Puget Jan Franciszek (1871–1921), introligator artystyczny, właściciel zakładu introligatorskiego w Warszawie. P. był najstarszym synem Jakuba (zm. 1887 lub 1888), który po przybyciu z Rosji założył jako mistrz w r. 1878 w Warszawie zakład introligatorski. Matką P-a była Józefa z Kobylińskich. Rodzina P-a wywodziła się od emigranta francuskiego, który po opuszczeniu Francji w okresie rewolucji był kiperem na dworze księcia Taganrogu na Krymie. P. zachował obywatelstwo francuskie.
Naukę zawodu P. odbył w warsztacie ojca przy ul. Krakowskie Przedmieście 40 (potem nr 17). Następnie doszkalał się za granicą, głównie podczas kilkakrotnych wędrówek czeladniczych po Niemczech. W r. 1891 otrzymał w Warszawie dyplom mistrza-introligatora. Po śmierci ojca w r. 1888 odziedziczył jego pracownię, w której wprowadził stopniowo nowoczesne maszyny, również o napędzie mechanicznym. W r. 1908 zakład mieścił się przy ul. Brackiej, następnie przy rogu ul. Marszałkowskiej i Hożej. W r. 1910 przy ul. Nowy Świat, a w r. 1912 już w obszernym budynku własnym przy ul. Mariensztat 16 (część mieszkalna tego budynku wychodziła aż na równoległą do Mariensztatu ul. Źródłową). Zatrudniano wówczas około 50 pracowników, zainstalowano wewnętrzną windę do magazynów oraz centralne ogrzewanie. W r. 1910 P. przyjął jako wspólnika Leonarda Jarzynę. Firma «Zakłady Graficzne Puget, Jarzyna i S-ka» rozwinęła oprócz introligatorni duży dział pudełkarski, który zaopatrywał firmy farmaceutyczne (Spiess i «Motor»), fabryki czekolady i cukierków (Wedel, Franboli, Fuchs, Fruziński), firmy chemiczno-kosmetyczne (Puls, Polo) i in. W zakładzie pracowało wówczas przeszło 100 osób.
P. nastawił się na prace na wysokim poziomie, na dzieła luksusowe. Oprawiał nakłady wydawnictw Gebethnera i Wolffa, Arcta, „Biblioteki Dzieł Wyborowych” W. Łazarskiego i in. W chwili wybuchu pierwszej wojny światowej w introligatorni P-a i Ska «… mieścił się przede wszystkim skład wydawnictw Kasy Mianowskiego. Było tam szesnaście regałów jedenastometrowej długości trzymetrowej szerokości – pełnych książek» (L. Fiszer). P. przechowywał nadto w swej introligatorni nakłady księgarni E. Wende zagrożone zniszczeniem w czasie działań wojennych. P. wykonywał oprawy bibliofilskie i luksusowe, teki i albumy. Uzyskał liczne nagrody i odznaczenia na wystawach w Warszawie, m. in. na Wystawie w Muzeum Przemysłu i Rolnictwa (złoty medal w r. 1903) oraz za wykonanie albumów pamiątkowych przeznaczonych dla papieża Leona XIII, a później dla Piusa X (złoty medal). W latach zaborów firma P-a drukowała również luksusowo wydane, oprawne w skórę kieszonkowe kalendarzyki, które upamiętniały ważne fakty historyczne, postacie bohaterów narodowych oraz wydarzenia patriotyczne. Jedną z ostatnich luksusowych prac P-a była oprawa prawzoru Konstytucji RP z 17 III 1921. W zakładzie P-a wykształcili się znani warszawscy introligatorzy: Włodzimierz Dippel, Włodzimierz Kramski, Stanisław Majewski – złotnik ręczny.
Był P. podstarszym (1913–15) i starszym (1916–18) Cechu Introligatorów w Warszawie, członkiem zarządu Związku Rzemieślników Chrześcijan i działaczem w licznych komisjach rzemieślniczych Rady Miejskiej. Należał do Związku Gimnastycznego «Sokół» i licznych stowarzyszeń sportowych, m. in. Warszawskiego Tow. Cyklistów i Warszawskiego Tow. Wioślarskiego. Był zapalonym wioślarzem. Zginął nieszczęśliwie w wodach Wisły 21 VIII 1921. Pochowany został obok swego ojca Jakuba na Powązkach (kwatera 62 rząd 4 gr. 6, 7, w grobowcu zaprojektowanym przez syna Zbigniewa).
P. żonaty był od r. 1897 z Jadwigą z domu Tańską (krewną Klementyny z Tańskich Hoffmanowej), z którą miał pięciu synów: Mieczysława, Jerzego (zmarłych w dzieciństwie), Tadeusza (zob.), Zbigniewa, architekta, i Jana.
Słown. Pracowników Książki Pol.; Budrewicz O., Między Francją a Polską, „Stolica” 1981 nr 48 s. 6; tenże, Sagi warszawskie, S. 3, W. 1983 s. 75–74 (fot.); – Fiszer L., Wspomnienia starego księgarza, W. 1959 s. 68; Warszawski Rocznik Adresowy Firm Handlowych, Przemysłowych i Rękodzielniczych, W. 1877, 1880; – Informacje Wandy Puget z W.
Maria Zakrzewska