Obrąpalska Maria z Siemiradzkich, krypt. M. O. (1850–1894), tłumaczka. Była córką Hipolita Siemiradzkiego, generała wojska rosyjskiego, i Michaliny z Prószyńskich, siostrą malarza Henryka Siemiradzkiego. O latach dzieciństwa i młodości O-iej niewiele wiadomo. Prawdopodobnie urodziła się i wychowała w Charkowie, gdzie dom Siemiradzkich był w owym czasie ogniskiem kultury polskiej. Otrzymała staranne wykształcenie, z którego wyniosła dobrą znajomość języków obcych, a zwłaszcza włoskiego. W r. 1872 przeniosła się wraz z rodziną do Warszawy; ok. r. 1880 wyszła za mąż za Erazma Benedykta Obrąpalskiego (zob.).
W Warszawie O. rozpoczęła trwającą przez kilkanaście lat twórczość przekładową. Znana jest przede wszystkim jako tłumaczka Edmunda Amicisa. Spolszczyła bardzo wówczas popularny cykl jego wspomnień z podróży: w r. 1878 opublikowała przekład „Hiszpanii”, w r. n. „Wspomnienia z Londynu”, „Konstantynopol”, „Holandię”, w r. 1881 „Marokko”. Książki te wychodziły jako dodatek powieściowy do czasopisma „Wędrowiec”. Zainteresowanie O-iej twórczością włoskiego pisarza nie osłabło i w l.n.: w r. 1882 opublikowała na łamach „Wędrowca” artykuł pt. Edmund de Amicis i przełożyła zbiór jego nowel „Ze szkoły i z domu” (W. 1893). Największą popularnością cieszył się przekład powieści dla młodzieży „Pamiętnik chłopca” (W. 1890, wyd. 2, 1900 pt. „Serce, pamiętnik chłopca”). O. była także tłumaczką znanej powieści A. Manzoniego „Narzeczeni” (W. 1882, wznowiona w r. 1953), ponadto powieści J. Barilliego „Wiąz i bluszcz” („Wędrowiec” 1882) oraz książki dla młodzieży P. Mantegazzy „Głowa” (W. 1891). O. uznano współcześnie za «utalentowaną tłumaczkę Amicisa», «prawie wszystkie dzieła podróżnicze i pedagogiczne włoskiego autora odtworzyła ona w języku polskim z całą ich barwnością opisów i melodyjnością stylu» („Kraj”). Zmarła po długiej chorobie 15 VII 1894 w Dziepułci i została pochowana na cmentarzu parafialnym we wsi Dmenin.
Z małżeństwa z Erazmem Benedyktem Obrąpalskim miała syna Jana (zob.).
Estreicher w. XIX; toż, wyd. 2., I (Amicis E.); W. Enc. Ilustr.; – Lewandowski S., Henryk Siemiradzki, W. 1904; – „Kur. Poranny” 1890 nr 295 s. 2; „Tyg. Illustr.” 1889 nr 356 s. 280; – Nekrologi i wspomnienia pośmiertne z r. 1894: „Czas” nr 161, „Kraj” nr 28 s. 17 (Urbanus, Kronika warszawska), 19 (Z daleka i z bliska), „Kur. Warsz.” nr 194, 195, „Tyg. Ilustr.” nr 238 s. 47; – IBL PAN: Kartoteka bibliograficzna.
Cecylia Gajkowska