Stampe Jakub Krystian Henryk (1803–1852), kupiec, starszy Zgromadzenia Kupieckiego i radny honorowy Włocławka. Ur. 28 VIII w Lubece, był synem Augusta Henryka, kupca, oraz Doroty Elżbiety.
Dzieciństwo spędził S. w Lubece, tam ukończył szkoły i u ojca zdobył doświadczenie w fachu kupieckim. Czas jakiś przebywał w Toruniu, potem w Warszawie. Do Włocławka przeprowadził się prawdopodobnie w r. 1831. Dn. 16 I 1832 został przyjęty do tamtejszego Zgromadzenia Kupieckiego. Dobrze znał już wówczas język polski. Dn. 26 IX t.r. Komisja Woj. Mazowieckiego wydała mu pozwolenie na prowadzenie szynku trunków zagranicznych i krajowych. Był kupcem bardzo czynnym. W l. trzydziestych handlował przede wszystkim towarami korzennymi, zbożem, alkoholem, a także śledziami i żelazem. W r. 1833 założył z włocławskim kupcem Edwardem Mohrem spółkę «Stampe et Mohr», w której obrót alkoholami oraz towarami korzennymi podlegał jemu, wspólnik zaś zajmował się zbożem. Szynk oraz skład towarów S-go mieścił się w domu przy ul. Tomskiej (obecnie Tumskiej), dzierżawionym od Henryetty Nast. W niedługim czasie nieruchomość ta stała się własnością najpierw spółki «Stampe et Mohr», a następnie już tylko S-go. W l. czterdziestych prowadził S. hurt głównie artykułów korzennych, importowanych alkoholi, lemoniad i wód. Sprowadzał także papier, świece, inne artykuły domowego użytku, produkty spożywcze oraz wiele innych towarów. Miał szeroki krąg odbiorców, zarówno wśród włocławskich kupców detalicznych, jak i w innych miejscowościach Kujaw Wschodnich oraz w całym Król. Pol. (m.in. w Kaliszu, Kutnie, Łęczycy, Sandomierzu, Łodzi i Warszawie). Interesy prowadził z firmami z Bremy, Berlina, Gdańska, Inowrocławia, Magdeburga, Torunia, Szczecina. Znaczną część spraw handlowych załatwiał osobiście, w związku z tym dużo podróżował. W l. czterdziestych praktykowała u niego największa, pośród wszystkich kupców włocławskich, liczba uczniów i czeladników. By terminować u S-go, młodzi ludzie przyjeżdżali nawet z zagranicy. S. bardzo szybko się wzbogacił. Oprócz piętrowej murowanej kamienicy, posiadał duży ogród przy szosie prowadzącej do Kowala.
S. brał udział w życiu towarzyskim i kulturalnym Włocławka. Wkrótce po przyjeździe został członkiem resursy «Concordia». W r. 1838 jako kasjer tego stowarzyszenia sfinalizował umowę najmu piętra kamienicy przy Starym Rynku, gdzie organizowano bale i spotkania towarzyskie. Cieszył się szczególnym autorytetem wśród protestantów. Od t.r. do końca życia był członkiem Kolegium Kościelnego i Dozoru Kościelnego miejscowej parafii ewangelicko-augsburskiej. Zachowane materiały archiwalne ukazują ogromne zaangażowanie S-go w życie parafii. W l. 1844–50 wspomagał finansowo miejscowy szpital powiatowy. Dn. 17 II 1845 został jednogłośnie wybrany na jednego z dwóch honorowych radnych miasta (przedstawicieli ludności miasta przy jego władzach pochodzących z nominacji państwowej); zastąpił na tym stanowisku Walentego Weycherta. W r. 1846, po zamknięciu resursy, zwrócił się S. wraz z grupą dawnych jej członków z wnioskiem do władz powiatowych o zatwierdzenie działalności biblioteki, na którą przeznaczono pieniądze pozostałe z remanentu. Brał udział w opracowaniu przepisów i zasad korzystania z biblioteki, był też jej stałym użytkownikiem. Dn. 9 X 1847 Rząd Gubernialny Warszawski zwolnił go z funkcji honorowego radnego (nie znamy przyczyn tej dymisji). Pod koniec l. czterdziestych został S. członkiem Zarządu (prawdopodobnie podstarszym) Zgromadzenia Kupieckiego, zrzeszającego kupców Włocławka i regionu. W tym samym czasie, w gronie wybitniejszych obywateli miasta, podjął próbę reaktywowania resursy chrześcijańskiej; spotkania nowego towarzystwa resursowego odbywały się w jego kamienicy. Władze gubernialne nie były temu przychylne i w r. 1850 wydały decyzję o zamknięciu resursy, jako instytucji nielegalnej, zarzucając, że działała ona właśnie w domu S-go, w którym istniał szynk alkoholu. Dn. 9 III t.r. po raz drugi obrano go na stanowisko honorowego radnego miasta, które sprawował do końca życia. Od t.r. (lub 1851) również do śmierci był starszym Zgromadzenia Kupieckiego. Zmarł nagle na cholerę 27 IX 1852 we wsi Gosławice (pow. koniński), dokąd wyjechał w sprawach handlowych.
Sporządzony po śmierci S-go inwentarz pozostawionych przez niego dóbr i biblioteki daje wyobrażenie o jego dużej zamożności oraz zainteresowaniach humanistycznych.
W małżeństwie zawartym 23 VIII 1832 z Amalią Wilhelminą Preiss (10 II 1805 – 4 VI 1887), córką Krystiana, majstra krawieckiego, oraz Rozyny, wdową po Wilhelmie Fejlercie, miał S. dziewięcioro dzieci: Dorotę Marię Ludwikę (ur. 1833), zamężną od r. 1858 za Karolem Fryderykiem Reutherem, kupcem włocławskim, Emilię Wilhelminę (1834–1906), zamężną od r. 1856 za Arnoldem Bogumiłem Hermanem Krupińskim, kupcem warszawskim, Wilhelma Wincentego (1835–1862), subiekta kupieckiego, Augustę Wilhelminę (ur. 1836), która w r. 1878 wyszła za wdowca po swej siostrze, Augusta Wilhelma Ulricha, Karola Ferdynanda (ur. 1838), budowniczego, który przeniósł się do Warszawy, Joannę Henryettę (1839–1867), zamężną od r. 1867 za kupcem włocławskim Augustem Wilhelmem Ulrichem, Fryderykę Bertę (ur. 1841), po mężu Bergier, Juliusza Henryka (1842–1862), subiekta kupieckiego, oraz Amalię Wilhelminę (ur. 1843), zamężną od r. 1883 za Ernestem Edwardem Neumanem z Marianpola. S. wychowywał też pasierba, Adolfa Fejlerta, który w r. 1853 wyprowadził się do Warszawy.
Dziki T., Gmina ewangelicko-augsburska we Włocławku w XIX wieku, „Zap. Kujawsko-Dobrzyńskie” T. 14: 2000 s. 122, 124; Gruszczyńska M., Organizacja władz miejskich Włocławka w latach 1793–1914, w: Włocławek. Dzieje miasta, Red. J. Staszewski, Włocławek 1999 1409; – „Kur. Warsz.” 1852 nr 266 (nekrolog); – AGAD: Kom. Rządowa Spraw Wewnętrznych, sygn. 2021, 2022, Centr. Władze Wyznaniowe Król. Pol., sygn. 1298–9; AP w Tor., Oddz. we Włocławku: Akta m. Włocławka, Magistrat m. Włocławka, sygn. 91, 618–620, 678, 682, 691, 702, 8304, Naczelnik Pow. Włocławskiego, sygn. 8, 98, 439, 652, Akta Notariusza Faustyna Leśniewskiego, sygn. 15 nr 2118–2119, sygn. 24 nr 3469, sygn. 29 nr 4299, sygn. 32 nr 4875, sygn. 45 nr 7425, Akta Notariusza Wawrzyńca Janczewskiego, sygn. 10 nr 5, Księgi metrykalne paraf. ewang.-augsburskiej we Włocławku, sygn. 7, 9, 11, 13, 15, 19, 21, 25, 27, 29, 47, 59, 67, 99.
Tomasz Dziki