Ciachowski Jan, minister ariański w XVII w. Był synem brata polskiego również Jana. W r. 1634 był uczniem szkoły socyniańskiej w Rakowie: uczył się dobrze i zwrócił tym uwagę swych przełożonych, a na synodzie rakowskim 1635 r. dano mu stypendium na dalszy pobyt w szkole. Po odebraniu Braciom Polskim Rakowa i zamknięciu szkoły, C-ski w towarzystwie Joachima Hirteniusa (Pastoriusa, późniejszego konwertyty, pisarza i historyka), wychowawcy Piotra Sieniuty, któremu synod ariański polecił propagandę socynianizmu na Zachodzie, bawił w roku 1638 w Anglii w Londynie i Oksfordzie. Synod z roku 1641, który obradował w Piaskach, mianował C-go kaznodzieją zboru w Tychomlu koło Lachowiec, gdzie patronował Piotr Sieniuta. Prawdopodobnie sam Sieniuta zabiegał na synodzie o wyznaczenie do swojej wsi C-go, którego mu zalecał Hirtenius. Niedługo później Sieniuta zachorował, lekarze stracili nadzieję utrzymania go przy życiu; wówczas pewien ksiądz katolicki zdołał dotrzeć do chorego i nakłonił go do wyrzeczenia się arianizmu na wypadek powrotu do zdrowia. Po wyzdrowieniu, pod wpływem kazań C-go na zamku lachowieckim porzucił Sieniuta najzupełniej pierwotny zamiar przejścia na katolicyzm. Na synodzie w Siedliskach w r. 1643 przyznano C-mu stypendium na wyjazd do Gdańska, gdzie miał pomagać Marcinowi Ruarowi w pracy zborowej i uczyć się języka niemieckiego, ale równocześnie polecono mu, aby podjął się napisania obrony dzieła głośnego teologa ariańskiego Jana Crella »De uno Deo Patre« przed atakami Jana Botsacka, rektora gimnazjum gdańskiego, który w swych pismach usiłował wykazać niedorzeczność nauki socyniańskiej. W r. 1645 wyznaczono C-go na stanowisko ministra zborów ariańskich na Wołyniu, gdzie Piotr Suchodolski zapewnił mu mieszkanie i odpowiednie utrzymanie, lecz już w następnym roku przeniósł się do pani Suchodolskiej do zboru w Dążwie koło Kisielina na Wołyniu. W r. 1649 został C-ki ministrem w Radostowie koło Rakowa, do którego uczęszczali na nabożeństwa mieszkańcy dawnych »Aten ariańskich«, w r. 1650 przeniesiono go do zboru w Siedliskach koło Lublina, a w r. 1653 do Czarkowych w powiecie wiślickim. Dalsze koleje jego życia nieznane. Tu prawdopodobnie umarł.
Bock Fr. S., Historia antitrinitariorum maxime Socinianismi et Socinianorum, Regiomonti et Lipsiae 1774, I, 1, 100; Kot St., Oddziaływanie Braci Polskich w Anglii, »Reformacja w Polsce«, R. VII–VIII; Lewickij O., Socynianie na Rusi, »Reformacja w Polsce«, R. II; Chmaj L., Marcin Ruar, Kr. 1921; Merczyng H., Zbory i senatorowie protestanccy w dawnej Polsce, W. 1904; Szczotka St., Synody arian polskich, »Reformacja w Polsce«, R. VII–VIII.
Stanisław Szczotka