Laskowski Stanisław h. Dąbrowa (zm. 1661 lub 1662), wojewoda płocki i referendarz kor. Pochodził z rodziny osiadłej w ziemi łomżyńskiej w Laskowie-Jabłoni. Był synem Bartłomieja (zm. 9 II 1652). Był właścicielem wsi Laskowo (dziś Laskowiec), Wierzbowo-Zambrzyca, Paczoski, Faski, Rykacze w pow. zambrowskim oraz wsi Tyborcy-Kamionka w ziemi drohickiej. Przed r. 1631 został sekretarzem Zygmunta III i viceinstygatorem kor., 28 V 1631 r. mianowany cześnikiem łomżyńskim. Brał udział w sejmie konwokacyjnym 1632 r., na którym podpisał artykuły paktów konwentów z wyłączeniem artykułów dotyczących dysydentów, a następnie w elekcji Władysława IV. W r. 1634 posłował na sejm z ziemi łomżyńskiej, w l. 1635 i 1637 był posłem na sejmik generalny woj. mazowieckiego. Na sejmie zwycz. 1638 r. wszedł, jako poseł łomżyński, do komisji dla rozgraniczenia województwa mazowieckiego z księstwem pruskim. W r. 1639 był instygatorem kor. Wg S. Oświęcima, brał udział w sejmie warszawskim 1646 r. już jako kasztelan warszawski i uczestniczył w colloquium posłów z senatorami, w wyniku którego uchwalono konstytucję o rozpuszczeniu wojsk cudzoziemskich. Przed r. 1649 otrzymał w dożywocie królewszczyzny: Zabrodzie, Zagawki i Mętrzów w woj. mazowieckim.

W czasie bezkrólewia po śmierci Władysława IV wziął udział w zjeździe partykularnym woj. mazowieckiego w Warszawie w czerwcu 1648 r. i podpisał wydany z inicjatywy J. Ossolińskiego uniwersał wzywający do przyśpieszenia elekcji. Na konwokacji warszawskiej w lipcu t. r. został wybrany rezydentem przy boku prymasa; konfederację generalną podpisał z wyjątkiem artykułu o konfederacji «inter dissidentes de religione». Na sejmie elekcyjnym domagał się natychmiastowej wyprawy przeciw B. Chmielnickiemu, nie godząc się na żadne pertraktacje z Kozakami i ustępstwa dla nich. W sierpniu 1649 r. odbył popis pospolitego ruszenia ziemi warszawskiej pod wsią Dęby. Był obecny na sejmach 1649 i 1650 r. W r. 1651 został wyznaczony przez króla do rezydowania u boku królowej. Mimo iż blisko związany z dworem na 1. sejmie 1652 r. zaatakował w swoim votum system rozdawania godności. Nie związał się jednak mocniej z opozycją. T. r. otrzymał kasztelanię podlaską i został referendarzem kor. W ciągu najbliższych lat (wyznaczany przez sejmy 1652 /2/, 1653, 1654, 1655) uczestniczył w Trybunale Skarbowym zwoływanym do Radomia i do Lwowa dla wyciągnięcia retent i zapłaty wojsku. W czasie najazdu szwedzkiego pozostał przy Janie Kazimierzu; w sierpniu 1655 podpisał deklarację o sukcesji tronu polskiego na rzecz domu austriackiego po śmierci Jana Kazimierza. W r. 1658 dostał województwo płockie. Sejm t. r. wybrał go deputatem na Trybunał Radomski i do komisji w celu zbadania szkód wyrządzonych na Mazowszu, Podlasiu i w woj. lubelskim przez wojska litewskie. W r. n. został wybrany do Komisji Lwowskiej oraz do rewizji szkód wojennych w ziemi wiskiej. Był jeszcze na sejmie 1661 r. i wszedł do wznowionej komisji dla zbadania szkód wojskowych w woj. mazowieckim. Zmarł chyba jeszcze t. r., gdyż 20 II 1662 r. wojewodą płockim był już Janusz Wessel.

L. był żonaty z Zofią Popowską, miał syna Zygmunta i córki: Jadwigę, żonę Jana Szamowskiego, i Konstancję, żonę Andrzeja Pogorzelskiego, podczaszego nurskiego.

Epitafium ojca L-ego w kościele p. wezw. Trójcy Przenajświętszej w Zambrowie; – Boniecki; Uruski; Urzędnicy, VIII; Żychliński, XXV 37; – Czapliński W., Dwa sejmy w roku 1652, Wr. 1955; Kubala L., Jerzy Ossoliński, W. 1924; tenże, Wojna szwecka w r. 1655 i 1656, Lw. 1913 s. 226; tenże, Wojny duńskie i pokój oliwski 1657–1660, Lw. 1922; – Oświęcim, Diariusz, Script. Rer. Pol., XIX; Radziwiłł A. S., Pamiętniki, P. 1839 II 324; Vol. leg., III 771, 949, IV 105, 160, 173, 199, 235, 292, 338, 363, 399, 444, 496, 518, 553, 586, 606, 631, 701, 760; – AGAD: Kapicjana 61, Metryka Kor. 178 k. 342v.–343v., 201 k. 73; Zakł. Dok. IH PAN w Kr.: Teki Pawińskiego nr 14 k. 135, 137, nr 31 k. 96, 104.

Halina Kowalska