Czarnik Kazimierz (1859–1931), brat poprzedniego, dr praw, adwokat, organizator i prezes Sokoła. Ur. w Bóbrce 22 I, całe wykształcenie odebrał we Lwowie, tutaj otworzył kancelarię adwokacką, tutaj też poświęcił się pracy sokolej, którą obejmował całą Polskę, naszą emigrację amerykańską i Słowiańszczyznę. Wielki patriota, człowiek niezwykle energiczny, czynny, rzutki, nie uznawał przeszkód i kompromisów. Dla idei sokolej pracował bez wytchnienia całe życie, nią żył i w nią wierzył. Twierdził, że »idea sokola jest jedyną, przez którą można coś zdziałać«. Od chwili wstąpienia do organizacji w r. 1882 aż do śmierci uczynił dla Sokoła tak wiele, że z czasem oddano mu szereg najwyższych urzędów oraz odznaczeń sokolich. Doskonały organizator i agitator, walnie przyczyniał się do powstawania coraz nowych gniazd zarówno w Galicji, jak i w pozostałych zaborach, a nawet wśród emigracji amerykańskiej. Imponujący przebieg zlotu grunwaldzkiego w Krakowie w r. 1910 był w dużej mierze owocem pracy Cz-a. Przy jego wydatnej współpracy powstał Związek Sokolstwa Słowiańskiego. W l. 1900–18 piastował Cz. godność prezesa Sokoła-Macierzy we Lwowie, a po stworzeniu ogólnopolskiego Związku Sokolego w Warszawie został jego wiceprezesem, i zarazem prezesem dzielnicy Małopolskiej. Obowiązki te pełnił do r. 1930. Orientując się w sytuacji międzynarodowej i przewidując rychły konflikt zbrojny, powoli i ostrożnie przemieniał organizację gimnastyczną w wojskową, tworząc Stałe Drużyny Sokole, z których po wybuchu wojny światowej wyłonił się legion wschodni. Popierał też żywo ruch skautowski. W obronie Lwowa odegrał bardzo wybitną rolę, organizując oddziały wojskowe, służbę łączności i wywiadowczą itd. Był bardzo czynnym członkiem Miejskiej Straży Obywatelskiej, a po jej przeorganizowaniu na Małopolską Straż Obywatelską został prezesem nowej organizacji. Był odznaczony krzyżem walecznych, krzyżem niepodległości i wszystkimi odznaczeniami Sokoła i obrońców Lwowa. Zmarł we Lwowie 12 I 1931.
Sprawozdanie Zarządu Dzielnicy Małopolskiej Zw. Tow. Gimn. »Sokół« w Polsce za r. 1930, Lw. 1931, 13 i n.; Cepnik H., Czterdziestolecie »Sokoła« lwowskiego, 1867–1807, Lw. 1907, passim; Księga pamiątkowa Małopolskiej Straży Obywatelskiej, Lw.; Ponikowski C., Ćwierćwiecze Związku Adwokatów Polskich we Lwowie, 1911–1936, W. 1937, 189 n.; Obrona Lwowa, Lw. 1933–6, I–II, a przede wszystkim rozdział: Sulimirski Wit., Grupa Sokół-Macierz; »Słowo Polskie« 1931, nr 14 i 16 z 15 i 17 I; »Gazeta Poranna«, nr 9459 z 15 I 1911.
Władysław T. Wisłocki