Folwarczny Józef (1863–1927), pastor w Orłowej na Śląsku Ciesz. i senior ewang. kościoła augsb. na Śląsku Ciesz. w Czechosłowacji, ur. 10 X w Dolnych Błędowicach jako syn rolnika. Ukończywszy gimnazjum w Cieszynie, studiował teol. ewang. w Wiedniu i Erlangen. Ordynowany w Cieszynie w r. 1889, pracował następnie przez lat 17 w superintendenturze galicyjsko-bukowińskiej: w Gelsendorfie, Bandrowie, Raniszowie i w Illiszestje na Bukowinie. W r. 1907 objął po Jerzym Rusnoku zbór orłowski, gdzie pracował przez lat 20, do zgonu. Po śmierci seniora ks. Franciszka Michejdy († 1921) polskie zbory zaolziańskie wybrały F-nego swym seniorem, który to urząd w trudnych warunkach sprawował z pożytkiem dla sprawy polskiej. Studia i pobyt w środowiskach niemieckich wycisnęły swoje piętno na narodowym obliczu F-nego, to też na Śląsk wrócił F. jako zbliżony raczej do Niemców, lecz zorientowawszy się w stosunkach, stanął po stronie pastorów polskich i – jako senior – przyczynił się wydatnie do tego, iż kościół ewangelicki na Zaolziu oparł się wpływom czechizacyjnym i pozostał kościołem polskim. Ustawa kościelna, dostosowana do zmienionych po rozgraniczeniu kraju warunków, jest jego dziełem. Zmarł 25 IX 1927 w Orłowej.
»Poseł Ewang.«, 1927, nr 40; Kalendarz Ewang. na r. 1928, str. 87–91 z portretem.
Ludwik Brożek