Schilling Jan zw. Solidus h. własnego (ok. 1483–1518), humanista, kanonik krakowski i prepozyt wrocławski. Ur. w Krakowie z początkiem lutego (6 II?), był synem rajcy krakowskiego Fryderyka (zob.) i jego pierwszej żony Agnieszki z Berów, przyrodnim bratem Fryderyka (zob.) i Justa (zob.).
Zapewne to S. immatrykulował się 26 X 1496 na Uniw. Krak. («Johannes Federici de Cracovia»). Wkrótce wyjechał na dalsze studia do Paryża, gdzie w r. 1502 uzyskał stopień bakałarza, w r. 1503 licencjata sztuk wyzwolonych. W czasie pobytu w Paryżu zbliżył się do tutejszego środowiska humanistycznego. Mieszkał w domu drukarza H. Etienne’a, w którego oficynie był (wg J. Ptaśnika) korektorem. Utrzymywał bliskie kontakty z gronem skupionych wokół Etienne’a młodych humanistów, jak J. Rabirius, Volgazzi (Volgatius) de Prato, P. Porto z Krety, P. Fontanus z Brugii, B. Rhenanus. W r. 1505 Etienne dedykował S-owi oraz Volgazziemu wydany w swej drukarni utwór L. Lazareliego „Dialogus Crater Hermetis” (znany tylko z opisu bibliograficznego). S. pozyskał sympatię francuskiego filozofa terministy J. Lefevre’a (J. Faber Stapulensis), z którym odbył kilka podróży naukowych. Z Paryża wyjechał S. zapewne w r. 1507 do Włoch. Opuszczając Paryż, pozostawił w oficynie Etienne’a swoje rękopisy, wśród których jego kolega Volgazzi odnalazł m.in. wstęp Fabra do „Polityki” Arystotelesa. Volgazzi doniósł o tym przebywającemu w Rzymie S-owi w liście z 12 IX 1508. Wydobyty z papierów S-a odpis pracy „Jacobi Fabri Stapulensis in Politica Aristotelis introductio” ogłosił Volgazzi w dodatku do dziełka „Artificialis introductio in decem Ethicorum libris Aristotelis” (wyd. w Strasburgu w r. 1511), dedykując go «Joanni Solido Cracoviensi». W Rzymie studiował S. prawo i, niewątpliwie w rzymskiej Sapienzy, uzyskał doktorat dekretów, z tym bowiem tytułem oraz prowizją papieską na plebanię w Starym Korczynie pojawił się w Krakowie na wiosnę 1513 i złożył w radzie miejskiej, w obecności braci Stanisława i Erazma, testament. Zapewne w 1. poł. 1514 otrzymał kanonię w katedrze wrocławskiej, 29 X t.r. dostał od Zygmunta I prezentę na kanonię w kolegiacie św. Jerzego. Prawdopodobnie wkrótce ponownie wyjechał do Włoch, w każdym razie w działach rodzinnych po śmierci ojca nie brał udziału. Pobyt w Rzymie wykorzystał dla zdobycia dalszych beneficjów kościelnych, m.in. kantorii łęczyckiej i archidiakonatu zawichojskiego, prepozytury w kolegiacie św. Floriana w Krakowie (prezenta przed 14 II 1515, instalacja – 18 VIII 1516) oraz plebanii w Bochni. W r. 1518 otrzymał z prowizji apostolskiej kanonię w katedrze krakowskiej (po 7 V 1518) i prepozyturę w katedrze wrocławskiej (10 V 1518). W drodze powrotnej do kraju zmarł 28 IX 1518 w Feldkirch i tam został pochowany. W Krakowie uczczony został epitafium (nie istnieje) ufundowanym przez braci w wawelskiej katedrze. Serdeczne wspomnienie poświęcił mu Lefevre w liście do Rhenanusa (9 IV 1519), polecając modłom jego i przyjaciół bazylejskich «duszę naszego najukochańszego Jana z Krakowa».
S. przyczynił się do zaznajomienia krakowskiego środowiska naukowego z poglądami swego mistrza Lefevre’a, o czym świadczy wzrastająca od r. 1510 liczba wydań pism francuskiego terministy w oficynach krakowskich, ogłoszonych głównie przez profesora Uniw. Krak. Grzegorza ze Stawiszyna.
W literaturze S. bywa mylony ze swoim imiennikiem Janem Schillingiem zw. Czepielem, synem rajcy poznańskiego Jana (zob.).
Estreicher; Hist. Nauki Pol., VI; Niesiecki; Łętowski, Katalog bpów krak., IV; – Barycz, Hist. UJ; tenże, Polacy na studiach w Rzymie; Bauch G., Schlesien und Universität Krakau im XV u. XVI Jahrhundert, „Zeitschr. des Vereins für Geschichte Schlesiens” Bd 41: 1907 s. 159 (pomylony z Janem Schillingiem zw. Czepielem); Kot S., Polska złotego wieku a Europa, W. 1987; Zimmermann G., Das Breslauer Domkapitel im Zeitalter der Reformation und Gegenreformation (1500–1600), Weimar 1938; – Album stud. Univ. Crac., II 40; Cracovia impressorum XV et XVI saeculorum, Ed. J. Ptaśnik, Lw. 1922; Matricularum summ., IV 2335, 2385; Starowolski. Monumenta Sarmatarum; – Arch. Kapituły Katedralnej w Kr.: Acta actorum II k. 323, 329; AP w Kr. Oddz. Miejski: rkp. 772 (Liber testamentorum) k. 197.
Leszek Hajdukiewicz