Niemiec Gustaw (1909–1941), inżynier budowy okrętów, działacz harcerski. Ur. 25 VII w Żywcu, był synem Józefa (zob.) i Kornelii z domu Ritzke. Po ukończeniu Państwowego Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczego w Grudziądzu w r. 1927 i następnie szkoły podchorążych piechoty w Zambrowie, studiował na politechnice w Gdańsku (Technische Hochschule) na wydziale budowy maszyn okrętowych, gdzie uzyskał tytuł inżyniera w r. 1934. W latach szkolnych należał do Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP) w Grudziądzu. Po przybyciu do Gdańska był drużynowym 4 Gdańskiej Drużyny Harcerskiej, a następnie jako podharcmistrz, od kwietnia 1931 do jesieni 1934, komendantem Gdańskiego Hufca Harcerzy. W r. 1935 po kursie na Bielanach pod Warszawą uzyskał stopień harcmistrza. Jako komendant Gdańskiego Hufca Harcerzy przyczynił się do utworzenia 10 I 1935 samodzielnej Chorągwi Harcerzy w Gdańsku, której komendę objął Alf Liczmański. W czasopiśmie harcerskim Gdańskiego Oddziału ZHP „Zewie” (1936 nr 3) zamieścił artykuł W perspektywie piętnastu lat pracy Harcerstwa w Gdańsku 1920–1935. Przeniósłszy się do Warszawy, był zatrudniony jako urzędnik w Min. Przemysłu i Handlu. W tym też czasie pracował w Wydziale Starszego Harcerstwa Głównej Kwatery Harcerzy, był członkiem redakcji pisma starszoharcerskiego „Brzask”, w lecie 1939 brał udział w wyprawie na zlot starszych skautów w Edynburgu. Po wybuchu drugiej wojny światowej rozpoczął od października 1939 pracę w Stołecznym Komitecie Samopomocy Społecznej na stanowisku zastępcy kierownika Zespołów Pomocniczych. Zespoły te stanowiły oparcie dla organizującego się konspiracyjnego Związku Harcerstwa Polskiego – Szare Szeregi. N. był szefem Głównej Kwatery Szarych Szeregów i naczelnym redaktorem głównego pisma tej organizacji „Źródło”, wychodzącego w Warszawie od czerwca 1940 do czerwca 1942. Aresztowany w Warszawie 31 III 1941 przebywał w więzieniu na Pawiaku, następnie został wywieziony do Oświęcimia (zarejestrowany w obozie 7 IV t. r.), gdzie zginął w r. 1941, prawdopodobnie w czerwcu. Był ożeniony z Haliną Gryglaszewską.
Bartoszewski W., Warszawski pierścień śmierci 1939–1944, W. 1970; Śliwicki Z., Meldunek z Pawiaka, W. 1974; Woźniak R., Gdańscy harcerze, „Litery” 1962 nr 7 s. 12–13; – „Zewie” 1935 [nr 1] z 3 III s. 9; – Arch. Państw. w W.: Broniewski S., Całym życiem, (mszp.) s. 38, 77, 342–3, 447, Relacja Ludwika Bara; – Polkowski B., Gdynianie polegli na wojnie i zamordowani przez okupanta niemieckiego w latach 1939–1945, (mszp. w posiadaniu B. Polkowskiego); – Informacje Stanisława Szymańskiego z Gdańska, Łucjana Czyżewskiego z Gdańska, Jadwigi Niemcowej z Enghien les Bains we Francji.
Marian Pelczar