Przerębski (Przerembski) Brykcy h. Nowina (ok. 1538 – ok. 1603), pisarz ziemski sieradzki, poseł sejmowy. Był synem Stanisława, kaszt. sieradzkiego, i Zofii z Koniecpolskich, bratem kaszt. sieradzkich: Stanisława (zob.) i Jakuba (zob.).

Studia uniwersyteckie P. odbywał w Lipsku w l. 1554–5. W wyniku przeprowadzonych w l. 1563–5 działów dóbr objął P., wspólnie z bratem Andrzejem, wsie: Dziebulcza, Gosławice, Kuchary, Kuźnica, Piaszczyce oraz Włynice w ziemi sieradzkiej. Ponadto przejęli oni opiekę nad matką i niezamężną siostrą Anną. W r. 1565 P., cieszący się już znaczną popularnością wśród szlachty, wybrany został na urząd pisarza ziemskiego sieradzkiego i zatwierdzony przez Zygmunta Augusta w Grodnie 18 IX 1565, a 22 X t. r. złożył ślubowanie. Obowiązki swoje wypełniał skrupulatnie, biorąc udział często w licznych komisjach granicznych, m. in. w l. 1572–7 wchodził w skład komisji wyznaczonej przez króla do rozgraniczenia dóbr kapituły krakowskiej. W lutym 1568 przebywał w Malborku u stryjecznej siostry Jadwigi Kostkowej, kasztelanowej gdańskiej. Będąc na terenie Prus, usiłował przypomnieć się kardynałowi Stanisławowi Hozjuszowi, z którym dawniej pozostawał w kontaktach, grzecznościowym listem zawierającym podziękowanie za opiekę nad siostrzeńcem, młodym Sucheckim. Ważniejsza niewątpliwie rola przypadła P-emu w r. 1569, gdy wraz z bratem Stanisławem obrany został z sejmiku sieradzkiego posłem na sejm lubelski. W trakcie obrad sejmu P. kilkakrotnie zabierał głos, przychylając się w trakcie wotów przeważnie do zdania województwa krakowskiego, bądź protestując, gdy naruszane były interesy szlachty kor. Protestował m. in. przeciw próbie odstąpienia od deklaracji warszawskiej w sprawie unii. Wykazał dobrą znajomość praw i procedury sejmowej. Świadczy o tym m. in. powołanie go w skład deputacji do rozmów z posłami księcia pruskiego oraz wyznaczenie w skład trzyosobowej deputacji, wysłanej do króla z postulatami izby poselskiej 19 VI.

Działalność P-ego w l. n. ograniczała się przeważnie do terenu województwa. W r. 1575 podpisał uniwersał sejmiku sieradzkiego, zalecający sądom w Piotrkowie i Wieluniu ferowanie zaostrzonych wyroków za przestępstwa popełniane przez tzw. «ludzi swawolnych», bez prawa apelacji do sądów wyższych instancji; następnie brał udział w sejmiku i podpisał jego uchwałę z 6 I 1576, wzywającą szlachtę sieradzką do udziału w zjeździe jędrzejowskim. Czynną rolę odgrywał również w okresie trzeciego bezkrólewia w r. 1587. Uczestniczył w zjeździe szlachty sieradzkiej w Burzeninie (16 IV), a następnie brał udział w okazowaniu pod Sieradzem, gdzie opowiedziano się za kandydaturą królewicza szwedzkiego. Na zjazdach tych zapadła uchwała o zbiorowym wyruszeniu szlachty na konwokację pod Warszawę. Na zjeździe konwokacyjnym wybrano P-ego m. in. w skład deputacji do rozmów z kołem rozłamowym, ponadto pełnił funkcję sędziego w sądzie kapturowym. Był marszałkiem sejmiku przedsejmowego woj. sieradzkiego 4 VIII 1592. Nie wykluczone, iż posłował na sejm w r. 1595. T. r. dyplomacja brandenburska korzystała z bliżej nie określonych usług P-ego. Znane są dwa listy P-ego do elektora Joachima Fryderyka, z 12 I i 10 VI, z których jeden stanowi swego rodzaju atestację, potwierdzenie stanu starań posłów pruskich o zatwierdzenie lenna na sejmie lubelskim w r. 1569, a drugi każe się domyślać, iż P. otrzymał do załatwienia jakąś delikatną, poufną sprawę związaną ze staraniami elektora o kuratelę w Prusach Książęcych. P. zmarł po r. 1602, a przed r. 1604, co można wnioskować po księgach ziemskich sieradzkich systematycznie przez niego podpisywanych. Pierwsza księga prowadzona przez jego następcę, Stanisława Zawadzkiego, nosi datę 26 IV 1604.

Z małżeństwa z Katarzyną z Suchorzewskich P. pozostawił syna Krzysztofa.

Niesiecki; Paprocki, Uruski (z błędami); – Kobierzycki J., Przyczynki do dziejów ziemi sieradzkiej, W. 1915 I–II 19–21; – Bielski J., Dalszy ciąg Kroniki polskiej, zawierający dzieje od r. 1587 do 1598, W. 1851; Dnevnik Ljublinskogo sejma 1569 goda, Wyd. M. Kojałowicz, Pet. 1869; Metrica nec non Liber nationis Polonicae Universitatis Lipsiensis ab Anno 1409 usque ad 1600, Wyd. S. Tomkowicz, Arch. do Dziej. Liter., Kr. 1882 II 430; – AGAD: Ks. ziemskie sieradzkie, nr 36–40, 43–44, 47–48/49, 53–65, ks. gr. rel. Wieluń, nr 1 s. 625–626; Arch. Państw. w Kr. Oddz. na Wawelu: Terr. Crac. t. 39 s. 964–972, t. 46 s. 1273, t. 67 s. 1709, t. 78 s. 314, t. 80 s. 303–304, t. 81 s. 49–53; B. Czart.: rkp. 1609 s. 1407–1408, rkp. 2724 s. 431–436; B. Jag.: rkp. 6147 t. 12 k. 34; B. PAN w Kr.: rkp. 8342 s. 53–56, 59–78, 89–101; Deutsches Zentralarchiv II. Abt. w Merseburgu: Rep. 6, Lfd Nr 13 fasc. 1 k. 280–281.

Janusz Byliński