Kórnik–P. 1997; – „Kur. Pol.” 1755 nr 94, 1756 nr 161, 1757 nr 52; – AGAD: Sigillata, rkp. 22 k. 49v, rkp. 25 k. 176; AP w P.: Konin Gr. 84 k. 148v, Poznań Gr. 289 k. 7–12, 185–93, Gr. 621 k. 84, Gr. 622 k. 191, Gr. 628 k. 139, Gr. 1091 k. 294–4v, 107v, Gr. 1221 k. 79, Wschowa Gr. 124 k. 74v, Gr. 125 k. 336, Gr. 126 k. 50, Gr. 225 k. 481; Arch. Archidiec. w P.: Metrykalia, Czempiń LB 14 I 1745, Pępowo LM 1 III 1782, Zbąszyń LC 12 II 1771.
Michał Zwierzykowski