Beatrycza, (ok. 1316), z domu askańskiego, c. Ottona V Długiego, margr. brand. Była od dziewiątego roku życia, tj. od r. 1279, narzeczoną Bolka I świdnicko-jaworskiego († 1301), a w niespełna 5 lat później jego żoną. Od niej jako matki księcia Bernarda świdnicko-fürstenberskiego, Bolesława II ziembickiego i Henryka jaworskiego, wywodzi się po kądzieli świdnicko-jaworska gałąź Piastów śląskich, którzy przeciwstawiali się najdłużej i najskuteczniej ze wszystkich książąt śląskich zwierzchnictwu czeskiemu Luksemburgów. Jako matka Bernarda, niebawem zięcia Łokietka, była B. teściową Kunegundy Łokietkówny. Po śmierci męża tj. od r. 1301, pospołu z bratem swoim Hermanem brand. jako opiekunem i ustanowionym przez niego starostą sprawowała rządy w dzielnicy świdnicko-jaworskiej w imieniu małoletnich synów. Pochłaniała ją wówczas głównie troska o założenie i uposażenie klasztoru Benedyktynek w Strzygłowie (Striegau) na Śląsku świdnickim. Po r. 1308 i dojściu do lat sprawnych pierworodnego syna Bernarda, B. wyszła za drugim nawrotem zamąż za Władysława kozielsko-bytomskiego z koła ówczesnych Piastów opolskich. Z tego drugiego małżeństwa miała B., która przed 26 IV 1316 zeszła ze świata, córkę imienniczkę, późniejszą żonę Bertolda hr. Waldeck, margr. magdeburskiego.

Artykuły o B. B. Ulanowskiego i K. Wuttke w »Zeitschritt f. schl. Gesch.« XVI i XLV; Cod. dipl. Sil., t. 16, pod Beatrycza.

Adam Kłodziński