Kryski Ninogniew h. Prawdzic (poł. XV w.), wojewoda płocki. Pochodził z rodziny osiadłej w ziemi ciechanowskiej i płockiej, piszącej się z Kryska (w pow. sąchockim), z Łaszewa i Grodzanowa (w pow. raciąskim). Wg Bonieckiego, był synem Leona, wg A. Wolffa K. miał brata Leona, oprócz Pawła i Tomasza. Otrzymał, wspólnie z braćmi, w r. 1429 warunkowe nadanie 120 włók w ziemi wiskiej od książąt mazowieckich, które miało być zrealizowane po wykupieniu przez książąt płockich ziemi wiskiej z zastawu od księcia Janusza. Wykup nastąpił w r. 1435; ponieważ nadanie przewidywało, że nazwy wsiom nowo zakładanym nadadzą właściciele, powstało wtedy Krzewo nad Narwią, które do dziś istnieje, i Grodzanowo (w XVI w. nazwa zmieniona na Kownaty), nazwane tak od gniazda rodowego Kryskich. Na mocy podziału między braćmi z r. 1449 K. otrzymał: Drobin, Nową Wieś i Koziminy w ziemi płockiej, Krzewo i Grodzanowo w ziemi wiskiej, Krysk, Strzębowo, Druchowo, Dłutowo w ziemi ciechanowskiej i zakroczymskiej. Dawne Grodzanowo rodzinne w pow. raciąskim zostało przy Pawle.
Karierę urzędniczą rozpoczął K. w r. 1434 – został podsędkiem płockim, w r. 1457 sędzią (był nim do końca życia). W l. 1439–50 był chorążym zakroczymskim, w l. 1450–62 sędzią wyszogrodzkim i zakroczymskim. Po połączeniu księstw został K. kasztelanem płockim (1463–5), a następnie wojewodą płockim (1465–7). Był dwukrotnie żonaty; nic nie wiadomo o pierwszej żonie. Drugą żoną K-ego była Dorota z Węgrzynowa, wojewodzianka mazowiecka, znana – z relacji Jana Długosza – jako córka wojewody warszawskiego Jana Rogali z Węgrzynowa albo z Sąchocina (dziś Sochocin), 1. v. Boglewska, żona Jakuba, kasztelana ciechanowskiego, oskarżona wraz z Janem Pieniążkiem z Witowie, archidiakonem gnieźnieńskim, o zamordowanie, przy pomocy dworzan, pierwszego męża. Dorota ukrywała się czas jakiś w Działdowie, a od śmierci mieli ją wyprosić u wojewody mazowieckiego, brata zamordowanego, bernardyni warszawscy. Żoną K-ego była krótko; K. w r. 1468 już nie żył. K. miał córki Dorotę i Katarzynę oraz synów: Jana, który był kanonikiem płockim w r. 1469, Łazarza, bakałarza sztuk wyzwolonych, prezentowanego przez ojca w r. 1450 na parafię w Drobinie, Stanisława, również bakałarza, w r. 1463 plebana w Krysku, w r. 1467 kanonika warszawskiego, i Ninogniewa, który był żonaty (1471) z Anną Boglewską, córką wojewody mazowieckiego Jana, bratanicą zamordowanego Jakuba. Ninogniew sprzedał w r. 1482 dobra w ziemi wiskiej; w r. 1487 był kasztelanem raciąskim, w 1496 wiskim.
Boniecki, (Boglewscy, Kryscy, koryguje Niesieckiego, który pomieszał obu Ninogniewów, ojca i syna); – Wolff A., Starszeństwo urzędów. (Metoda ustalania na przykładzie hierarchii ziemskiej Mazowsza udzielnego), W. 1928, Rozprawy z polskiego prawa politycznego i obowiązującego, Tow. Nauk. Warsz., t. 1 z. 2; tenże, Studia nad urzędnikami mazowieckimi 1370–1526, Wr.–W.–Kr. 1962; – AGAD: Metryka Kor., ks. 4 s. 151 v., ks. 5 s. 153, ks. 6 s. 90v., 105v., 148, ks. 337 s. 43,
51, 74, Zakroczymska ziemska wieczysta relacja, nr 117 s. 47; Arch. diec. w Płocku: Episcopalia 5, k. 57v., 132, 185; – Informacje prof. A. Wolffa.
Red.